Eindelijk is zijn debuutalbum Small town boy uit. Duncan Laurence (26) over de spannende periode die volgde op zijn songfestivalwinst én zijn grote liefde, met wie hij zich in quarantaine verloofde…
Geboren: 11 april 1994 in Hellevoetsluis
Carrière: Duncan werd bekend toen hij in 2014 de halve finale van The voice of Holland bereikte met Team Ilse. Zijn grote doorbraak kwam echter toen hij vorig jaar met zijn zelfgeschreven liedje Arcade het Eurovisiesongfestival won, ook weer begeleid door Ilse DeLange. Daarna had hij hits met Love don’t hate it, Someone else en Last night en verscheen de EP Worlds on fire. 13 november is zijn debuutalbum Small town boy uitgekomen, een referentie naar zijn single Arcade: a small town boy in a big arcade. Ook bracht hij samen met Armin van Buuren de single Feel something uit. Duncan was dit jaar genomineerd voor drie Edisons en won die voor Beste Single.Relatiestatus: Woont samen met zijn verloofde Jordan Garfield.
Lees ook:
Coronaminister Hugo de Jonge: ‘Ik ben erg streng voor mezelf’
Veel songfestivalwinnaars knallen er meteen een album in, maar jij nam uitgebreid de tijd voor je eerste plaat…
‘Voor mij is kwaliteit altijd belangrijker dan tijd. Als ik kijk naar de artiesten die ik bewonder – Sam Smith en Adele, maar ook Kurt Cobain en Amy Winehouse – hebben zij altijd één regel gehad: nooit haasten. Dat heb ik dus geleerd van mijn muzieksmaak.
Met het uitbrengen van Arcade was voor mij de eerste stap gezet. Het voelde als: nu leren mensen Duncan Laurence kennen zoals ik dat wil, via mijn muziek. Vanaf dat moment ben ik veel gaan schrijven, gaan ontdekken wat ik precies wilde vertellen en met welke liedjes. In de tussentijd heb ik vier singles en een EP uitgebracht, en ik ben ook gaan produceren. Vijf tracks op het nieuwe album heb ik zelf gedaan, het voelt alsof ik die recht uit mijn hart op de plaat heb gegooid.’
Ben je zo’n perfectionist die niet graag iets uit handen geeft?
‘Dat is niet per se de reden dat ik zelf ben gaan produceren. Op een gegeven moment gebeurde er zoveel in de wereld door corona, quarantaine en allerlei dingen waar we geen invloed op hadden. Vroeger, toen ik veel gepest werd, zocht ik altijd mijn toevlucht in muziek als er te veel gebeurde om me heen. Dan sloot ik mezelf op in mijn kamer en ging ik muziek maken en liedjes spelen. Eigenlijk heb ik dat nu weer gedaan. Produceren voelde voor mij als houvast en iets waar ik energie en kracht uit kon halen.’
Je ging na je songfestivalwinst een heftige periode in. Hoe kijk je daarop terug?
‘Het was heel bizar. Dat begon al na de aankondiging dat ik meedeed. In één keer lag er op Amerikaanse wijze pers in mijn tuin. Ik woonde nog in een studentenhuis in Tilburg en mijn medebewoners vonden die paparazzi-heisa niet heel fijn. En toen won ik en stonden er duizenden mensen in de aankomsthal van Schiphol, die steeds dichterbij kwamen – een mooi, maar ook intens moment.
In de weken erna stond ik op Pinkpop, in Paradiso, ik deed promotie door heel Europa en begon aan mijn Europese tour. Tussendoor ben ik naar Los Angeles gegaan, omdat Capitol Records belde en zei: ‘Hé, wij zien een samenwerking voor ons.’ Dat voelde als zoiets groots. Dan sta je voor dat iconische gebouw en denk je: Frank Sinatra en andere grote artiesten hebben hier opgenomen, en nu mag ík daar een plaat uitbrengen.’
Wat was het eerste moment dat je weer kon ademen?
‘Quarantaine! Achteraf gezien kwam dat op het juiste moment, want ik ben iemand die graag en makkelijk doorwerkt. Door de lockdown kreeg iedereen even een pauze opgelegd, en kon ik eindelijk dat besefmoment hebben van: wow, er is wel heel veel gebeurd. De eerste twee weken vond ik die rust fijn, maar inmiddels vind ik het irritant en heb ik liever dat we alles weer in goede gezondheid kunnen doen.’
Lees ook:
Zanger Jan Dulles: ‘Van niks doen word ik gek’ (+)
Ben je er ziek van dat je je nieuwe plaat niet live op een podium kunt spelen?
‘Ja, het is superjammer, vooral ook dat Ziggo Dome niet door kan gaan. Vijftig procent van het werk dat je doet als artiest bestaat uit live performances. Nu dat niet kan, probeer ik me te focussen op nieuwe nummers maken en mensen proberen te bereiken met dat ene wat wél zeker is: muziek. Ik heb alle tijd en inspiratie daarvoor, en dat is fijn, want stiekem ben ik misschien nog wel meer songwriter dan zanger.’
In plaats van een groot songfestivalspektakel moesten we het dit jaar doen met Europe shine a light, waar jij een paniekaanval kreeg en niet kon optreden. Was dat de druk?
‘Nee, ik kreeg nieuws wat niet zo fijn was, daardoor kon ik niet optreden. Op de details wil ik verder niet ingaan, dat is privé, maar daarna is dit in het nieuws verkeerd opgepakt. Sowieso was de repetitie die ze uiteindelijk hebben uitgezonden vlak daarvoor opgenomen, dus een heel ander optreden had je niet gezien. Ik heb het teruggekeken en dacht: oh, dat ziet er vloeiend uit.’
Werd je eigenlijk overladen met liefdesverzoeken na je winst?
(Lachend:) ‘Ik kreeg wel veel van dat soort berichten, maar ik ben daar totaal niet op ingegaan. Veel gaat via Instagram en dat kan ik niet echt serieus nemen. Als ik al op social media zit, focus ik me vooral op mijn fans en diegenen die ik wil bereiken met mijn muziek. Er zijn echt mensen die zich door mijn liedjes helemaal geopend hebben. Over wie ze zijn, over hun geaardheid of hoe ze zich voelen. Dat
is een van de krachtigste dingen die je met muziek kunt bereiken.’
Tekst: Jill Waas | Foto’s: Paul Bellaart
Dit is niet het volledige interview met Duncan Laurence. Benieuwd naar het gehele interview? Dat kun je lezen in de nieuwste VIVA #47, die vanaf vandaag in de winkels ligt. Weet je dat je de nieuwste VIVA ook als losse editie heel makkelijk kunt bestellen via deze link?
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Het bericht Zanger Duncan Laurence: ‘Als ik verliefd ben, duik ik er gewoon in’ (+) verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.