Omdat ik een echte hands-on professional ben als het om werk uitstellen gaat, ijsbeerde ik door het huis. Ik had al het een en ander geprobeerd (Amanda Spoel van ‘AVRO Service Salon’ youtuben omdat ik niet kon werken zonder te weten hoe Amanda Spoel er ook alweer uitzag, daarna Amanda Spoel googelen om vervolgens te ontdekken dat ze ‘in de ban is geraakt van het kralen maken’, twee keukenlades uitzuigen, de fruitschaal opnieuw inrichten, de katten borstelen en de tuinslang uit de knoop halen), maar het was bij lange na niet genoeg. Ik wilde meer.
Dus toen ik in de gang een pakje zag liggen voor bovenbuurman en procrastineerverwant Pieterke, wist ik wat me te doen stond. Ik belde aan. Pieterke deed open.
“Hé!” zei ik opgelucht.
“Hé Fleurke!” Hij was ook opgelucht.
“Ben je druk?” vroeg ik.
“Ja, ja,” zei hij. “Ik moet werken.”
“Ik ook,” zei ik met een blik van verstandhouding.
Ik overhandigde hem het pakketje.
“Wat is het?” Hij keek vorsend naar het etiket,
en er ging hem een helder licht op. “Het is mijn
roestverwijdercrème! Uit Amerika!”
“Maak open! Maak open!” zei ik.
Ik had Pieterke nog nooit op schoonmaakdrift of enige huisvlijt in het algemeen kunnen betrappen, en toch hoefde ik hem niet te vragen naar het hoe en waarom van dit alles. Wij begrijpen elkaar.
Pieterke scheurde de doos open en haalde er drie kleine potjes uit. ‘Quick-Glo Chrome Cleaner, proudly made in Louisiana’ las ik op de deksel.
“Dit is echt fantastisch spul,” zei Pieterke verheugd. Hij zag op YouTube – ik knikte onderwijl begrijpend – hoe Jay Leno er zijn velgen mee schoonmaakte en vertelde dat Quick-Glo gemaakt werd in een fabriekje aan huis. “Hier! Je kunt ze zelfs persoonlijk bellen.” Hij hield een briefje omhoog met het telefoonnummer van ene Brent DeLoach.
Ik dacht onderwijl hard na over roestige dingen in mijn huis en Pieterke probeerde zich te herinneren waar zijn roestige fiets ook alweer stond.
“MIJN WC-ROLHOUDER!” riep ik. Die was al sinds jaar en dag roestig, en alles wat ik voorheen had geprobeerd werkte niet. Quick-Glo dus. Nú.
Even later zaten Pieterke en ik naast mijn wc-rolhouder met een ‘dime size amount on a micro fiber cloth’. “Nu wrijven,” zei Pieterke. “Zo doen Jay en Brent het ook.”
Ik wreef, en wreef en wreef. “En het is dus ook geurloos en niet giftig,” oreerde Pieterke voort. “En Brent zegt ook…” “OMG HET WERKT, DIT IS FANTASTISCH!” Ik liet de bruine vlekken in het doekje zien en begreep ineens waarom Amerikanen altijd zo hysterisch doen. “Je moet dit gaan importeren!” riep ik. “Ja!” riep Pieterke.
Al snel was alle roest van de wc-rolhouder verdwenen. Shit.
“Ik ga maar weer eens naar boven,” zei Pieterke. “Ik ben heel druk.”
“Ik ook,” zei ik. Ik ging nu ook écht, écht beginnen. Maar niet voordat ik eerst alle filmpjes met Brent DeLoach, Jay Leno en Quick-Glo had gezien, natuurlijk.
VIVA-journalist Fleur Meijer (35) schrijft over haar dagelijkse strubbelingen. Elke week lees je Fleurs column in VIVA.
Lees meer columns van Fleur:
Hallo
God en Elvis
Bedankt, rossige clown
Der club
Henk
Jazz
Weemoed
Schnapps und tabletten
Freelancen
Beautybloggers
Rauw
Logeren
Koken
WC
Arbeid
Het bericht Fleurs column: ‘Ik begreep ineens waarom Amerikanen altijd zo hysterisch doen’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend en smaakvol.