Elke week geven we je een kijkje in iemands liefdesleven in VIVA’s rubriek ‘De status’.
Martijn (28) heeft een knipperlichtrelatie
“Ze is de leukste, zonder twijfel. Maar ook een heks, met wie amper te leven valt. Zelfs mijn beste vriend, die zich normaal gesproken niet met mijn liefdesleven bemoeit, zei onlangs tegen me: ‘Man, kap ermee.’
We waren uit eten, met hem en zijn vriendin. Claudine dronk te veel, zoals zo vaak. Eerst lagen we dubbel om haar, maar ik werd al wat nerveus, bereidde me voor op de omslag die onvermijdelijk zou komen. En inderdaad. Opeens viel een van mijn opmerkingen fout. Ze ontplofte en vertrok, maar niet zonder mij uit te schelden, en mijn vrienden erbij. Die nacht fietste ik naar mijn eigen huis.
Het lukte me haar berouwvolle whatsapp’jes te negeren. Maar drie dagen later liet ik haar toch weer binnen. Als een verzopen kat stond ze tien minuten in de regen op mijn deur te bonken. Eenmaal binnen speelde ze de verleidelijke tijger en kon ik haar niet weerstaan.
Anderhalf jaar ken ik Claudine nu. Het duurde een paar maanden voordat ik begreep waarom ze de diagnose borderline had. Tot die tijd zat ze in een geweldige flow, en ze trok mij mee. Nooit eerder was ik zo verliefd. Ik genoot van haar spontaniteit, die uitbundige lach van haar. Elke dag met haar was een avontuur. Fantastisch, als we weer eens midden in de nacht in een vreemde uithoek waren beland, omringd door nieuwe vrienden, en zij daar het stralende middelpunt was.
Na een paar maanden toonde ze ook haar donkere kant. Ze vertelde over haar sombere gedachten, haar minderwaardigheidsgevoelens. Ik was ervan overtuigd dat ik haar wel kon helpen, liefde geneest toch alles? Totdat ze zich in boze buien tegen mij begon te keren. Mijn ouders hadden een harmonieus huwelijk. De knallende ruzies waar ik met Claudine in terechtkwam, ik begreep er helemaal niets van.
Mijn grens is met de tijd steeds een stuk verder opgeschoven. Als je me vroeger had gevraagd of ik me ooit zou laten uitschelden voor ‘gore hondenlul’, om echt iets futiels, had ik je voor gek verklaard. Maar liefde doet rare dingen met je. Toch is het acht keer uit geweest, ik pik niet alles. Al die keren dacht ik dat ik vastbesloten was, maar dat stelde niets voor bij haar volharding. Alles gooit ze in de strijd om me terug te winnen en tot nog toe slaagt ze er elke keer in. Zelfs na die keer dat ze uithaalde en ik me vanwege rode striemen in mijn gezicht twee dagen moest ziek melden.
Drie weken lang heb ik haar genegeerd. Toen stond ze bij mijn werk, met zó’n grote bos rozen dat ze er zelf achter verdween. Wat doe je dan, als je haar ondanks alles toch vreselijk mist? En ze kan er niets aan doen, ze is ziek, dat weet ik heel erg goed. ‘Is de sex zo goed dan?’ vroeg mijn vriend. Maar dat is het niet. Nou ja, óók, maar het zijn vooral haar lieve puppyogen waardoor ik elke keer weer smelt.”
Dit artikel is afkomstig uit VIVA 9-2016 Abonnee worden of een losse editie van VIVA bestellen? Klik hieronder:
»Bestel VIVA online | Klik hier «
Het bericht De vriendin van Martijn heeft borderline: ‘Wat doe je als je haar ondanks alles toch vreselijk mist?’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.