Na een emotioneel heftig jaar is Sanne Vogel helemaal terug met de prachtige telefilm Zomer zonder mama, die ze regisseerde. Een verhaal met een boodschap. Maar, zegt de 34-jarige filmmaker: ‘Het is niet zo dat ik de hele wereld probeer te veranderen.’ Tekst: Jill Waas | Foto’s: Kee&Kee @ Sticky Stuff Zomer zonder mama is 23 februari te zien op NPO3. Waar gaat de film over? ‘De film draait om Suzan, een meisje van tien dat in de zomervakantie bij haar oma gaat logeren omdat haar moeder als oorlogsverslaggever naar Syrië moet. Oma woont in een fijn gebied met heel veel natuur, en daar is ook een tijdelijk AZC gekomen, waar Rana woont. Suzan is meteen gefascineerd door het Syrische meisje, het is liefde op het eerste gezicht tussen de twee vriendinnen. Net als tussen de twee jonge actrices die de rollen spelen trouwens. Er gebeuren heel volwassen dingen in de levens van de twee meisjes, en ze vinden elkaar in het loslaten.’ Je kiest vaak thema’s die met vluchtelingen hebben te maken. ‘Klopt, het is een onderwerp waar we de afgelopen jaren niet omheen konden. En ik ben er persoonlijk ook zeer betrokken bij geraakt toen er veel vluchtelingen naar Nederland kwamen en ik twee jongens in huis heb genomen. Ik vind dat als je alles bent kwijtgeraakt, je recht hebt op iets nieuws, zoals een mooie vriendschap – dat komt ook in deze film naar voren. Ik heb zelf best veel Syrische vrienden, van wie ik veel heb geleerd. Ik hoop dat als hier de hele boel ooit overstroomt, wij in andere landen ook met open armen worden ontvangen.’ Wat zijn dingen die je van hen hebt geleerd? ‘Sowieso heel veel over alles wat er in het Midden-Oosten en met Assad aan de hand is. Maar mijn vrienden Muayad en Amir leerden me bijvoorbeeld ook om iets harder te zijn. Toen ze bij mij in huis woonden, had ik heel slechte schoonmakers. Zij zeiden: ‘Sanne, die moet je ontslaan, ze doen hun werk niet’, terwijl ik dat altijd zielig vond. Ik leerde hén bijvoorbeeld dat homo-seksualiteit heel normaal is; ze leerden al snel mijn broer kennen, die homo is. Niet dat ze ertegen waren, maar de openheid erover was voor hen als Syriërs iets nieuws.’ Kies je je projecten nu anders dan vroeger? ‘Vroeger maakte ik ook al stukken over onderwerpen die dicht bij me staan. Na Hartenstraat en Brasserie Valentijn heb ik als regisseur alle commerciële films afgeslagen. Ik wilde weer mijn eigen dingen maken, zoals Zomer zonder mama, dat geen grote publieksfilm is. Op dit moment geldt: ik moet een project leuk of belangrijk vinden om het te maken, that’s it. Het is niet zo dat ik de hele wereld probeer te veranderen; ik handel gewoon vanuit wie ik ben als persoon. Ik sluit iets commercieels in de toekomst niet uit. Ik zou nog graag een jeugdfilm maken of een soort Notting Hill. Maar ook nog veel meer films in de lijn van Zomer zonder mama, kleine ontroerende verhalen over bijzondere mensen.’ Moet je ook nog weleens projecten aannemen puur om je hypotheek te betalen? ‘Steeds minder, ik kan gelukkig vooral met mijn hart kiezen. Als je een film regisseert, werk je daar ongeveer een jaar aan en verdien je tachtig procent van een jaarsalaris. Als ik daar wat klussen als actrice naast doe of eens in een programma ga zitten, kan ik heel goed rondkomen.’
Het bericht Sanne Vogel: ‘Ik kom meer voor mezelf op’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.