VIVA400-vrouw Jessica Bruintjes: ‘Kraanmachinist is een beroep voor iedereen’

VIVA400

‘Ik volg de VIVA400 al jaren en had nooit verwacht dat ik een plekje in deze mooie lijst zou krijgen. Echt een eer! Via LinkedIn kreeg ik heel veel leuke reacties. Ik hoop dat ik op deze manier het beroep kraanmachinist meer in de spotlights kan zetten en ervoor kan zorgen dat men het niet meer als mannen-beroep, maar gewoon als beroep voor iedereen gaat zien.’

Hoe het begon…

‘RKB Kraanverhuur is een echt familiebedrijf: ooit werd het door m’n opa gerund en later namen mijn ouders het stokje over. Als kind liep ik er altijd al in de rondte en vond het geweldig. En dan niet op kantoor, maar op de kraan. Toen ik klaar was met de havo, vertelde ik mijn ouders dan ook dat ik heel graag als kraanmachinist wilde werken. Ze vonden het prima en ik mocht een maandje mee om het te proberen. Het was bijna winter en omdat mijn vader weet dat ik een enorme koukleum ben, had hij niet verwacht dat het iets voor mij zou zijn. Mijn vriendinnen in eerste instantie ook niet: ik was altijd met kleding en make-up in de weer.

Maar eenmaal met m’n vader mee, was het nog leuker dan ik had verwacht. Met die grote mobiele kraanwagen op pad geeft zo’n onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid. Alleen al door ermee op de weg te rijden. Daarbij komt natuurlijk het geweldige uitzicht als je eenmaal boven in de kraan zit. En dan kom je als kraanmachinist ook nog op zo veel verschillende plekken.

‘Als ik met mijn kraan van zestien meter lang over de weg rijd, val ik wel op’

Na die eerste maand heb ik dan ook meteen mijn vrachtwagenrijbewijs, hijsbewijs en andere benodigde papieren gehaald, zodat ik echt aan de slag kon. In die tijd was ik een van de weinige vrouwen. Dat maakte me in het begin nog best onzeker. Ik was ook vrij verlegen, maar dat is in de loop van de tijd wel veranderd. Stond ik eerst nog in wijde truien op de bouwplaats, nu loop ik met roze werkschoenen en in een getailleerde werkjas. Het scheelde ook dat ik door de meeste jongens en mannen die al jaren met en voor m’n ouders werkten direct in de groep werd opgenomen en begeleid. Als een soort grote broers en vaders. Daardoor voelde ik me al snel thuis in die wereld, ook dankzij de steun van mijn familie natuurlijk.

Inmiddels werk ik alweer tien jaar als kraanmachinist en heb ik op de bijzonderste plekken gewerkt. Bijvoorbeeld in een gevangenis, in een haven waar we een schip met schade moesten helpen, tijdens festival Defqon waar we hielpen met podiumopbouw en voor de speelfilm De storm waar we het groene doek op moesten houden. Bij ons op het terrein blijft het ook nog altijd speciaal, je kijkt vanuit de kraan zo naar Rotterdam. En het rijden van de standplaats naar de bouwplaats vind ik dus ook nog altijd te gek. Met een kraan van 84 ton, drie meter breed en zestien meter lang over de weg val je wel op! Vooral in files word ik weleens verbaasd aangekeken door automobilisten, heel grappig.’

Dagelijkse leiding

‘Op werkgebied is er de laatste tijd veel veranderd. Zo zijn mijn ouders nu het stokje over aan het dragen aan mij en mijn broer. Daardoor deel ik met hem de dagelijkse leiding. Het leuke is dat iedereen aan wie
ik leidinggeef ook weet dat ik veel praktijk-ervaring en dus verstand van zaken heb. Mijn jarenlange praktijkervaring helpt ook mee in het contact met klanten. De leidinggevende taken zorgen er ook voor dat ik niet alleen meer op de kraan werk, maar ook veel op kantoor.

Toch probeer ik minstens een paar keer per week op de werkplaats te zijn, het liefst op de kraan. Dat blijft het allerleukste wat er is en geeft meteen rust in m’n hoofd. Het leuke is dat mijn broer en vader precies hetzelfde hebben, en we elkaar daarin ook als geen ander snappen. Sowieso gaat samenwerken heel goed, we zijn niet anders gewend. Alles valt en staat ook met veel en goed communiceren. Al botsen we natuurlijk ook weleens, maar dat is altijd zo weer opgelost. We zijn gewoon heel close.’

Vooroordelen

‘In het begin kreeg ik weleens te maken met mannen die dingen zeiden als: ‘Ik werk niet met een vrouw, vrouwen horen achter het aanrecht.’ Mijn reactie was dan meestal: ‘Dan heb je een probleem: ik ben de enige die ervoor kan zorgen dat jouw spullen op z’n plek worden gehesen.’

Gelukkig maak ik dit nu nauwelijks meer mee, omdat het zo’n klein wereldje is en omdat vrouwen met typische mannenberoepen gelukkig als steeds normaler worden gezien. Ik heb via social media ook veel contact met andere vrouwen in de bouw, heel inspirerend. En hopelijk komt er een moment dat de term mannenberoep niet meer gebruikt hoeft te worden.’

Werkweek

‘Vaak werken we van maandag tot en met vrijdag en eigenlijk nauwelijks in het weekend. Meestal beginnen we rond vijf uur, dan sta ik om vier uur op. Het is weleens gebeurd dat ik binnen een kwartier verregend was, maar dat houdt me niet tegen om mezelf altijd op te maken. ’s Ochtends vroeg rijden we van de zaak met de kraan naar de bouwplaats van die dag.

Dat is elke dag of week weer anders. Sommige dagen ben ik op kantoor, waar ik veel klantencontact heb en me met de planning bezig hou. Verder zorg ik ervoor dat mijn sociale media up-to-date blijft en maak ik regelmatig filmpjes als we aan het werk zijn om mensen een inkijkje te geven in onze wereld. Met veel leuke reacties als gevolg.’

Privé-werkbalans

‘Ik doe aan yoga, eet gezond en probeer voldoende te relaxen. Zo ga ik met mijn man elke week even varen. Ook als het regent. Telefoons weg en verstand op nul, heerlijk. Sinds kort start ik elke dag met een koude douche, doe ademhalingsoefeningen en ’s avonds voor het slapengaan maak ik mijn hoofd leeg door te mediteren.’

Trots op

‘Dat ik altijd het pad ben blijven volgen dat ik voor ogen had. Ik heb me nooit van m’n stuk laten brengen en heb altijd keihard gewerkt en nooit opgegeven. Ook omdat het simpelweg de leukste baan van de wereld is.’

Lees ook
VIVA400-vrouw Tessa Mei Duzee: ‘De techwereld staat nooit stil’

Rolmodel

‘Mijn ouders. Mijn vader om het feit dat hij zo sociaal is en snel contact maakt. Daar heb ik vooral vroeger als verlegen meisje veel van geleerd. En mijn moeder omdat ze een heel sterk persoon is en zich als een van de weinige vrouwen in haar tijd altijd staande heeft gehouden in haar werk.’

Onderhandelen

‘Goed onderhandelen is niet alleen een kwestie van nemen, maar ook van geven. Op die manier denk je ook aan de lange termijn.’

Grote droom

‘We zijn druk bezig met verduurzamen en zijn het eerste bedrijf ter wereld met elektrische kranen die op waterstof draaien. Ons bedrijf nog verder ontwikkelen op het gebied van duurzaamheid, vind ik heel belangrijk. Verder wil ik het aantal kranen, het zijn er nu 25, verdriedubbelen. Op die manier kunnen we niet alleen op meer plekken in Nederland actief zijn, maar ook meer internationale projecten aannemen. En uiteindelijk hoop ik natuurlijk ook meer vrouwen te enthousiasmeren voor onze branche.’

VIVA nieuwsbrief

Iedere week de leukste nieuwsbrief van Nederland in je mailbox?

Tekst Kim Buitenhuis | Foto privébezit