Zalen met veertigduizend fans platspelen, een eigen clubavond in Las Vegas: Julian Jordan (22) gaat langzaam zijn beste vriend Martin Garrix achterna. Al ziet hij díe wereldroem nou ook weer niet zitten.
Tekst Fleur Meijer | Foto’s Anke van der Meer
‘Shííít! Zit je hier al drie kwartier te wachten? Sorry, sorry, sorry. Wegopbrekingen, omleidingen, bijna de gracht in, net geen fietser van z’n sokken gereden: ik had de hele binnenstadbingo.’
Je zat niet lekker ergens te afteren na een ADE-feestje?
‘Nee joh, helemaal niet! Ik kom gewoon vanuit Apeldoorn. Altijd als ik hier naar toe moet, weet ik weer waarom ik nooit in Amsterdam zou willen wonen. Mijn ouders wonen wel in Amsterdam, maar ik ben in Apeldoorn opgegroeid. Toen ik een huis kon kopen, heb ik geen moment getwijfeld: dat werd in m’n hometown. Die rust en ruimte kun je wel gebruiken als je zo’n leven leidt als ik. Ik hou ook wel van een feestje hoor; dronken worden met vrienden, dat werk. Maar nu even focus, ik moet morgen weer draaien.’
Hoe hectisch is jouw leven?
‘Vanaf pakweg begin maart tot aan ADE in oktober ben ik bijna altijd weg en onderweg. Van China naar Amerika naar Rusland in drie dagen tijd is geen uitzondering. Dat zijn grote boekingen, heel fijn dus, maar het zijn ook drie verschillende tijdzones. Slopend. Ik snap heel goed waarom sommige dj’s met privéjets reizen. Je rust dan veel meer uit. Maar ja, zo’n ding kost twee ton aan huur per dag, dat is in mijn geval nog niet zo rendabel.’
Maar je slaapt wel in de mooiste hotels?
‘Het klinkt misschien verwend, maar dat is ook nodig. Zeker een goed bed is geen overbodige luxe als je net zestien uur hebt gevlogen. Maar het is waar wat ze zeggen: luxe went heel snel. Als ik op tour ben en ik slaap vijf dagen in een suite en de zesde dag in een wat mindere kamer, denk ik toch: pfff, haal me hier weg. Dat gaat vanzelf.’
Dus je kunt het wel begrijpen dat sommige dj’s divagedrag gaan vertonen?
‘Als ik voor mezelf spreek: nee. Het is waar dat ik aan een bepaalde levensstijl gewend ben geraakt, maar dat wil niet zeggen dat ik het allemaal voor lief neem. Ik waardeer alles wat me overkomt, echt. Ook als ik eens in een wat minder hotel terecht kom. En trouwens: ik zou zelf nóóit vijfhonderd dollar per nacht neertellen voor een kamer. Het leven dat ik leid als ik op tour ben, staat wat dat betreft ver van de realiteit af. En dat besef ik ook.’
Ook als je voor duizenden gillende fans staat op te treden?
‘O, ja. Dat is zo bizar soms. Vooral in Azië, waar ik veel trouwe fans heb. Ze staan me op het vliegveld al op te wachten met spandoeken. Dat is next level, hoor, bijna niet te bevatten. Ik zie mezelf helemaal niet als een idool, dus elke keer denk ik: is dit echt? Gaat dit om mij?’
Voelt het dan ook alsof je een rol moet gaan spelen?
‘Soms wel. Je stapt als het ware een bubbel in om je eigen merk te vertegenwoordigen. Ik lach altijd, ben altijd blij, ga met iedereen op de foto. Ook als ik me helemaal niet zo goed voel omdat ik doodmoe ben. Dat is best raar, maar dat doe je gewoon. En vervolgens wordt alles voor je gedaan, je hoeft nergens aan te denken. Als ik dan weer thuis kom in Apeldoorn ben ik blij, maar is het ook altijd even schakelen. Zo van: o ja, thuis. Wat zal ik eens gaan doen?’
Wat doe je dan?
‘Veel tijd met m’n vriendin doorbrengen, natuurlijk. En met vrienden die ik al van jongs af aan uit Apeldoorn ken. Eigenlijk hou ik van heel burgerlijke dingen. Ik vind het leuk om ergens in Nederland een random plek op de kaart te prikken en daar dan heen te rijden. Onderweg lekker ouwehoeren, ergens wat eten… Roadtrippen in eigen land is top.’
Het hele interview met Julian lees je in VIVA 45. De editie ligt van 8 t/m 14 november in de winkel of kan je hieronder online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «
Het bericht Julian Jordan: ‘Apeldoorn is mijn hometown. Ik heb de rust daar echt nodig’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.