Toen er testpersonen werden gezocht voor het in Leiden ontwikkelde coronavaccin (beloning: 4700 euro), stonden mensen ervoor in de rij. Ook Angela (42) werkt vaak als proefpersoon.
‘Het bijzonderste wat ik heb meegemaakt? Dat was toen ik via een neusspray ketamine, een verdovingsmiddel voor paarden, kreeg toegediend. Het middel wordt ook bij mensen gebruikt en ingezet tegen depressies, maar is inmiddels vooral populair als partydrug.
Ik werd zo stoned als een konijn, maar dat wist ik niet van tevoren. Ik dacht dat ik een soort Prozac zou krijgen. Ik lag op een kamer met allemaal nette huisvrouwen die – in hun bed – helemaal lagen te spacen, zo grappig!
Na dat bewuste onderzoek heb ik wel een dag op de bank moeten liggen om bij te komen. Je voelt toch dat er iets met je hersenen gebeurt. Als ik nu hoor dat jongeren ketamine voor de lol gebruiken, als partydrug dus, denk ik: dat moet je niet doen. Er was tijdens het onderzoek een jongen die helemaal doordraaide en in een soort psychose raakte omdat er allemaal leed van vroeger naar boven kwam. Later bleek dat hij bij de screening informatie over zijn verleden had achtergehouden. Dat moet je natuurlijk nooit doen.’
Geen proefkonijn
‘Ik had verschillende motivaties om te besluiten proefpersoon te worden. Ten eerste wilde ik iets bijdragen aan het maatschappelijk belang. Verder wilde ik graag over mijn angst voor naalden heenkomen. En, ik geef het grif toe, het feit dat je veel vrije tijd hebt en aardig verdient is ook niet vervelend. Het is overigens niet zo dat iedereen zomaar testpersoon kan worden. Ik ben ook een paar keer afgekeurd toen mijn bloeddruk te laag was, en soms was ik zelfs te gezond om deel te nemen aan een bepaalde proef, omdat ze juist de middenmoot zoeken om een medicijn op te testen.
Het woord proefkonijn vind ik overigens niet echt op zijn plaats. Ik vind dat best respectloos klinken voor het leveren van een dergelijke belangrijke maatschappelijke bijdrage. Uiteindelijk komt elk succesvol medicijn door trial and error tot stand, dus het is hard nodig dat er getest wordt. Het is dus absoluut niet zo dat je lukraak iets krijgt ingespoten en je maar moet afwachten of je er een beetje goed vanaf komt. Er wordt bij elke stap heel minutieus gekeken naar wat er met je gebeurt.
Sterker nog: de voortdurende screening van mijn gezondheid door regelmatig onderzoek vind ik een erg fijne bijkomstigheid. De artsen zijn echt heel voorzichtig met je en er wordt ook totaal geen druk gezet als je tussentijds wilt stoppen. Daarbij heb je steeds een na-keuring. Als ik de deur uitstap na een onderzoek, weet ik dat ik gezond ben. Een MRI-scan bij Prescan kost zomaar elfhonderd euro, voor mij is dat gratis. Bovendien ga je met een leuk zakcentje de deur uit.’
Lees ook:
Michelle (30): ‘Ik ben dertig en heb een rollator. Nou en?’
Angst doorbreken
‘Ik kies zelf welke testen ik wil ondergaan en welke niet. Van radioactiviteit word ik niet echt enthousiast. Een aantal familieleden zijn aan kanker overleden en dat staat diep in mijn geheugen gegrift. Ik weet onvoldoende over radioactiviteit en ben daar ook nooit echt ingedoken, maar PRA (zie kader, red.) heeft een dermate groot aanbod dat ik mijn pijlen liever elders op richt.
Wat ik ook niet wil, zijn ruggenprikken. Daar ben ik te bang voor. Ik had altijd een vreselijke angst voor naalden, omdat ik als kind een keer verkeerd ben geprikt. Die angst schoot zo ver door dat ik ook bang werd voor artsen, inclusief tandartsen. Toen mijn verstandskiezen eruit moesten viel ik flauw, zo panisch was ik. Dat was het moment dat ik dacht: zo kan ik niet doorgaan. Ik wilde mijn angst aanpakken en doorbreken. Ik had al eens een advertentie zien staan waarin werd gezocht naar medische proefpersonen. Het leek me een mooi doel en een goede manier om mijn angst onder goede begeleiding onder ogen te zien.
Zelf ben ik gelukkig op geen enkele manier afhankelijk van medicatie, dus ik voelde ook niet de druk die je bij een echte behandeling wel voelt. Ik zou gewoon kunnen stoppen als het me te veel werd. Ik dacht: ik probeer het gewoon, als het niets wordt heb ik Groningen eens gezien, waar PRA gevestigd is. Zelfs als ik zou terugkrabbelen, leek dat me een leuk uitje.
Strijd aangaan
Ik heb me toen aangemeld voor een screening. Ondanks dat ik het heel spannend vond, had ik er meteen een goed gevoel bij. Ik kon er met al mijn vragen terecht en kon precies aangeven wat ik wel en niet wilde. Zelf moest ik ook allerlei vragen over mijn gezondheid beantwoorden en allerlei metingen ondergaan. De prik voor de bloedafname was wel even een dingetje, maar ik was vastberaden.
Ik wist dat ik tijdens medische studies vaak in aanraking zou komen met bloedafnames, dus ik heb mezelf echt vermand. Gewoon hup, op karakter. Niet piepen, steek die naald er maar in. Tijdens de intake heb ik niet verteld dat ik dit onder andere deed om mijn angst te overwinnen. Ik was bang dat ze me daardoor een te groot risico zouden vinden en me zouden afwijzen, terwijl ik juist de strijd met mijn angst wilde aangaan. Als de medicatie oraal wordt gegeven, vind ik dat fijn, maar infuus of prik, ik draai mijn arm er inmiddels niet meer voor om!’
Strikt voedingspatroon
‘Ik schrijf me nu zo’n drie keer per jaar in. Mijn langste periode was 23 dagen, toen testte ik een middel tegen depressie. We waren met een klein clubje van zes en het voelde bijna alsof we op kamp waren. Overdag keken we films, deden we spelletjes of yoga en sommigen deden een thuisstudie. En je mag vaak – in overleg – bezoek ontvangen. Ondertussen staat een heel team klaar dat dag en nacht met je bezig is om te kijken hoe het met je gaat.
Niet dat het allemaal een feest is, want je hebt een strikt voedingspatroon. Ook mag je geen grapefruitsap, omdat dat de werking van medicatie kan remmen of juist versterken. En je kunt niet met een zak drop op de bank hangen, dan wordt je bloeddruk veel te hoog. Daarom ga ik voordat ik aan een proef deelneem altijd naar een all you can eat-restaurant om een ‘galgenmaal’ te eten.
Lees ook:
Zoë (32) belandde in een toxische relatie: ‘Emotioneel misbruik is geniepig’
Testen
Ik heb weleens studies gehad waarbij ik tot vier uur ’s middags nuchter moest blijven en ik heb ook een keer twee dagen mijn urine moeten opsparen – toen werd ik ’s nachts om de vier uur wakker gemaakt om te plassen. Als je zoiets doet, of als je heel vaak geprikt wordt, dan krijg je een hogere vergoeding. Ik heb ook weleens GHB getest. Dat wordt als slaapmiddel gebruikt en we moesten vooral de smaak beschrijven door het in onze mond te nemen en weer uit te spugen. Eigenlijk zoals bij een wijnproeverij. Daar kregen we 550 euro voor plus reiskosten. Hoe het smaakte? Naar bitterkoekjes, maar ik had achteraf wel hoofdpijn.
Wanneer ik een medicijn ga testen, worden de risico’s die op dat moment bekend zijn altijd verteld. Maar je weet wel dat de kennis van de effecten vaak nog in de kinderschoenen staan. Veelvoorkomende klachten zijn misselijkheid en hoofdpijn. Dat is onprettig, maar het is een natuurlijke afweerreactie van je lichaam op een vreemde stof en geen reden om een onderzoek af te blazen. Ik heb trouwens nog nooit mogelijke bijverschijnselen gezien waardoor ik afhaakte, maar ik check wel altijd in welke mate ik de medicatie krijg toegediend.
Het doet me goed
Ook probeer ik altijd in een van de eerste groepen te zitten, want die krijgen meestal een lagere dosering, en daarna wordt getest hoe de opbouw verloopt. Ik besef heel goed dat ik mezelf gelukkig mag prijzen, omdat ik slechts kortstondig medicatie gebruik, als proefpersoon, in tegenstelling tot iemand die er elke dag afhankelijk van is. Het idee dat ik meewerk aan het verbeteren van zo’n medicijn, waardoor er misschien minder bijwerkingen zijn, doet me goed.’
Dit artikel komt uit VIVA 42. Sommige artikelen kun je maar gedeeltelijk lezen op viva.nl, omdat ze afkomstig zijn uit de papieren VIVA. Uit respect naar onze abonnees én om te zorgen dat wij online leuke gratis content kunnen blijven maken, linken wij je door naar onze magazine-shop om het hele artikel te lezen. Dit is een online platform waar je alle edities van VIVA ook los kunt bestellen. We hopen te kunnen rekenen op je begrip!
Tekst: Vivienne Groenewoud
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de VIVA-nieuwsbrief.
Het bericht Angela (42): ‘Als proefpersoon gaat het me heus niet alleen om het geld’ (+) verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.