VIVA-journalist Fleur Meijer (36) schrijft over wat haar zoal bezighoudt.
In de bossen van Drenthe, op het terras van het houten vakantiehuisje, sloeg ik onder de parasol een zeer favoriet boek open. Het gastenboek. Een ondergewaardeerd genre als je het mij vraagt. Ik ben er nog nooit een tegengekomen dat mij niet beviel. En als connaisseur van het genre kan ik jullie alvast met gepaste vaderlandse trots verklappen: wij Nederlanders zijn zonder enige twijfel de beste gastenboekschrijvers. Fransen, Duitsers, Britten: het is een en al merci beaucoup/vielen dank/thank you very much voor de merveilleuses vacances/wunderschöner Urlaub/wonderful holiday, met daaronder alle namen, en soms nog een pootafdrukje van de hond of een kraswerkje van de kinderen. Doodsaai. Nee, het zijn altijd weer de Nederlanders die het gastenboek lezenswaardig maken.
En ik zát nu met een Nederlands gastenboek in handen, waar hoofdzakelijk Nederlanders in geschreven hadden. Een geluks-momentje, wat je zegt. En ja hoor, op pagina vier begon het parelvissen al. ‘Beste Henk en Peter, wij hebben fijne dagen gehad in jullie huisje. Wel veel regen, erg jammer!!! Gelukkig brak de laatste dag nog even de zon door. Bedankt en groetjes van Wierd en Anja.’ Kijk, dát is nou zo leuk aan Nederlanders. Nooit te beroerd om wat nuttige feedback te geven. En om Henk en Peter nog wél even persoonlijk te bedanken voor de zon die ze op het nippertje hebben laten doorbreken.
De volgende van de ‘Fam. Borssele’: ‘Leuk huisje, alles werkt. Mooie natuur en vrij uitzicht. We merkten wel dat die hoge bomen erg veel zonlicht wegnemen.’ Ik zag Henk en Peter voor me, hangend boven het gastenboek. Kordaat gaven ze elkaar een knikje, zetten simultaan een oranje helm op, gordden een cirkelzaag om en zetten mars de bossen in. Verlekkerd las ik verder. ‘Lieve Henk en Peter, jullie hebben een geweldig huis op een prachtige plek. We komen graag nog eens terug. Liefs, Jos en Paula.’ Maar toen, een PS. ‘O ja. Het nootmuskaatmolentje miste ik wel! :)’
Daar moest ik even van bijkomen. Paula miste het nootmuskaatmolentje en dat bracht ze in een PS. Met een smiley. Terwijl ik me voorstel dat Paula, al roerend in een pan met natte andijvie, naar Jos moet hebben geroepen dat het wel héél erg vervelend was dat Henk en Peter uitgerekend het nootmuskáát-molentje waren vergeten. ‘Anders had ik het zelf wel meegenomen,’ zag ik haar tegen Jos verzuchten. ‘Maar ja, ik dacht: dat stáát daar toch wel?’ Ik stond op en liep naar de keuken. Daar vond ik een compleet 64-delig bestek, raspen, spatels, tien mokken, acht dinerborden, ontbijtborden, dekschalen, soepkommen, een Senseo, een hightech filterkoffieapparaat, waterkoker, broodrooster, acht eierdopjes, vier koekenpannen, een braadpan, vergiet, zes kookpannen, een uitstekende messenset, vier snijplanken, zout, peper, koffie, koffiefilters, bouillonblokjes, suiker, thee, een pot Completa en oregano. Maar geen nootmuskaatmolentje. ‘Lieve Henk en Peter,’ begon ik.
Lees Fleur’s column van vorige week hier. ‘Ik heb het gewoon te druk om me hier druk over te maken’
Deze column van Fleur komt uit VIVA 30. Deze editie ligt t/m 31 juli in de winkel of kan je hieronder online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Het bericht Fleur Meijer: ‘En ik zat nu met een Nederlands gastenboek in handen, een geluksmomentje’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.