Elke week geven we je een kijkje in iemands liefdesleven in VIVA’s rubriek ‘De status’.
Hélène (34) is doodongelukkig
“Het is nu tien jaar geleden dat ik het uitmaakte met Joris. Die jaren zijn voorbij gevlogen. Met vage scharrels, rommelige relaties en onenightstands. Tien jaar, hoe bestaat het? Ik denk de laatste tijd weer veel aan Joris. En mijn hartzeer van toen is volop terug. Zoiets zou toch moeten slijten? De beslissing om met hem te breken, was de zwaarste die ik ooit maakte. We waren samen sinds de middelbare school en jaren riep ik dat ik niet verder hoefde te zoeken, omdat ik ‘hem’, mijn grote liefde, al had gevonden. Na zeven jaar kwam de klad er toch in. De verschillen in onze karakters en toekomstwensen begonnen zich steeds meer af te tekenen. Ik ergerde me aan Joris’ voorspelbaarheid en gebrek aan daadkracht. En hij wilde kinderen, terwijl ik ons daar nog veel te jong voor vond. Ik kreeg het benauwd bij hem. Diepgaande gesprekken voerde ik vaker met vriendinnen dan met hem. Dat kon toch niet zo zijn?
Ik maakte het uit, tot grote verbijstering van Joris. Het was afschuwelijk om hem zo gebroken te zien. Zijn tranen brachten me aan het twijfelen. Waar was ik mee bezig? Maar ik dacht: nu moet ik doorzetten. Deze pijn mag ik hem maar één keer aandoen. Pas toen het een halfjaar later met hem wat beter ging, kwam er ruimte voor mijn eigen verdriet. Daar zat ik dan, in een leeg huis. De stilte benauwde me meer dan Joris’ aanwezigheid eerder had gedaan. Maar het was goed zo, besloot ik. Ik verbood mezelf om nog langer te piekeren. Ik was 24, nog piepjong en had een leven vol kansen voor me.
Nu, tien jaar later, denk ik: waar zijn die kansen gebleven? Mannen in overvloed, dat is het niet. En de spanning waar ik naar verlangde, heb ik gekregen. Affaires met getrouwde kerels, exotische expats, een rijke vent met wie ik naar Las Vegas vloog. Maar terwijl Joris een nieuwe geliefde vond en met haar trouwde – ik was op de bruiloft, strooide stralend met confetti en was op dat moment oprecht blij voor hem – vond ik niemand die echt bij mij paste. Niet zo goed als Joris deed. Hij voelde mij altijd perfect aan en vond mij zonder make-up, met ongewassen haren en in een joggingbroek net zo leuk als na twee uur tutten voor de spiegel. Die onvoorwaardelijkheid heb ik na hem niet meer gevonden. Soms deed dat pijn. Dan bekroop me de twijfel of ik er wel goed aan had gedaan.
Ik heb het contact met hem bewust laten doodbloeden, want ik wil niet telkens geconfronteerd worden met wat ik heb laten gaan. Nu zie ik hem alleen nog op Facebook. Op foto’s met zijn zoontjes. Eentje is al zeven. En ik ben net weer single, na een klootzak van een vent. De laatste tijd gonst telkens door mijn hoofd: tien jaar, tien jaar. Ik heb niet gevonden wat ik hoopte. Gaat me dat de komende tien jaar wel lukken? Of heb ik destijds onomkeerbaar de foute afslag genomen?”
Dit artikel is afkomstig uit VIVA 3-2016 Abonnee worden of een losse editie van VIVA bestellen? Klik hieronder:
»Bestel VIVA online | Klik hier «
Beeld: Sanoma Beeldbank
Het bericht Hélène voelt zich doodongelukkig: ‘De laatste tien jaar vond ik niemand die zo bij me paste als hij’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.