Carolien Borgers (34) zingt, schrijft en presenteert. En pendelt tussen Amsterdam en vriend Philip in New York. ‘Als we lange tijd achter elkaar samen zijn, denk ik: mag ik weer even alleen zijn?’
Tekst Tom Springveld | Foto’s Stef Nagel
Deze zomer zagen we je ineens regelmatig aan tafel bij Jinek. Hoe was dat?
‘Heel leuk! Ik werd uitgenodigd omdat ik EK Voetbal TALK presenteerde, een talkshow over het EK voor vrouwen. Na de eerste keer bij Jinek zei Eva: ‘Van mij mag je elke dag bij me aan tafel zitten.’ Wij viben wel lekker. Eva houdt van rellen. Ik denk dat ze die houding ook in mij herkende.’
Je doet steeds meer op tv en radio. Is cabaret een gesloten boek?
‘Ik stond ervan te kijken hoe leuk ik het vond om EK Voetbal TALK te maken. Maar ik heb geen concrete carrièredoelen, zoals in Carré staan of een talkshow à la Eva Jinek hebben. Met cabaret had ik een pauze voor ogen, maar die vind ik inmiddels wel lang duren. Mijn vader was altijd de grote inspiratiebron voor mijn shows. Sinds zijn overlijden twee jaar geleden, ontbreekt het me aan de behoefte om een voorstelling te maken.’
Caroliens vader speelde een belangrijke rol bij haar vorming. Ze groeide op in het Brabantse Etten-Leur. Haar bijnaam daar was ‘de kakker’, omdat ze geen Brabants accent had. Moeder Anneke kwam uit Den Haag, vader Claas uit Rotterdam. Een jaar nadat zij samen een automatiseringsbedrijf hadden opgezet, werd Carolien geboren. Twee jaar later kwam zusje Liesbeth. Hoewel ze het goed hadden, lieten de Borgers het niet breed hangen. Caroliens vader kwam uit een arbeidersgezin waarin elk dubbeltje moest worden omgedraaid en dat bleef zijn insteek. ‘Ik heb nooit een nieuwe fiets of merkkleding gehad. We hadden geen dure auto of groot huis.’ Wel ging het gezin elk jaar op vakantie naar Amerika. Carolien, lachend: ‘Maar als we dan een Magnum kochten, deelden we die wel door vieren.’
Hoewel ze met warme gevoelens terugkijkt op haar jeugd, wist Carolien al snel dat haar toekomst niet in Brabant lag. ‘Ik herinner me vooral dat ik altijd dacht: er komt een moment dat ik hier wegga. Dan begint een nieuw hoofdstuk. Ik ging nooit uit, zat liever bij een vriend op zijn zolderkamer. Praten over het leven en heel zware muziek luisteren.’ Op haar achttiende werd ze aangenomen op de Amsterdamse Toneelschool &
Kleinkunstacademie en verhuisde ze naar de hoofdstad, waar ze vóór de auditie nog nooit was geweest.
Hoe was dat?
‘Ik was de jongste van de klas. Er waren een paar Amsterdamse meisjes die vrijuit over seks praatten. Het zweet liep over m’n rug! Hoe durfden ze dat? Ik schoot weer helemaal terug in mijn rol van dorps meisje, vol afkeer van al dat volwassen gepraat.’
Wanneer raakte je dat gevoel kwijt?
‘Aan het eind van het derde jaar heb ik voor het eerst een eigen programma gemaakt, met heel serieuze Nederlands- talige liedjes. Terwijl ik mijn zielenroerselen over de liefde en het leven deelde, moest het publiek héél hard lachen. Ik dacht: die zijn gek geworden, wat onaardig! Maar wat ik had gemaakt, was pathetisch en sentimenteel. Dat vonden ze heel grappig, omdat het zo eerlijk was. Ik ontdekte dat ik de lach een veel fijnere bevestiging van contact vond dan de ontroering, en ben een cabaretprogramma gaan maken.’
In 2008 debuteerde Carolien met Snars, gevolgd door Makkelijk Praten, Happy End en Zeker Weten. In alle voorstellingen speelt de band met haar moeilijk te doorgronden vader een belangrijke rol. ‘Ik heb me altijd de kleine dochter gevoeld in plaats van een autonome, volwassen vrouw. Mijn shows gingen over het loskomen van de rol die ik voor hem vervulde. Daar probeerde ik weleens met hem over te praten, maar dat kwam totaal niet aan. Heel frustrerend.’ Het mysterie dat haar vader was, heeft ze nooit kunnen ontrafelen. In juni 2015 overleed hij aan kanker, na een ziekbed van slechts vijf weken. Het jaar daarvoor was hij ook ziek geweest, maar weer genezen verklaard. De kanker was echter nooit weggeweest.
Hoe was het om je vader zo snel achteruit te zien gaan?
‘Ik moet nu denken aan Arjen Lubach, die bij Zomergasten op een soortgelijke vraag antwoordde: ‘Superleuk!’ Het is mensonterend als een ziekte iemand opvreet. Tegelijkertijd is de band die je met de rest van het gezin krijgt juist heel fijn. Als we buiten zaten te barbecueën, lag papa in de woonkamer mee te kijken via de webcam. Op dat moment besef je dat niets belangrijker is dan het plezier van samenzijn. Eén van de redenen waarom ik ben gestopt met cabaret, is dat met zijn dood mijn grootste inspiratiebron wegviel. Opeens keek ik naar mijn ambitie en dacht ik: wat als ik die loslaat? Voordat mijn vader overleed, had ik die stap nooit aangedurfd. Hij was mijn houvast.’
Hoe heb je het verlies verwerkt?
‘Voordat hij voor de tweede keer ziek werd, speelde ik Zeker Weten. Over het ziekenhuis, de scans, de operaties en het herstel. Toen het eerste seizoen voorbij was, werd hij weer heel erg ziek. Na zijn dood stond nog een reprise van zeventig voorstellingen gepland. Ik dacht: kan ik dit nog spelen? Wat zou mijn vader doen? Hij zou het wel vet vinden. Ik dacht ook: misschien is het wel een heel goed rouwproces. Dat heb ik een beetje onderschat. Het was loeizwaar. Een bizarre zelfkastijding, maar de voorstelling maakte het uiteindelijk wel gemakkelijker om over zijn dood te praten.’
In de periode die volgde, vond Carolien houvast in haar relatie en bij haar vriendinnen. En dat terwijl ze als kind bepaald geen meisjesmeisje was. ‘Als meisjes op het klimrek zaten te giebelen, begreep ik dat niet, dus ging ik voetballen met de jongens. Ik vertrouwde de meisjes nooit en zij mij ook niet. Ik vlinderde overal tussendoor.’
De achterdocht heeft in haar volwassen leven plaatsgemaakt voor vertrouwen. Om te onderstrepen dat vriendschap boven alles gaat, vertelt ze over Beste Vrienden, het tv-programma waarin ze een team vormde met Eva Crutzen. De vraag was: de liefde van je leven en geen vrienden óf geen liefde van je leven en heel veel vrienden. Eva zei zonder twijfel dat Carolien voor het laatste zou kiezen. ‘En dat is ook zo. Ik voel me heel rijk met de vrienden die ik heb.’ Wat niet wil zeggen dat er geen plaats is voor een liefde in haar leven: ze heeft sinds twee jaar een latrelatie met schrijver Philip Huff, die in New York woont.
Zijn vriendschappen belangrijker dan een relatie?
‘Nee, dat niet. Ik geloof gewoon in meerdere liefdes van je leven. Vroeger dacht ik dat er één iemand was die me zou vervolmaken. Totale waanzin natuurlijk.’
Hoe denk je over monogamie?
‘Ik geloof niet dat we per se monogaam zijn, maar wel dat monogamie voor sommige mensen beter werkt. Voor mij werkt het niet, al kost die overtuiging me soms moeite. Het is niet natuurlijk om te zeggen: ‘Ik ben verliefd op jou, maar als jij het een keer met iemand doet, word ik niet helemaal gek.’ Toch wil ik wel die persoon zijn.’
Wie?
Naam: Carolien Borgers (34)
Geboren in: Breda
Bekend als: cabaretier, zangeres, radio- en televisiemaker. Ze maakte vier cabaretvoorstellingen, was in 2013 verliezend finalist van Wie is de mol? en stond zes keer op Lowlands.
Relatie: met de Nederlandse schrijver Philip Huff (32), die in New York woont.
Het hele interview met Carolien Borgers lees je in VIVA 36. Het nummer ligt van woensdag 6 t/m dinsdag 12 september in de winkel of kan je hieronder online bestellen. Het artikel is ook te lezen op Blendle.
»Bestel VIVA online | Klik hier «
Het bericht Carolien Borgers: ‘Monogamie werkt niet voor mij’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.