Gelukkig ook nog goed nieuws nu artiesten niet kunnen optreden: Ilse DeLange (43) heeft een nieuw album uit. Een popplaat waarop ze persoonlijke onderwerpen niet schuwt. ‘Het is goed voor mij om eens uit te razen.’ Jij dacht: laat ik die coronacrisis eens effectief invullen en een nieuwe plaat maken? ‘Grappig genoeg stond Changes al gepland. Ik ben sinds begin mei te zien in het programma Sing meinen Song – Das Tauschkonzert, een Duits tv-programma dat te vergelijken is met Beste zangers. Ik dacht: als ik dan toch zo’n mooie kans krijg om al die weken op de Duitse televisie te zien te zijn, is het wel fijn om ook nieuwe muziek te hebben. Mijn vorige album Gravel & dust is echt een zielsplaat, maar niet per se iets wat op de radio wordt gedraaid. Dus ben ik begin dit jaar gaan schrijven aan Changes, een popalbum met country invloeden. En toen kwam corona en vroeg ik me wel even af: kan ik nu met goed fatsoen met nieuwe liedjes uitkomen? In het begin was de situatie natuurlijk veel grimmiger. Uiteindelijk hebben we toch besloten dat een nieuwe plaat voor mensen wellicht een fijne afleiding is, juist nu er al zo veel stilvalt. Laat er alsjeblieft veel muziek de wereld in stromen.’ Je eerste single Changes gaat over uit je comfortzone moeten stappen. Is dat iets wat je zelf herkent? ‘Ja, ik maakte deze plaat met Duitse schrijvers, dus ik ging elke ochtend vanuit mijn hotelkamer met mijn gitaar op mijn rug naar een schrijfsessie met mensen die ik nooit eerder had ontmoet. Dat was heel leuk, maar ook buiten mijn comfortzone. Net als meedoen aan dat Duitse programma trouwens. De andere artiesten zijn super-populair in Duitsland en ze kenden elkaar ook allemaal. Mij kennen ze wel een beetje als ‘dat meisje van het songfestival’ en van de hit Jolene die The Common Linnets hebben gehad met de Duitse groep BossHoss. Maar ik was toch de underdog, stiekem een prettige positie. Ik moest natuurlijk ook Duits spreken én zingen en voor dat laatste was ik zeker nerveus. Het was soms wel lachwekkend, omdat het niet altijd klopte. Ik heb nog overwogen om zo’n cursus te doen bij de nonnen, maar ze zeiden: ‘Nee doe maar niet, we vinden je accent juist charmant.’ Moet je op privévlak ook weleens uit je comfortzone komen? ‘Eigenlijk loopt in mijn persoonlijke leven alles vanzelf. Mijn muzikale en gewone leven lopen natuurlijk flink door elkaar heen, omdat mijn vriend Bart ook mijn drummer is én hij een grote rol speelt binnen mijn label. We vormen een eenheid en doen alles samen, als een soort tandem. De dingen die me uit mijn comfortzone halen doe ik ook met hem, dus dan is het niet zo eng.’ Hoe bevalt het om nu continu thuis te zijn? ‘Ik vind dat thuiszitten wel een fijne bijkomstigheid van de coronasituatie, want ik ben door mijn werk al zo vaak weg. Van relaxen is overigens nog weinig gekomen, omdat ik megadruk met deze plaat was. De tijdspanne is nog nooit zo kort geweest, we gingen erin met het idee van: we zien wel of het lukt, creativiteit kun je niet forceren. En toen kwam corona erbovenop. Ik had het geluk dat ik wel in mijn studio kon en de plaat, met anderen op afstand, kon afmaken. Als ik mijn muziek niet had gehad, was ik wel een beetje dol geworden, want ik ben niet een type om lang stil te zitten.’ Het moet heftig zijn dat ineens al je optredens zijn gecanceld. ‘Zeker, maar ik heb gelukkig een buffer waardoor ik niet wakker hoef te liggen over mijn financiële situatie. Ik zie mezelf niet als slachtoffer, dat zijn de harde werkers om ons heen: lichtmensen, bühnebouwers, muzikanten die afhankelijk zijn van optredens om hun gezin te onderhouden. Ik vind het belangrijk dat wij als artiesten in de spotlight duidelijk maken: het gaat niet om mij, maar om al die mensen met wie ik werk. Mijn festival Tuckerville is op 12 september, dus met die 1 september-grens is het nog niet duidelijk wat daarmee gaat gebeuren.’ Terug naar je album: in het duet Wrong directions zing je over ieder een andere kant op gaan in je relatie. Komt dit voort uit eigen ervaring? ‘Nee, niet in die letterlijke zin… Michael Schulte, met wie ik het duet zing, had met de andere schrijvers al een groot deel van dit liedje af toen ik erbij kwam, we hebben het samen afgemaakt. Alhoewel het geen ervaring is uit mijn eigen liefdesleven, denk ik dat je in alle relaties – of je nu geliefden, vrienden of familie bent – weleens kunt denken: dit gaat de verkeerde kant op, hoe kunnen we dit weer rechttrekken?’ Bij jou lijkt altijd alles zo steady, alsof jij en Bart nooit eens flink drama hebben… ‘Dat is ook zo, godzijdank, ik heb écht een heel fijne, stabiele relatie, al zo’n 21 jaar. Gedoe of drama hebben we eigenlijk nooit; ik ben daar heel blij om. Natuurlijk is er in elke relatie weleens wat en gaan ook wij door fases heen. Maar daaronder zit zo’n dikke bodem, dat geeft ontzettend veel rust. Ik heb al zo’n grillig bestaan in de muziek, dan is het fijn om thuis een stevig anker te hebben. Omdat Bart en ik praktisch altijd bij elkaar zijn, hebben we ook niet de kans om uit elkaar te groeien. Hij is zo’n groot onderdeel van alles wat reilt en zeilt in mijn leven, mijn carrière is ónze carrière.’ Waardoor werkt het dan zo goed? ‘We zien écht elkaars kracht. Bart is mijn tegenpool en daardoor vullen we elkaar ontzettend goed aan. Waar ik de initiatiefrijke, doordenderende energiebal ben, is hij heel rustig. Hij heeft heel veel geduld, dat moet misschien ook wel met iemand zoals ik. Ik jaag hem soms een beetje op, dan zeg ik: ‘Je hebt nu genoeg uitgesteld, ga het eens doen.’ En hij kan juist weer tegen mij zeggen: ‘Slaap er nog eens een nachtje over.’ Dat werkt
Het bericht Ilse DeLange: ‘Ik heb de afgelopen tijd veel kunnen verwerken’ (uit het magazine) verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.