Fleurs column: ‘Braad een kip en trouw een man’

Nog even over die royal wedding. Daar vond men natuurlijk weer van alles van, omdat men vandaag  de dag altijd van alles van alles vindt. Welnu, jullie hebben geluk: ook ik heb het publieke debat in  dezen gevolgd en ook ik vínd eens iets. Dat mag  ook wel, aangezien ik momenteel voor weinig méér  te porren ben dan voor een stevig potje royalty watchen. Allemaal de schuld van Netflix en dat  zalige The crown. Goed, daarbij komt natuurlijk  nog mijn hopeloze zwak voor roodharige, English sprekende mannen.

Ach, Harry. Die knappe, grappige Harry met z’n rebelse fratsen. Daar gaat hij dan. Op weg naar  de toekomst, samen met een vrouw die even oud is  als ik – direct ook onze enige overeenkomst. Maar goed, daar wil ik het helemaal niet over hebben.  Ik ben een schappelijke realist, althans in de kern,  en ik ben blij voor hem. Nee, ik wil het hebben over Harry’s aanzoek. Daar wordt in het publieke debat zeer schamper op gereageerd. Sterker nog, Harry  en Meghan worden ervan beticht grove leugens te verkopen. ‘It was an amazing surprise,’ zei Meghan er namelijk over.

‘Is het heus kind?’ antwoordde de publieke opinie vervolgens uit één mond. ‘De geruchtenmachine draait al maanden, je was al gestopt met acteren, bent reeds met je hond naar Kensington Palace verhuisd, hebt al je socialmediakanalen laten opschonen en alsnog kwam het aanzoek als een verrássing? Laat ons niet lachen. Wat een gelul.’
Nu ben ik het daar niet geheel mee oneens: Meghan moet inderdaad al tijden hebben geweten dat er  het een en ander in de lucht hing. Maar dat is nog geen reden om meteen het héle verhaal in twijfel  te trekken. Het aanzoek is echt zo gegaan. Geen twijfel mogelijk.

Waarom? Omdat ik Meghan hoorde verhalen van een typically normal, cosy night in hun little cottage, toen ze Harry ineens op één knie zag zakken. Waarna ze er bijna achteloos aan toevoegde: ‘I was attempting to roast a chicken.’
Kip. Er was gebraden kip in het spel. Toen wist ik genoeg. Waarom? Omdat ik zelf al een keer of tien ten huwelijk ben gevraagd door de Kameel. En omdat ik al die keren, eerlijk waar, in de keuken iets stond te braden. Nu had hij al die keren geen ring, waardoor het dus meer een spontane oprisping van liefde was, dan een serieus aanzoek, maar toch: het zet je wel aan het denken.

Als de Kameel me niet ten huwelijk vraagt in de keuken, dan knuffelt hij me in de keuken, of hij kijkt me vertederd aan in de keuken.  Hij houdt in elk geval verdacht veel van me, zolang ik maar in die keuken sta. En we weten allemaal: de Kameel is heus niet de enige man met een diepe liefde voor de bradende vrouw. Waar we natuurlijk weer allemaal op feministische leest geschoeide dingen van kunnen vinden, maar we kunnen er ook lering uit trekken. Namelijk: braad een kip en trouw een man.
Of een prins. Of een Kameel.

VIVA-journalist Fleur Meijer (35) schrijft over haar dagelijkse strubbelingen. Elke week lees je Fleurs column in VIVA.

Lees meer columns van Fleur:
Stukje historie
Molenplas
Gilles de la courgettesoep
Dronken
Carb lover
Kastje des doods
Throner
Eekhoorn
Spijt
Slager
Oma
Whatsapp
Verdriet
Zindelijk worden
Escape room
Pop-a-holic
Haarlem
De kluts kwijt zijn
geboortekaartjesetiquette
Toneelstuk