VIVA-journalist Fleur Meijer (37) schrijft over wat haar zoal bezighoudt.
‘Na zes jaar kan ik wat betreft mijn relatie met zekerheid de volgende conclusie trekken: de Kameel en ik zijn níet zo’n stel dat aan een half woord genoeg heeft. Wij zijn een stel waarbij de ene helft door-lopend in halve woorden praat, hetgeen de andere helft sleurde door fasen van vertedering, verwarring en grootse ergernis, om uiteindelijk aan te belanden bij totale berusting.’
‘Waar dat in de praktijk op neerkomt: ik heb meestal geen flauw idee waar de Kameel het over heeft. En dat is oké. Dat mag er zijn. Onze huidige modus operandi is dat ik elke avond zijn beruchte hak-tak-slik-in-verslagen op volle Jules Deeldersnelheid aanhoor, een beetje met mijn ogen trek en knipper en onderwijl iets bevestigends zeg. Of hum. Meestal hum ik. Het mooie van dit alles is dat de Kameel inmiddels heel goed weet dat ik, nadat hij is uitgesproken, op z’n hoogst een troebel beeld heb van wat er die dag heeft plaatsgevonden. Hij kent zichzelf en zijn unieke redenaarstalenten. En hij kent mij. Maar dat is dus oké. Dat mag er dus zijn.’
‘Goed, een voorbeeld. Neem gisteravond. De voordeur klinkt, de deur naar de huiskamer gaat open. De Kameel staat voor me, zijn jas nog aan.
Ik: ‘Hé hallo!’
De Kameel: ‘Ja hoi hallo!’
Ik: ‘Hoe was je dag?’
De Kameel, terwijl hij in één beweging zijn jas uittrekt, een glas pakt, inschenkt, de poes die aan zijn broek hangt aait en daarna optilt: ‘Ja nou ik zat dus vandaag eerst in [naam van etablissement waar ik nog nooit van heb gehoord] met [voornaam geheel nieuw persoon over wie hij het nooit eerder heeft gehad, laat staan dat ik zijn/haar functie/relatie tot Kameel ken] om te praten over [naam van een de vele projecten waar de Kameel tegelijkertijd aan werkt, over deze heeft hij het weleens gehad, maar dat is al heel lang geleden] en dat ging goed en dingen besproken en dingen van de dingen.’
Ik, instemmend hummend:
‘Dingen en dingen van de dingen.’
‘Ja en daarna nog even met [twee voornamen van personen die hij weleens eerder heeft genoemd maar daar houdt mijn informatie dan ook direct mee op] op kantoor gezeten en dingen.’
Ik, knipperend met mijn ogen: ‘Ja, nee, precies.’
‘Goed, tot zover. Het gaat in werkelijkheid nog een tijdje en vele terzijdes, dingen en dingen van de dingen zo door. En ik maar hummen: heel goed, klinkt als een uitstekende dag, fijn.
Totale berusting, ik zei het toch. En ja, dat kost tijd. Want wat denk je: dat ik hem niet jarenlang heb onderbroken om te vragen wie dit is, waar dit is, wat hij doet, en wat GODALLEJEZUS CHRISTUS TE PAARD DE DINGEN EN DE DINGEN VAN DE DINGEN ZIJN?!? Man, ik dééd jarenlang niet anders. Maar daar kwamen alleen maar meer dingen van. En dingen van dingen. Samenvattend: dit is ons relatiegeheim. Doe er je voordeel mee.’
Fleurs column is afkomstig uit VIVA 15-2019. Deze editie ligt tot 16 april in de winkel. Je kunt de editie ook hieronder online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Het bericht Fleur Meijer: ‘En ik maar hummen: heel goed, klinkt als een uitstekende dag, fijn’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.