Om de kosten van hun dure huis te drukken, besluiten Suzan (34) en haar vriend hun souterrain te verhuren. Met de huurder ontstaat een vriendschap, maar al snel méér dan dat…
‘Vijf jaar geleden gingen Edwin en ik samenwonen. Het huis is groot en aan de dure kant, dus we besloten het souterrain te verhuren om wat bij te verdienen. Via kennissen kwamen we in contact met Arjo, een rustige, in zichzelf gekeerde man. Hij had een vaste baan en kwam betrouwbaar over, precies wat we zochten. We gaven hem een huurcontract en de eerste drie maanden zagen we hem amper. Hij deed zijn best om ons niet voor de voeten te lopen en andersom. Maar op een gegeven moment werd hij wat losser. We bleken dezelfde muzieksmaak te hebben en van festivals te houden. Steeds vaker luisterden we ’s avonds met zijn drieën naar psychedelische muziek, waarbij we een fles wijn opentrokken en soms een blowtje opstaken. Edwin en ik deden dat wel vaker, vooral als we behoefte hadden aan ontspanning. Maar Arjo had veel meer ervaring met drugs. In de maanden erna liet hij ons kennismaken met GHB, paddo’s en XTC. Vooral dat laatste beviel goed. We werden er alle drie uitzinnig blij en knuffelig van. Als Edwin en ik zoenden op de bank, keek Arjo met een tevreden glimlach toe vanaf de fauteuil. Stiekem wond dat me wel op, zijn blik op ons gericht. Op een avond vroeg ik aan Arjo of hij bij ons op de bank wilde komen zitten. Dat deed hij. Terwijl Edwin me zoende, streelde ik Arjo’s been. Edwin vond dat blijkbaar prima, want hij maakte zich los van mij, pakte Arjo’s hand en legde die op mijn buik. Voor ik besefte wat er gebeurde, zoende ik hartstochtelijk met Arjo terwijl Edwins hand in mijn broek gleed. Onze lijven schuurden tegen elkaar, ik in het midden. Zo ontstond ons eerste trio. De combinatie van die twee mannen gaf me een extatisch gevoel. Er heerste alleen maar warmte, liefde en hartstocht van alle kanten.’
Vertrouwen en respect
‘Toen we de volgende ochtend wakker werden, poedeltje naakt en met een bonkende kater, keken we elkaar ongemakkelijk aan. In het rauwe ochtendlicht vroeg ik me af wat we in godsnaam hadden gedaan. Waren we niet veel te ver gegaan? Gelukkig doorbrak Arjo de ijzige stilte. ‘Tjonge. Dat was me het avondje wel,’ zei hij luchtig en we schoten in de lach. Daarmee was de hele zaak gerelativeerd: we waren alle drie oké. Vanaf dat moment hadden we vaker trio’s, gemiddeld zo’n twee keer per maand. Edwin en Arjo raakten elkaar niet aan, want ze vallen geen van beiden op mannen en focusten zich liever op mij. Ik voelde me daardoor een soort koningin, een prinses die op vier handen werd gedragen. Edwin was altijd degene die het ‘afmaakte’ door me te penetreren. Arjo en ik gingen nooit verder dan zoenen, kroelen, schuren en strelen. Soms bevredigde ik hem met de hand of hij zichzelf, maar klaarkomen deed hij eigenlijk nooit. Dat was niet belangrijk, zei hij dan. Hij genoot vooral van het intense samenzijn.
De ochtend na zo’n trio begon het normale leven weer. We deden ons best om die nachten gescheiden te houden van ons dagelijks leven. Dat ging goed, vooral door wederzijds vertrouwen en respect. Bovendien stelde Arjo zich afwachtend op. Pas als we hem expliciet uitnodigden zocht hij fysieke toenadering. Hij ging nooit over onze grenzen en wij niet over die van hem. Ook tussen Edwin en mij ging alles goed. De seksuele ‘uitstapjes’ met Arjo gaven ons seksleven een boost. Vóór we met de trio’s begonnen, waren we helemaal niet zo experimenteel. Eigenlijk vond ik ons seksleven best saai, we waren in een sleur beland. Die spannende, nieuwe ervaringen met Arjo wakkerden niet alleen onze lust aan, maar het versterkte ook onze band. Ik voelde me helemaal opnieuw verliefd.’
Plastic en latex
‘Toch begon het me na een tijdje op te vallen dat Arjo wel érg weinig met zichzelf bezig was tijdens onze avondjes. Natuurlijk is een orgasme niet het belangrijkste, maar soms had hij amper een erectie. Vond hij het wel echt opwindend? Edwin was ook benieuwd, dus we besloten er voorzichtig over te beginnen. ‘Ik zit een beetje raar in elkaar,’ gaf Arjo toe. ‘Maar ik geniet écht van jullie. Vertrouw me nou maar.’ Maar daar lieten we hem niet mee wegkomen. We wilden weten wat er aan de hand was, wat we konden doen om hem alsnog aan zijn trekken te laten komen. ‘Bijna niemand weet dit,’ zei hij tenslotte. ‘Maar ik heb een fetisj.’ Hij pauzeerde even, maar zei toen zacht: ‘Ik kick op plastic, pvc en latex. Mijn seksuele voorkeur ligt daar.’
‘De structuur van die stoffen wond hem op zoals niks anders hem kon opwinden, vertelde hij. Alleen als hij iets van die stoffen droeg of er op zijn minst aan kon voelen, kon hij een orgasme krijgen. Dat was ook de reden dat hij geen vriendin had. Hij was nog nooit iemand tegengekomen die daar op langere termijn mee kon leven. Hij was weleens naar BDSM-feesten gegaan om gelijkgestemden tegen te komen, maar hij voelde zich daar niet op zijn gemak. Daarom had hij zich er inmiddels bij neergelegd dat hij nooit een normaal, doorsnee seksleven zou krijgen. Voor een orgasme was hij op zichzelf aangewezen. Maar dat vond hij helemaal geen probleem. Hij had geleerd om ook zonder een hoogtepunt of zelfs maar een erectie te genieten van seks, zoals met ons. Het was dan alleen op een ander ‘niveau’ dan wanneer hij met plastic en andere stofjes aan de slag ging. Edwin en ik zaten met open mond te luisteren. Eerst schrok ik, daarna vond ik het intrigerend en tegelijkertijd een beetje zielig. Het leek me heel rot als je zo’n afwijkende voorkeur hebt. Ik vroeg of hij weleens hulp had gezocht, bijvoorbeeld bij een seksuoloog. Het antwoord was nee. Hij had zich er door de jaren veel in verdiept en gechat op allerlei fora, waardoor hij zichzelf leerde accepteren. Hij zag het als een soort geaardheid en vond het niet nodig om dat te veranderen. Ik vroeg of we iets voor hem konden doen. Hij moest lachen. ‘Als jullie me echt blij willen maken, kunnen jullie me altijd in een vuilniszak rollen,’ knipoogde hij.’
Ingepakt als een rolmops
‘Hoewel dat geen verzoek was, zette het me wel aan het denken. Natuurlijk moest ik het allemaal even laten bezinken, want je hoort niet elke dag dat je beste vriend geil wordt van een stuk plastic. Anderzijds was ik inmiddels wel wat gewend, en ik wilde hem niet veroordelen. Arjo kon er niks aan doen, een fetisj ontstaat meestal in je jeugd, zo had hij verteld. Ik dacht aan alle trio’s, de keren dat Arjo vol overgave zijn best had gedaan om mij te laten genieten. Waarom zou ik niet hetzelfde voor hem doen? Ik besprak het met Edwin en hij was het met me eens. Als we iets konden doen om Arjo meer te laten genieten, stonden we daar zeker voor open – zelfs als dat betekende dat we met plakband of iets dergelijks in de weer moesten. We bedachten een plan. Edwin haalde een rol doorzichtige folie, en die legden we klaar voor onze volgende trio-avond. Toen het eenmaal zo ver was haalde ik de folie tevoorschijn. Ik vroeg aan Arjo of ik zijn lichaam mocht inwikkelen. Zijn ogen begonnen te stralen, hij knikte ongelovig. Hij kleedde zich uit en ging op het tapijt liggen. Daarna hebben we hem vanaf zijn nek tot en met zijn voeten in de folie gewikkeld. Toegegeven: het zag er een beetje vreemd uit, zo’n naakte man, als een rolmops in plastic. Maar de blik op zijn gezicht was onbetaalbaar. We vroegen wat hij nog meer wilde. ‘Niks,’ was zijn antwoord. ‘Laat mij hier maar gewoon liggen terwijl jullie je ding doen.’ Dat deden we. Na afloop maakten we hem los waarna hij snel met een erectie onder de douche sprong. Hij had een moment voor zichzelf nodig, legde hij uit. Edwin en ik bleven lachend achter. Het was een aparte ervaring, die ik niet per se geil vond, maar wel heel intrigerend en mooi. Vooral voor Arjo. Na die avond wikkelden we hem vaker in folie. In het begin alleen ’s avonds, in de seksuele sfeer, maar op een gegeven moment vroeg hij het ook weleens overdag in het weekend. We lieten hem dan gewoon een uurtje liggen, terwijl we tv keken of eten kookten. Het klinkt bizar, maar het werd voor ons de gewoonste zaak van de wereld.’
Kinderwens
‘In de jaren die volgden leefden we tevreden en gelukkig in ons gekke driehoeksverhouding-huishouden. Nog steeds hebben we af en toe een trio en rollen we Arjo in plasticfolie. Maar het is de vraag hoe lang we dat nog blijven doen. Anderhalf jaar geleden werd mijn nichtje geboren, en sindsdien denk ik steeds vaker aan kinderen. Ook Edwin heeft een kinderwens, en gezien onze leeftijd begint het wel tijd te worden. Het enige wat ons nog aan het twijfelen brengt, is dat we afscheid zullen moeten nemen van ons huidige leven. Ten eerste in praktische zin: we hebben het souterrain nodig om voor Edwin een kantoor te maken, dus Arjo moet sowieso op zoek naar andere woonruimte. Dat is heel pijnlijk, iemand uit zijn huis zetten. En al helemaal als diegene je beste vriend is met wie je zo’n band hebt opgebouwd. Daarnaast denk ik niet dat we nog allerlei kinky dingen zullen doen als we eenmaal een kind hebben. Alles zal anders worden. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat we nog zullen afspreken voor trio’s als er een baby ligt te slapen, laat staan dat we nog met plastic in de weer gaan.
Hoewel we er nog niet expliciet met Arjo over hebben gepraat, voelt hij wel dat er iets aan het veranderen is. Hij zegt vaak dat we zijn beste vrienden zijn, dat hij zich nog nooit ergens zo thuis heeft gevoeld als bij ons. Maar dat hij weet dat dit een fase is, zoals alles een fase is. En dat hij bovenal geen last wil zijn: als het tijd is om te vertrekken, gaat hij weg. Het afscheid lijkt onvermijdelijk. Dat weten we allemaal, maar pijn doet het wel. Want hoewel ik alle vertrouwen heb in onze vriendschap, zal het leven nooit meer hetzelfde zijn. En ik zal het missen, dat weet ik nu al.’
Tekst: Sofie Rozendaal
Dit verhaal komt uit VIVA-2020-20. Dit nummer ligt t/m 19 mei in de winkel of kun je hier online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «
Het bericht Suzan (34) heeft een bijzondere driehoeksverhouding: ‘De combinatie van die twee mannen gaf me een extatisch gevoel’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.