Géza Weisz (34) is acteur en dj en schrijft in VIVA elke week over zijn leven.
Zijn naam gonsde al geruime tijd door de gangen van de theater- en filmwereld; een knap Marokkaans mannetje met een million dollar smile op het gezicht. Ook ik ging voor de bijl toen ik hem ontmoette. Een natuurlijke charme, geen geveinsde vrolijkheid, maar een onstuimige, charismatische en zeer bijzondere energie. Je hoefde geen glazen bol te bezitten om te weten dat er een ster in de maak was.
En inderdaad, elke bal die voor zijn voeten kwam, schoot hij genadeloos in de kruising. Zijn rol in Mocro maffia leverde hem in één klap bekendheid bij het grote publiek op, zijn aandeel in de film Paradise drifters resulteerde niet alleen in een Gouden Kalf, maar verschafte hem ook credibility binnen de arthouse-scene. En met zijn debuutsingle scoorde hij direct een nummer 1-hit. Het geluk kon niet op, tot hij zichzelf van de ene op de andere dag volledig leek te cancellen.
Alle kranten stonden er vol mee en op de televisie ging het nergens anders meer over dan de stompzinnige actie van de acteur. Vanzelfsprekend had ik te doen met de jongen die werd uitgelachen nadat hij zijn broek naar beneden had getrokken. Maar met verbijstering las ik de reacties die het teweegbracht bij mensen; pedofiel Bilal Wahib moet de gevangenis in, gekruisigd of het liefst op een brandstapel geworpen, zo vond men.
Ik moest denken aan toen ik zelf de leeftijd van Bilal had. Het kattenkwaad dat ik toen nog uithaalde met mijn vrienden. Ik woonde voor het eerst op mezelf, waande me vrij als een volwassene, maar had de onzekerheden van de adolescentie absoluut nog niet van me afgeschud. Godzijdank bestonden sociale media nog niet, zoals nu. Ik moet er niet aan denken dat mijn acties in mijn studententijd zichtbaar waren geweest voor de rest van het volk.
Lees ook
Géza schrijft: ‘Blijkbaar durf je makkelijker kwetsbaar te zijn in het donker’
Op mijn 22e studeerde ik aan de Toneelacademie van Maastricht en reisde ik, samen met twee vrienden, elke maandagochtend per trein naar het zuiden. Op een dag werden we tien minuten voor aankomst gecontroleerd op onze vervoersbewijzen. Onze trein had flinke vertraging opgelopen en dus was de geldigheid van onze weekend-ov officieel een paar minuten verstreken. We legden de onfortuinlijke situatie uit aan de conducteur, maar de man was slecht gehumeurd en schreef ons een boete uit.
Ik kon het onrecht niet van me afschudden en moest ergens mijn driften kwijt. Toen de conducteur weg was, trok ik impulsief mijn broek naar beneden en begon in het gangpad van de trein te kakken. Vol verbijstering, maar huilend van het lachen, keken mijn vrienden toe hoe ik wraak nam op de NS. Noem het jeugdigheid, een gebrek aan opvoeding of mijn eigen idiotie, maar ik ben met terugwerkende kracht opgelucht dat er toen nog geen Instagram bestond. De boete heb ik overigens keurig betaald en gelukkig was daarmee de kous af. Ik gun Bilaleen gepaste straf voor zijn stupiditeit, maar hoop ook dat die gouden glimlach weer terugkeert op het gezicht en dat wij daar, als publiek, nog lang van mogen genieten.
VIVA nieuwsbrief
Iedere week de leukste nieuwsbrief van Nederland in je mailbox?
Het bericht Géza schrijft: ‘Mijn vrienden keken toe hoe ik wraak nam’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.