Moeder worden is een van de ingrijpendste dingen in het leven, en de weken erna zijn vaak één grote, emotionele achtbaan. En dan had Daphne’s (35) man ook nog een affaire met de kraamverzorgster.
‘Er hangt een grijze wolk over mijn herinnering aan de eerste maanden als moeder. Dat vind ik misschien nog wel het ergste. Het maakt me nog steeds misselijk als ik eraan denk: dat de vrouw die als een van de eersten mijn dochtertje in haar armen hield, ook degene is die het huwelijk van haar ouders heeft stukgemaakt. En dan te bedenken dat ik dolblij was met haar aanwezigheid. Toen Helena haar intrede deed, voelde het meteen goed. Of ze wel of niet aantrekkelijk was? Daar stond ik niet eens bij stil. Ze was iets jonger dan ik, maar onopvallend. Niet lelijk, maar zeker geen opvallende beauty waar je je als net bevallen, onzekere vrouw misschien een beetje geïntimideerd door kunt voelen. Wat overheerste was een gevoel van: bij jou kan ik alles uit handen geven. Jou kan ik vertrouwen.’
Seks op commando
‘God, wat had ik het mis. Ik had nooit kunnen vermoeden dat ik op deze manier verraden zou worden. Om te beginnen natuurlijk door Hugo, degene die ik het meest vertrouwde van iedereen. Natuurlijk wist ik dat het hele traject voor hem ook niet makkelijk was geweest. Zwanger worden was helaas voor ons niet vanzelfsprekend geweest. Het lukte uiteindelijk pas na een slopend medisch traject. Ons seksleven was al lang daarvoor ontdaan van elke vorm van spontaniteit door de talloze ovulatietesten en het geforceerde ‘klussen’ op vruchtbare momenten, zoals het zo lustdodend wordt genoemd op de talloze zwangerschapsfora die ik bezocht. En toen ik uiteindelijk wel zwanger was, had ik helaas geen probleemloze zwangerschap.’
‘Al vanaf de derde maand kreeg ik last van bekkeninstabiliteit, waardoor ik voortdurend pijn had en niet aan seks moest denken. We hadden ons nog zo verheugd op het tweede trimester, omdat ik had gelezen en gehoord dat de meeste zwangere vrouwen in die periode een piek in hun seksdrive ervaren, maar zelfs dat zat ons niet mee. Natuurlijk deden we weleens wat, maar meestal bleef het bij wat knuffelen en frunniken. Ik voelde me gewoon niet comfortabel, en om eerlijk te zijn was ik ook bang om de baby te beschadigen, al wist ik rationeel gezien dat daar geen sprake van kon zijn. Hugo was, of misschien moet ik zeggen ‘leek’, gelukkig een en al begrip. Het was een klein offer om te brengen voor het gezin dat we binnenkort zouden zijn, en waar we zolang naar hadden verlangd.’
Lap rauwe biefstuk
‘De bevalling was heftig: Lois bleek een ‘sterrenkijker’ te zijn, wat inhield dat ze met haar hoofdje gedraaid in het geboortekanaal lag en steeds weer terugfloepte. Ik kreeg haar er gewoon niet uit geperst. Even was er zelfs sprake van een spoedkeizersnede, die gelukkig op het laatste moment voorkomen kon worden door een paar knippen te zetten. Voor mijn bevalling was het een schrikbeeld voor me geweest om ingeknipt te worden, maar nu merkte ik niet eens dat ik gehecht werd. Ik heb er niets van gevoeld. Het enige wat er door me heen ging was: godzijdank, ze is er. Ik kon alleen maar kijken naar het prachtige meisje in mijn armen.’
‘Dat veranderde toen ik thuis was. Het klinkt nogal plastisch, maar tussen mijn benen was het één grote, rauwe biefstuk. En om de vernedering compleet te maken, moest ik dagelijks mijn hechtingen laten controleren door Helena. Zij moest beoordelen of het wel goed genas. Na het uitwerken van de verdoving was het allemaal flink gevoelig en ze vertelde dat ik het herstel kon bevorderen door de hechtingen af en toe even te laten luchten. Daar lag ik dan. Wijdbeens op bed, met mijn vagina voor de ventilator, ongemakkelijk grappen makend met de vrouw die seks had met mijn man… Als ik daar nu aan terugdenk, voel ik me bijna fysiek aangerand.’
Lees ook:
In vertrouwen: ‘Een bedrieger wrong zich twee jaar lang in mijn leven’
Stiekem bellen
‘Ik heb nog steeds geen idee wanneer hun affaire precies is begonnen, hoewel ik het wel vreemd vond dat ze regelmatig samen boodschappen gingen doen, en ik een keer per ongeluk zag dat er een appje van Helena aan Hugo binnenkwam. Ik vond het bijzonder, maar Hugo zei dat ze gewoon wilde vragen hoe het met hem was. Nu denk ik: wat was ik naïef.’
‘Op dat moment dacht ik waarschijnlijk dat dat normaal was, de kraamverzorgster was er tenslotte voor het hele gezin. De eerste week na de bevalling was Hugo een model echtgenoot en -vader. Hij hielp mij en Helena waar hij maar kon, maar naarmate de dag naderde dat Helena ons zou verlaten, bespeurde ik een verandering in zijn gedrag. Er waren momenten waarop ik hem, diep verzonken in gedachten, naar Lois in haar wiegje zag staren. Ik zocht er toen niets achter, want ook ik kon uren naar haar kijken.’
‘Pas nu denk ik: wat ging er door zijn hoofd? Was hij toen al afscheid aan het nemen? Maar pas toen ik merkte dat hij ongeïnteresseerd en verveeld begon te reageren zodra ik een momentje voor ons samen probeerde te creëren, begon er iets te dagen. Helena had inmiddels afscheid van ons genomen. Ik miste de dingen die ze voor me deed, maar ergens was ik ook blij dat ik het huis weer voor mezelf had, ondanks de was die zich opstapelde.’
Vriendschappelijke band
‘Ik had Helena gemogen, maar ik had nooit een vriendschappelijke band met haar ontwikkeld. Ze had een bepaalde bruuskheid en een gebrek aan fijngevoeligheid over zich, die ik niet heel prettig vond. Hugo had dat niet zo ervaren, zei hij toen ik hem ernaar vroeg. Ach, met de een heb je meer een klik dan met de ander, dacht ik. Zelfs als ik ze samen had horen lachen in een andere kamer, dacht ik alleen maar hoe fijn het was dat ook hij steun aan haar had.’
‘Op een avond, nadat Hugo en ik naar bed waren gegaan, werd ik na een paar uur wakker omdat Lois huilde. Hugo lag niet naast me, en hij was ook niet in Lois’ kamertje, zoals ik had verwacht. Ik gaf Lois haar speentje, deed haar muziekje aan en aaide even over haar bolletje. Ze viel vrijwel meteen weer in slaap, waarna ik ging kijken waar Hugo was. Ik vond hem bellend op het balkon van de logeerkamer. Ik schrok. Het was al zo laat, er was toch niets aan de hand met iemand uit onze familie?’
‘Ik deed de schuifdeur open om te vragen of alles in orde was, maar Hugo, die met zijn rug naar me toe stond, merkte het niet eens. Het was alsof mijn lichaam het eerder wist dan ik, want de haartjes op mijn armen gingen overeind staan en het voelde alsof het bloed in mijn aderen bevroor. Ik hoorde Hugo praten op het intieme toontje dat ik zo goed van hem kende. Zo praatte hij altijd als we net seks hadden gehad. En toen hoorde ik hem zachtjes lachen en verzuchten: ‘Leentje, Leentje toch… Wat een stout, geil meisje ben je ook…’’
Deze ‘In Vertrouwen’ lees je in VIVA-20-2021. Deze editie ligt vanaf 19 mei in de winkel.
Sommige artikelen kun je maar gedeeltelijk lezen op viva.nl, omdat ze afkomstig zijn uit de papieren VIVA. Uit respect naar onze abonnees én om te zorgen dat wij online leuke gratis content kunnen blijven maken. We hopen te kunnen rekenen op je begrip!
VIVA nieuwsbrief
Iedere week de leukste nieuwsbrief van Nederland in je mailbox?
Tekst: Vivienne Groenewoud | Beeld: Getty
Het bericht In vertrouwen: ‘Daar lag ik, wijdbeens voor de ventilator, naast de vrouw die seks had met mijn man’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.