Elke week geven we je een kijkje in iemands liefdesleven in VIVA’s rubriek ‘De status’.
Chantal (32) had anderhalf jaar geen seks.
“Afgelopen weekend dacht ik: vanavond moet het ervan komen. De kinderen logeerden bij mijn schoonouders, Theo en ik deden een tripje Maastricht. De hele dag probeerde ik al toenadering te zoeken. Zijn hand pakken op straat, argeloos bij het oversteken, alsof ik schrok van het drukke verkeer, en dan niet meer loslaten. In een cafétje dicht bij hem zitten en af en toe mijn hand op zijn been leggen. Fysiek contact, we zijn het bijna verleerd. Klein beginnen, zei ik tegen mezelf. ’s Avonds in de sushitent drong ik erop aan dat we sake zouden bestellen. Misschien zou Theo er losser van worden, zou ik weer een sprankje zien van de jongen die ik ooit leerde kennen. Ook mij zou het misschien helpen om gêne te overwinnen. Maar op de hotelkamer was de stap om mijn hand naar hem uit te steken, onder het dekbed, mijn vingers over zijn dijbeen naar zijn kruis te laten glijden of om hem in zijn nek te zoenen te groot. Ik durfde niet. En eigenlijk wílde ik helemaal niet.
Ik hou van Theo, waardeer hem als vader, als maatje, als sparringpartner. Maar lichamelijk is hij een vreemde geworden. Het klinkt bizar, we hebben twee kinderen gemaakt, maar de gedachte aan seks met hem voelt haast als incest. Een tongzoen? Ik griezel bij het idee. Hoe het zover heeft kunnen komen na ons vurige begin – ooit hitsten we elkaar hele dagen op via de mail en wisten we ’s avonds niet hoe snel we onze kleren moesten uittrekken – al sla je me dood. Vol overtuiging zijn we getrouwd. Was het al een teken dat we tijdens onze huwelijksnacht alleen maar dicht tegen elkaar aankropen, en niet óp elkaar?
Maar we waren moe, we hadden het al zo vaak gedaan, in elke standje denkbaar. Mijn zwangerschappen waren niet gemakkelijk. En toen de tweeling er was, hadden we ook wel wat anders aan ons hoofd dan seks. Niet meer dan normaal toch, dat de passie dan even gaat liggen? Maar hij is nooit meer opgelaaid. Onze incidentele vrijpartijen gingen plichtmatig aanvoelen. Steeds vaker kreeg ik het gevoel dat hij het voor mij deed, en ik voor hem. Ik had mijn best gedaan om initiatief te blijven nemen, zo hoort dat toch? Maar hij leek opgelucht toen ik daarmee ophield. Ook ons knuffelen nam af, beiden kennelijk bang dat de ander er meer van verwachtte.
Nu hebben we het al bijna anderhalf jaar niet gedaan. Verder is alles perfect, ons gezin loopt als een goed geoliede machine. Maar ons niet-bestaande seksleven zit als een olifant in onze slaapkamer. We lopen er met een grote boog omheen. Want zodra we hem zouden benoemen, moeten we er wat mee. Maar wat? De gedachte aan relatietherapie doet me huiveren, want ik verlang gewoon echt niet meer naar Theo. Maar kom op: ik ben tweeëndertig, hij vierendertig. Zo kunnen we toch niet nog veertig jaar verder?”
Dit artikel is afkomstig uit VIVA 1-2016 Abonnee worden of een losse editie van VIVA bestellen? Klik hieronder:
»Bestel VIVA online | Klik hier «
Beeld: Sanoma Beeldbank
Het bericht Chantal had anderhalf jaar geen seks: ‘Fysiek contact, we zijn het bijna verleerd’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.