Of ze nu voor vijf man in Edam spelen of voor een uitverkocht AFAS Live, een feest wórdt het met coverband The Dirty Daddies. VIVA’s Milou sprak twee van de zeven Daddies: zanger Laurens Troost (36) en bassist Roger Steward (33). Tekst: Milou Deelen | Beeld: Liz van Campenhout Jullie zijn met zeven man. Waarom zitten we hier dan maar met z’n drieën? Laurens: ‘Met z’n zevenen zou het een beetje te veel worden. Als zanger hoort het erbij dat je interviews geeft, dus ik moest wel. En Roger heeft de grootste mond.’ Roger: ‘Tijdens interviews trapt Laurens me af en toe onder de tafel, zo van: even rustig aan. Op het podium doen wij ook het woord, omdat we een beetje de praatjesmakers zijn. De anderen zijn allang blij dat ze na een show de kroeg in kunnen, wij moeten weer vroeg op voor dit soort dingen.’ Afgelopen oktober vierden jullie je zesjarig jubileum in een uitverkochte AFAS. Hoe was dat? Laurens: ’Niet normaal vet.’ Roger: ‘We zijn de eerste coverband die ooit de AFAS heeft uitverkocht. Dat hadden we nóóit verwacht. Toen we The Dirty Daddies begonnen, dachten we dat we maar tien shows zouden spelen.’ Dat is niet echt een hoge verwachting… Laurens: ‘We kenden elkaar al uit vorige bandjes en toen die stopten, dachten we: kut, wat nu? We hebben de koppen bij elkaar gestoken om iets te bedenken zodat we aan het werk zouden blijven. Het begon eigenlijk als sociaal project.’ Roger: ‘We bedachten het toen we op een dakterras in de zon bier aan het drinken waren. De ochtend daarna stonden we bij de Kamer van Koophandel op de stoep.’ Laurens: ‘In het eerste jaar hebben we veertig keer gespeeld, het tweede jaar tachtig keer, en sindsdien steeds honderd keer per jaar. We hebben voor vijf man gespeeld in Edam, maar ook voor veertigduizend mensen op Zwarte Cross.’ En, wat was leuker? Roger: ‘Die veertigduizend. Ik vind de wisselwerking heel bijzonder, dat je met zeven mensen duizenden anderen iets kunt laten doen. Gruwelijk. Soms doe ik mijn oortje uit om de herrie te horen – daar krijg ik echt kippenvel van. Aan de andere kant: over die show waar vijf mensen stonden, hebben we het nog steeds omdat het zo intiem was met elkaar.’ Laurens: ‘We proberen altijd meer dan honderd procent te geven als we spelen, waar we ook staan. Als het groot is, hoop je dat alles goed gaat. Als het wat kleiner is, doen we iets spontaner en gekker, halen we bijvoorbeeld mensen op het podium. Ik denk dat we daar het beste in zijn: spontaniteit. Het is eigenlijk een wonder dat we als coverband al zes jaar bestaan.’ Wat is het succes achter The Dirty Daddies? Roger: ‘Onze kracht is dat we het écht vet vinden wat we doen. En dat we altijd scherp zijn. Als ik twee fouten maak, baal ik daarvan en hebben we het erover. We zijn gewoon een hyperactieve bende met zeven guys, veel energie, vliegende gitaren, confetti en vuur.’ Laurens: ‘We werken er ook keihard voor. Het is een bewuste keuze dat we nooit een manager hebben gehad. Niemand werkt zo hard voor je band als jijzelf.’ Waarom zijn jullie eigenlijk een coverband? Laurens: ‘De coverbandsector heeft een beetje een stoffig imago. Veel mensen denken aan jongens met een jasje die op bruiloften spelen, en daar wordt een beetje lacherig over gedaan. Wij wilden dat beeld doorbreken, laten zien dat het juist fucking mooi is om in een coverband te spelen. Als we zelf liedjes zouden maken, zouden we zo weer twee jaar verder zijn. Dus maakten we mixtapejes met muziek die we zelf vet vonden.’ Roger: ‘Een aantal jaar geleden zeiden clubs: we willen geen coverbands, dat soort troep hoeven we niet. Tegenwoordig verkopen coverbands zalen uit.’
Het bericht The Dirty Daddies: ‘We zijn gewoon een hyperactieve bende’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.