Floor heeft het vakantiepark verlaten en trekt in haar nieuwe huis.
Zaterdag
Sinds ik hier woon, heb ik het gevoel of ik elke dag op vakantie ben. De bakker heeft ander brood, de drogist verkoopt merken die ik niet ken, en ik fiets steeds op andere manieren overal naartoe om mijn stadje te leren kennen. Het fijnste vind ik dat het hier minder opgefokt is. Geen toeristen, weinig mensen die altijd instagrammable zijn, wat voor werk je doet lijkt minder belangrijk.
Trots wijs ik Martijn alle highlights aan. ‘Dit is toch een schitterende gracht!’ zeg ik als we op een bruggetje staan. ‘En die lichtjesslingers vind ik ook zo gezellig.’ Hij knikt vaag. Ook reageert hij nauwelijks op het middeleeuwse straatje met de leuke boetiekjes, of het mooie plein bij de kerk. Bij een grand café kijk ik naar binnen. ‘Ze hebben zelfs een open haard! Zodra het kan, ga ik hier eten.’
Martijn leest de menukaart voor: ‘Kipsaté, hamburger met friet, salade geitenkaas. Het verrassendste wat ze hebben is vitello tonato. Voor mij hoeft het niet.’
Nieuwsgierig kijk ik hem aan. ‘Ik heb je nog niets positiefs horen zeggen over deze stad.’
‘Ik zou hier ook nooit willen wonen.’ Hij wijst op een echtpaar dat arm in arm voorbijloopt in bijpassende fleecejacks. ‘Ik ruik hier al bijna hun homofobie.’
‘Waar slaat dat nou weer op!’
‘In precies zo’n stad ben ik opgegroeid en ik wist niet hoe snel ik er moest wegkomen. Als gay hoorde ik er duidelijk niet bij.’
Zouden ze hier echt zo intolerant zijn? Ik hoop toch van niet. En voor de zoveelste keer bedenk ik me dat het leven veel ingewikkelder is als je homo bent. Ook al is het 2021.
Lees ook
Floor Faber: ‘Nu pas valt me op hoe moe ze er eigenlijk uitziet’
Donderdag
Het saaiste interview ooit probeer ik op te leuken, maar ik kan mijn gedachten er moeilijk bij houden. Een paar dagen geleden ontdekte ik onder de douche een bobbelding in mijn borst. Vanochtend zat ie er nog steeds. Hormonen, hou ik mezelf voor, ik ben nog veel te jong voor kanker.
Ik vertel het aan Hannah, in de hoop dat ze iets geruststellends zegt als: ‘Dat heb ik ook weleens.’ In plaats daarvan zegt ze dat een van haar vriendinnen thuis zit met een kale knikker en een hap uit haar tiet.
‘Omdat ze er op tijd bij was, komt het waarschijnlijk wel goed. Dus ik zou er toch even naar laten kijken.’
Mijn hartslag schiet onmiddellijk naar 180 slagen per minuut. Ik moet naar de huisarts, alleen heb ik er vanwege de verhuizing nog geen. In de pauze zeg ik tegen Hannah dat ik niet mee ga lunchen om een huisarts te zoeken.
De een na de ander bel ik. Veel praktijken nemen geen patiënten meer aan, pas na zeker vijf telefoontjes heb ik er een die plaats heeft. ‘En wilt u alleen ingeschreven worden of heeft u nu ook klachten?’ vraagt de assistente. ‘Het zal wel niks zijn hoor, maar ik voel iets in mijn borst. Een bobbel.’
‘En hoe lang zit dat er al?’
‘Ik weet het niet precies. Ik had het druk en heb er niet zo op gelet.’
‘Ik zal kijken of we een gaatje hebben. Morgen, kwart voor vijf?’
Dat is snel. Blijkbaar vinden ze het behoorlijk serieus.
VIVA nieuwsbrief
Iedere week de leukste nieuwsbrief van Nederland in je mailbox?
Het bericht Floor Faber: ‘Een paar dagen geleden ontdekte ik een bobbelding in mijn borst’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.