Deze week bij ‘In Vertrouwen’: Chantal (32) heeft direct een klik met Daphne (29) en een hechte vriendschap volgt. Totdat Chantal erachter komt dat er niks klopt van Daphnes verhalen…
‘Schaamte. Met dat woord vat ik mijn gevoel het beste samen. Ik ben totaal onschuldig aan wat er is gebeurd, maar toch voel ik me dom en verraden. En vooral ongelooflijk naïef. Want hoe kon het gebeuren dat een bedrieger zich twee jaar lang in mijn leven wrong en ik daar met open ogen instonk?’
‘Ik ontmoette Daphne tweeënhalf jaar geleden via een advertentie. Ik ben nagelstyliste en voor een nieuwe techniek zocht ik modellen. Daphne reageerde. Al de eerste keer dat ik haar zag, voelde ik een diepe connectie. Daphne vertelde dat ze dol was op verzorgde nagels, maar dat ze een beperkt budget had. Mijn oproepje was een uitkomst. Daphne was dierenarts, zei ze. Helaas zat ze in de ziektewet, omdat er galblaaskanker bij haar was geconstateerd. Ik had met haar te doen, bewonderde haar om haar flinkheid en het feit dat ze zo optimistisch en vrolijk bleef. Ik vertroetelde haar met kopjes thee en vroeg haar terug voor een vervolgbehandeling. Al snel vertelden we elkaar geheimen. Ik deelde de pijn van mijn ongewenste kinderloosheid en zij beschreef haar angst om dood te gaan. Ik vond Daphne een schat. Ook mijn man Thijs zag in haar een lieve vrouw.’
Rare reactie
‘Na een paar ontmoetingen nodigde Daphne me uit voor een etentje. Ik complimenteerde haar met haar prachtige borden van beschilderd aardewerk. ‘Ze komen uit Griekenland,’ zei ze en er volgde een gedetailleerd verhaal over een Grieks pottenbakkertje en hoe het servies in bubbeltjesplastic in haar koffer was meegereisd. Later begon ik met de afwas terwijl Daphne haar medicatie innam. Toen ik een bord omdraaide, zag ik een ingebakken Albert Heijn-logo. Ik vond het vreemd, maar liet het gaan. Was het wel mijn plek om haar terecht te wijzen? Misschien was Daphne in de war met andere borden?’
‘We zagen elkaar vaker en ik ging om haar geven. Daphne had het als single in de ziektewet financieel zwaar, zeker door extra kosten voor medicatie, dus hielp ik haar weleens met een tas boodschappen. Met kerst nodigde ik – naast mijn zus – ook Daphne uit. De dag voor kerst gaf mijn moeder, die zelf op vakantie ging, me een cadeautas mee voor Daphne: een boek en een zelfgebreide muts.’
‘Toen Daphne alles bij mij thuis uitpakte, keek ze teleurgesteld. Ik snap dat een muts iets persoonlijks is, maar toen ik haar polste of ze mijn moeder nog wilde bedanken, schudde ze haar hoofd. Het was toch mijn moeders keuze geweest om iets aan Daphne te willen geven? Ik vond het jammer. Mijn moeder had nog aan mij gevraagd wat Daphnes lievelingskleur was en had er een week aan gebreid. Het boek hadden we samen uitgezocht, toch een cadeau van twintig euro. Ook op het presentje dat ik had gekocht, een luxe soap bar, reageerde Daphne kil.’
Lees ook:
In vertrouwen: ‘Toen haar vader ernaar vroeg, heb ik glashard gelogen’
Troosten en verwennen
‘Er waren meerdere dingen die vreemd waren, maar ik kreeg er de vinger niet opgelegd waarom. Het zette me wel aan het denken. Hoe kwam het dat ze dichtklapte als een oester als ik vroeg naar haar baan? En waarom was Daphne altijd zo fit en vrolijk na een chemo?Op een dag bood ik aan dat ik haar de volgende dag zou wegbrengen naar een gepland ziekenhuisbezoek. Dat kon niet, Daphnes oma zou al rijden, maar de keer daarop zou ze het aan mij vragen.’
‘Na de behandeling wilde Daphne bij mij komen eten en aansterken. Briesend kwam ze binnen. Het ziekenhuis had haar afspraak verkeerd ingepland en ze was niet geholpen. Ze was boos, klonk zo oprecht. Ik zette thee, en zij belde op de speaker naar het ziekenhuis. Ze vroeg naar de afdeling oncologie en viel uit dat ze voor niets was gekomen. ‘Ik zie jouw naam niet staan,’ zei de assistente. ‘Dat klopt,’ brieste Daphne. ‘Omdat het verkéérd is gegaan!’ Er ontspon zich een fel gesprek waarbij de assistente zou uitzoeken wat er was gebeurd. Ik klopte op haar arm. Knuffelde haar. Ik had zo met haar te doen. Ook mijn zus was woedend toen ik belde. Hoe kon het ziekenhuis nou zo slordig omgaan met ernstig zieke patiënten!’
‘Een week of drie later kwam ik thuis van een afspraak bij een cliënt. Daphne was eerder gekomen dan afgesproken en zat op de bank, een plaid over zich heen, doosjes vol medicatie voor zich. Ze at chips uit mijn voorraadkast. Ik verwende haar met versgeperste sinaasappelsap.’
Flink googelen
‘Die avond biechtte Thijs op dat Daphne hem had geprobeerd te verleiden, terwijl hij thuis aan het werk was. Ze had over zijn knie gestreeld en gevraagd of hij een goede relatie had en of hij graag vader wilde worden. Thijs was bij haar weggelopen. Ik stond paf. Dit had ik totaal niet verwacht en het deed me pijn. Had ik dit moeten voorzien? Kon Daphne nog wel vertrouwen? De volgende dag sprak ik erover met mijn zus. Die adviseerde me om wat afstand van Daphne te nemen.’
‘Twee dagen later bonkte mijn zus op de voordeur. Ze had na veel zoeken ontdekt dat Daphne niet stond ingeschreven in het Diergeneeskunderegister, een soort catalogus waarin dierenartsen geregistreerd staan. Na flink googelen vond ze een foto van Daphne die bij een dierenarts was aangenomen. Als assistente. Bij die praktijk bleek Daphne een jaar eerder te zijn ontslagen. De reden was privé.’
‘We googelden verder en kwamen uiteindelijk bij een ex-vriend terecht. Toen we hem benaderden en uitlegden dat we ons zorgen maakten over Daphne en onszelf, wilde hij wel met ons praten.’
Deze ‘In Vertrouwen’ lees je in VIVA-19-2021. Deze editie ligt vanaf 12 mei in de winkel.
Sommige artikelen kun je maar gedeeltelijk lezen op viva.nl, omdat ze afkomstig zijn uit de papieren VIVA. Uit respect naar onze abonnees én om te zorgen dat wij online leuke gratis content kunnen blijven maken. We hopen te kunnen rekenen op je begrip!
Tekst: Eveline Karman | Beeld: Getty
VIVA nieuwsbrief
Iedere week de leukste nieuwsbrief van Nederland in je mailbox?
Het bericht In vertrouwen: ‘Een bedrieger wrong zich twee jaar lang in mijn leven’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.