Jarenlang wist Danielle Lakeman (32) niet waarom ze moeite had met contact maken en ze boodschappen doen zo ingewikkeld vond. Tot ze twee jaar geleden de diagnose ASS kreeg: een Autisme Spectrum Stoornis. Lees ook: Eilish: ‘Het voelt alsof er messen in mijn hand worden gestoken’ ‘Ik weet pas sinds twee jaar dat ik autisme heb. Na onze verhuizing zat ik ineens thuis in een nieuw huis, in een nieuwe stad. Mijn hoofd kon het allemaal niet verwerken en ik kreeg een depressie. Dat was niet mijn eerste. Maar de échte oorzaak, waarom ik me zo down voelde, bleef altijd vaag.’ ‘De depressieve periodes begonnen in mijn puberteit, toch voelde ik me ook tijdens mijn lagere schooltijd al ‘anders. Ik had wel aansluiting bij klasgenootjes. Maar het leek alsof veel dingen, zoals contact maken, mij meer moeite kostte. Ook was ik erg verlegen, ik had vaak buikpijn en moeite met veranderingen zoals de start van een vakantie en vervolgens weer terug naar school moeten.’ ‘Naarmate ik ouder werd, begon ik me steeds vaker af te vragen waarom dingen die leeftijdsgenoten zo moeiteloos afgingen, mij zo veel moeite en energie kostten. Ook omdat ik vond dat ik die dingen gewoon moest kunnen. Daarom pushte ik mezelf voortdurend om maar te kunnen voldoen aan wat er van mij verwacht werd, of wat ik dacht dat hoorde. Zonder dat ik wist waar dat ‘anders’ voelen precies aan lag.’ ‘Ik wist niet waarom normale bezigheden zoals boodschappen doen en sociale situaties voor mij zo’n opgave waren. Iedereen kon dat, dus waarom zou ik het niet kunnen? Daarbij wilde ik altijd alles perfect doen. Alleen als je autisme hebt, kun je moeilijker hoofd- en bijzaken van elkaar scheiden. Een hele opgave dus. Iemand die geen autisme heeft, kijkt naar een bos en ziet een groep bomen. Een autist ziet alle bomen apart, alle blaadjes en zelfs de nerven in de blaadjes. Je kunt je voorstellen wat dat betekent als ik in een supermarkt ben. Een ‘normaal’ iemand denkt: ik moet melk hebben. Die loopt naar het koelvak, pakt een pak melk en gaat afrekenen. Ik zie elk artikel, alle lichtjes, hoor alle geluiden. Een tripje naar de supermarkt is dus een ware uitputtingsslag.’ Bijkom-tijd ‘Niet dat het me helemaal niet lukt om dingen te ondernemen. Als ik iets heel leuk vind, functioneer ik puur op adrenaline. Maar als ik dan thuis ben, ben ik kapot. Dan moet ik bijkom-tijd inplannen. Dan ben ik zo moe dat ik alleen maar in bed of op de bank kan liggen en heb ik niet eens de fut om een broodje voor mezelf te smeren. Ik calculeer inmiddels in dat ik na een heftige activiteit een dag of twee niets waard ben.’ ‘Het is wel lastig geweest om de balans te vinden. En soms is het nog steeds lastig en loop ik mezelf voorbij. Dan kan ik geen keuzes meer maken, zelfs niet in simpele dingen zoals wat ik wil eten of welk programma ik op tv wil zien. Ook merk ik dan dat ik me verdrietig ga voelen en dat er negatieve gedachten naar boven komen. Frustratie over mezelf, voornamelijk als het me niet lukt om mijn plannen voor die dag uit te voeren. Of als ik afspraken moet afzeggen omdat ik het gewoon niet trek. En dan zijn er nog de prikkels die ik de hele dag te verwerken krijg. Van de te felle leeslamp bij de bank tot de geluiden op straat, in de supermarkt of in de trein.’ ‘Alles wat ik hoor, zie, of ruik komt bij mij veel harder binnen. Veel mensen hebben wel wat autistische trekjes, maar je bent pas echt autistisch als het belemmerend werkt op je leven. En helaas gaan autisme en depressie bij mij hand in hand.’
Het bericht Danielle heeft autisme: ‘Ik ben niet raar, mijn hoofd werkt gewoon anders’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.