VIVA-journalist Fleur Meijer (37) schrijft elke week in VIVA over wat haar zoal bezighoudt in het leven.
‘Ga je gezellig mee naar bed?’ Het was nog geen tien uur. Ik was nog niet moe. Maar de Kameel keek me dit keer zo hoopvol aan dat ik mijn standaard antwoord in dezen voor één keer inslikte. Daarbij had ik iets leuks. Dacht ik. Een minuut daarvoor had ik namelijk hongerig gehapt toen mijn telefoon me weer eens wat klikaas in de muil wierp.
‘Er gebeurde iets wat slecht eens in een blauwe maan gebeurt’
Alleen gebeurde er dit keer wat slechts eens in een blauwe maan gebeurt: wat ik las intrigéérde me.
‘Wetenschappelijk bewezen: stel elkaar déze 36 vragen en word (weer) verliefd,’ walmde de kop. ‘How to fall in love (again)-methode’, in 1996 ontwikkeld door Amerikaanse psycholoog Arthur Aron. Hij vroeg zich af of intimiteit tussen twee mensen versneld tot stand kan worden gebracht.
Daarbij schakelde hij de hulp in van zijn vrouw Elaine, expert op gebied van hoogsensitiviteit en stelde 36 vragen samen, oplopend in intensiteit. Daarna elkaar vier minuten ‘in stilte’ in de ogen kijken en dan, tsjilpte het stuk tot besluit, ‘kán het bijna niet anders of de band tussen jullie beiden wordt een stuk sterker.’
Toe maar. Ik scande de vragen. Zaten goede tussen. En de Kameel is bepaald niet iemand die zijn zielenroerselen in de vitrine legt, dus nee, als ik er zelf ook open in ga, kan dit nog wel eens bijzonder uitpakken.
‘Oké, kom maar door,’ zei ook de Kameel. Hij pofte de kussens op en sloeg een arm om me heen. ‘De eerste vraag is nogal schoolkrant. Oké: als je iedereen ter wereld mocht kiezen, wie mag er dan bij je eten?’ ‘Anthony Bourdain,’ zei de Kameel. ‘Mijn vader,’ zei ik.
‘We kwamen erachter dat ik liever voor altijd het lichaam van een dertigjarige wou – dûh’
Ook de daaropvolgende vragen werkten we vlotjes weg. Ik wist nu dat de Kameel weleens een telefoongesprek van tevoren oefent (ik: nooit) en dat de Kameel graag de rest van zijn leven de geest van een dertigjarige heeft terwijl ik – dûh – liever het lichaam heb.
Toen kwam vraag tien: als je iets kon veranderen aan de manier waarop je bent opgevoed, wat zou dat zijn?
‘Ik ga wel eerst,’ zei ik. En ik vertelde over de boodschap die ik als te dik meisje zo hard nodig had: dat ik mooi was, precies zoals ik was. Dat ik helemaal niets aan mezelf hoefde te veranderen om in de ogen van mijn ouders perfect te zijn. Maar dat ik in plaats daarvan veel kritiek kreeg, vooral van mijn vader. Ik was pas écht mooi als ik toch eens zou afvallen. En ik vertelde over zijn plotselinge dood op mijn achttiende, het hopeloze gat in mijn ziel, mijn genadeloze zelfkritiek en hoe ik pas sinds kort het gevoel heb dat ik wél goed genoeg ben, en altijd ben geweest.
‘Ik huilde me al lachend in slaap’
De Kameel drukte me harder tegen zich aan. Hij kent het verhaal.
‘En jij?’ vroeg ik.
De Kameel zuchtte. Dacht na. Zuchtte weer.
En in volle ernst sprak hij: ‘Ik had graag geleerd hoe je een kip moet slachten.’
Ik heb me daarna lachend in slaap gehuild.
Fleurs column is afkomstig uit VIVA 1-2019. Deze editie ligt tot 7 mei in de winkel. Je kunt de editie ook hieronder online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «
Het bericht Fleur Meijer: ‘Ik was pas écht mooi als ik toch eens zou afvallen, dacht ik’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.