Hij geldt als een van de meest gelezen columnisten van Nederland en wat hij ook doet – radio, tv, een dichtbundel samenstellen – hij blijkt er goed in. Schrijver Özcan Akyol (35): ‘Ik kan niet goed tegen bullshit.’ Tekst: San van de Ven | Beeld: Maaike van Haaster Je schrijft vijf columns per week, maakt vanuit je woonkamer het nachtelijke radioprogramma Onze man in Deventer, gaat Sterren op het doek presenteren, werkt aan een derde roman en er loopt nog een geheim project. Waar komt jouw drive vandaan? ‘Dat is bijna een psychologische vraag. Ik heb een enorm arbeidsethos en hou ervan om dingen te creëren. En ik heb bijna geen sociaal leven, dus ik kan al mijn energie in mijn werk steken. Gisteravond zat ik tot laat bij Jinek om te praten over stalking en vanmorgen moest ik alweer om tien uur in het theater zijn voor een leesclub van driehonderd enthousiaste vrouwen. Dat ritme vind ik lekker, ik hou ervan om uptempo te leven. Het zal wel een beetje ijdelheid zijn, geldingsdrang en soms ook vanuit een missie. Ik kan bijvoorbeeld niet goed tegen bullshit, dan is een column in de krant bij uitstek een platform om je licht te laten schijnen over het nieuws.’ Waarom doe je zo veel tegelijk? ‘Ik zou het liefst gewoon schrijven, maar dat is geen vetpot. Ik ben die losse dingen erbij gaan doen omdat ik dacht: ik moet wat meer gaan verdienen, ook omdat ik een gezin kreeg. Vier jaar geleden had ik niet de ambitie om columnist te worden, dat is me echt overkomen. Hetzelfde geldt voor tv en radio: ik had niet gedacht dat het zo uit de hand zou lopen. Ook kan ik heel moeilijk keuzes maken. Dat komt ook door het milieu waarin ik ben opgegroeid: wij hadden vroeger weinig geld. Wat ik nu soms op een dag verdien, verdiende mijn moeder met veel harder werken nog niet in drie maanden. Ik ben me erg bewust van mijn bevoorrechte positie, in alles wat ik doe. Ik vind dat je alle kansen die je krijgt met beide handen moet aangrijpen; het kan zo weer afgelopen zijn. Bovendien: het is bijzonder dat mensen bereid zijn je uit te nodigen en je ervoor willen betalen.’ En dan heb je ook nog een slaapstoornis. Hoe was je nacht? ‘Ik ben vannacht om drie uur gaan liggen en was om zes uur wakker. Ik merk dat ik nu echt kapot ben. Maar dat komt niet alleen door slaapgebrek, ook doordat ik eerst twee lezingen heb gegeven, een column heb geschreven en daarna nog bij een talkshow zat. Dan ga ik door op adrenaline.’ Hoe kan het dan dat je niet omvalt? ‘Ik weet niet, er zijn mensen die zeggen dat ze het kunnen: stelselmatig met vier, vijf, zes uur slaap leven. Maar ik heb niet het idee dat ik dit lang volhoud, ook omdat ik gewoon heel hard werk. Ik denk dat mijn lichaam op een gegeven moment een rekeningetje komt vereffenen. Maar vooralsnog voelt dat niet zo. Misschien dat ik straks tegen vijven wel eventjes instort – maar dan ga ik niet slapen, hoor!’ Nee? ‘Nee, dat zijn voor mij juist belangrijke momenten. Dan ga ik hier op de bank op mijn rug liggen, een beetje kijken, denken. Eigenlijk ben ik dan ook aan het werk, want dan komt er heel veel creativiteit los. Tegenwoordig, met de kinderen hier, ga ik vaak boven liggen. Dan vraagt mijn vriendin: ‘Wat ben je aan het doen?’ Dan zeg ik: ‘Ik ben mijn column aan het schrijven.’ Want zo’n column is vaak vooral denkwerk.’ Je bent niet bang voor een burn-out? ‘Mijn agent zegt weleens: ‘Eus, ik wil niet je moeder uithangen, maar het kan soms best een onsje minder.’ Tegelijkertijd ziet zij ook wel met wat voor bezetenheid ik alles doe.’
Het bericht Özcan Akyol: ‘Dan ben ik maar een klootzak’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.