Hij mag dan uit een regisseursfamilie komen, maar dat betekent nog niet dat Thijs Boermans (22) zich niet meer hoeft te bewijzen. De acteur heeft zelfs een back-upplan: zijn studie aan Nyenrode. ‘Anders lig ik de hele dag in bed te gamen en heel lui te worden.’ Tekst: Jill Waas | Beeld: Liz van Campenhout | Met dank aan: Café Restaurant Amsterdam Waar kunnen we beter een shoot met Thijs Boermans doen dan op de plek waar het allemaal begon. In Café-Restaurant Amsterdam is de 22-jarige ‘zo’n beetje volwassen geworden’, zo omschrijft hij het zelf. ‘Ik was zestien toen ik hier als runner kwam werken, het onwetende jongetje uit Amsterdam-Zuid. De koks waren allemaal wat ouder, en zij namen me mee de stad in. Ik wilde me bewijzen tegenover hen, dus ik dronk gewoon mee. Dan kwam ik weer schijtlam thuis, terwijl ik de volgende dag gewoon naar school moest. Ik heb heel goede herinneringen aan die tijd, en ben ook bevriend gebleven met die jongens.’ We zien je nu in Vals en je speelde eerder in Kleine ijstijd en De leerling. Heb je je helemaal op het acteren gestort? ‘Ik acteer zo veel mogelijk, maar studeer ook nog economie aan Nyenrode. Dit is mijn laatste jaar en daarna ga ik nog drie maanden naar Londen om mijn studie af te ronden. Ik zou daar graag acteerlessen volgen en me nog meer op film willen focussen, want door mijn studie heb ik me niet altijd honderd procent kunnen geven. Wel is het fijn dat ze me altijd tegemoetkomen. Als ik rollen heb, krijg ik uitstel van school om te draaien. Tegelijkertijd vind ik het wel belangrijk om deze studie af te ronden.’ Om een back-up plan te hebben? ‘Ja, ik heb dan altijd iets om op terug te vallen. Mijn hart ligt bij acteren, maar ik heb daar nooit een opleiding voor gevolgd, en wil niet zonder studie de wereld in. Op deze manier kan ik mezelf ook verrijken op economisch gebied. Sommige vakken − die met cijfertjes − boeien me totaal niet. Maar ik vind het bijvoorbeeld wel heel interessant om te leren hoe je een start-up van de grond krijgt, dat kan altijd van pas komen. Ik ben van nature een beetje chaotisch, en als ik geen rollen heb, kan ik de hele dag in bed liggen, gamen en heel lui worden. Deze studie geeft me structuur in mijn leven, daar word ik productiever van.’ Het zijn wel twee totaal verschillende werelden… ‘Absoluut, ik moet me altijd heel erg aanpassen. Op mijn school zitten superrijke kiddo’s die vakanties vieren op jachten en alles krijgen van hun ouders. Zij denken heel anders over dingen dan mijn vrienden uit de acteerwereld. Ik probeer altijd om tegen iedereen aardig te zijn, en te denken: zij weten ook niet beter omdat ze een andere standaard hebben.’ Hoe ben jij begonnen met acteren? ‘Mijn vader (Theu Boermans) en moeder (Paula van der Oest) regisseren allebei, en ook mijn halfbroer (Bobby Boermans) is regisseur, dus het ging bij ons thuis altijd over film en theater. In het begin had ik daar niet zo veel mee. Ik vond ’t een beetje vermoeiend en wilde niet automatisch ook die kant op. Maar op een gegeven moment heeft mijn moeder me ingeschreven bij Kemna Casting, en vier jaar geleden kon ik auditie doen voor een eindexamenfilmpje van Giancarlo Sanchez. Dat was een van de leukste dingen die ik heb gedaan, dus daarna ben ik toch lessen en workshops gaan volgen.’ Heeft het je geholpen dat je hele familie in het vak zit? ‘Deels wel. Het is fijn dat mijn moeder soms mijn naam kan noemen, maar ik moet me altijd nog bewijzen. Ik snap dat mensen denken: je ouders zitten in het filmwereldje, dus zo krijg jij je rollen, maar dat is niet waar. Ik moet de auditieronde uiteindelijk helemaal zelf doen. Ik heb twee keer geauditeerd bij mijn broer en de rol niet gekregen. Dat begrijp ik, ik zal dat nooit persoonlijk opvatten. Toen ik auditie deed voor Kleine ijstijd, die mijn moeder heeft geregisseerd, heeft iemand anders beoordeeld of ik goed genoeg was.’ Vind je het ook lastig om als ‘zoon van’ of ‘broer van’ te worden gezien? ‘Nee, dat boeit me niet, ik ben trots op wat mijn ouders en broer hebben bereikt. Grote voordeel is dat ik met mijn vader kan repeteren voor audities. Hij vindt dat heel leuk om te doen en helpt me daar erg mee. Mijn vader is heel strikt, ik mag geen woord fout zeggen. Pas als ik de tekst een beetje in mijn hoofd heb, mag ik ermee gaan spelen.’ Hoe was het om met je moeder te werken in Kleine ijstijd? ‘Ik vond het te gek, er zat geen enkel negatief punt aan. Alles wat zij deed, vond ik drie keer zo speciaal en ik heb alleen maar méér bewondering voor haar gekregen. Ze is zo’n klein vrouwtje dat daar staat te regisseren en precies weet wat ze wil. Als ze iets niet goed vindt, zegt ze dat meteen, óók tegen mij. Ik zou zo weer met mama werken. De films die ze maakt zijn zo mooi – bij Tonio heb ik keihard gehuild.’
Het bericht Thijs Boermans: ‘Ik ben toch een beetje een moederskindje’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.