Art Rooijakkers: ‘De afgelopen weken was ik ’s nachts een soort DHL-speenservice, maar nu slapen ze keurig door’

De succesvolle carrière van Art Rooijakkers (41), die deze week de VIVA400-awards presenteert, is alles behalve een vooraf uitgestippelde route. Hij laat zich liever meevoeren met de rivier. ‘En als ik een interessante tak langs de kant zie, grijp ik die.’

Tekst Milou van der Will | Foto’s Anke van der Meer

Art zit al te wachten in Vondel CS: een welbekend café voor fans van Wie is de mol? Hier worden namelijk alle ‘thuisopnames’ gedaan. Hij oogt fris, zeker voor een kersverse vader van een tweeling. ‘Ik ben nu zelfs alleen met Puk en Keesje, want mijn vriendin zit voor opnames in het buitenland.’

Hoe hij dat doet, home alone met twee baby’s en dan toch nog fris ogen?

‘Ik doe maar wat,’ lacht hij. ‘En dat gaat al een dag of vijf goed. Ik ben still alive en zij ook, maar eerlijk is eerlijk: ik heb geluk met de nachten. De afgelopen weken was ik ’s nachts een soort DHL-speenservice, maar nu slapen ze keurig door. De wereld ziet er meteen weer wat rooskleuriger uit.’ Gelukkig maar, want deze week presenteert hij de VIVA400-awards, de verkiezing voor Neerlands succesvolste vrouwen in de categorieën krachtpatsers, creatieven, wereldverbeteraars, knappe koppen en zakenwonders.

In welke categorie blink je zelf uit?

‘Een krachtpatser ben ik niet: sinds de tweeling zie ik geen sportschool meer van binnen. Een zakenwonder ook niet, want ik werk voor de publieke omroep. Nee, dan ga ik toch voor creatieve wereldverbeteraar. Ik zet me namelijk in voor Stichting Vluchteling, om mensen bewust te maken van het werk dat zij doen. Een tijdje terug bezocht ik een kamp met 250.000 vluchtelingen, net over de grens bij Tanzania. Sommigen wonen daar al twintig jaar en zijn eigenlijk een soort van ‘vergeten’. Dat ik zo’n kamp opnieuw onder de aandacht mag brengen, vind ik bijzonder.

Vluchtelingenproblematiek is niet het enige thema waarvoor Art zich inzet. Voor zijn serie Helden van de wildernis portretteerde hij mensen die zich inzetten voor bedreigde diersoorten.

‘In de tijd dat ik op de aardbol rondloop is zeventig procent van alle diersoorten uitgestorven. Dat gaat in een schrikbarend hard tempo, dus ik vind het belangrijk om daar óók televisie over te maken.’ Voor zijn programma’s reist Art de hele wereld over. Alleen voor Helden van de wildernis vloog hij al van Noorwegen tot Kenia en ook voor Wie is de mol? is hij elk jaar een lange periode van huis. Net als zijn vriendin Andrea overigens, die achter de schermen voor de televisie werkt en nu weg is voor een werktrip. Het grote voordeel van dat vele reizen? ‘Bij ons is er niet snel sleur. Soms zien we elkaar even een periode niet, maar het is ook een prettig gevoel om te merken dat je iemand mist, of dat je het fijn vindt om weer naar huis te gaan.’

Jullie zijn al lang samen. Waar hebben jullie elkaar ontmoet?

‘Dat was veertien jaar geleden, in een café. Met drank en vrienden en veel kletsen en daarna op de fiets naar een nachtcafé en daar uiteindelijk uitgeveegd worden. Ik was meteen onder de indruk van haar. Ze was stoer en zelfstandig. Ik kon haar niet meteen aan, moest echt een beetje op mijn tenen lopen. Ik herinner me dat ik in het begin, als ik dronken was, vrij veel bloemperken heb leeg getrokken om haar brievenbus vol te kunnen gooien. Soms vergiste ik me ook nog – was ik net iets te dronken en stond ik die bloemen bij de buren door de brievenbus te proppen. Maar de keren dat ik haar brievenbus wist te vinden vond ze het wel leuk, geloof ik.’

Het hele interview met Art lees je in VIVA 47. De editie ligt van 22 t/m 28 november in de winkel of kan je hieronder online bestellen.