Annemiek: ‘Zonder minnaar voel ik me niet compleet’

Annemiek (26) is al jaren gelukkig met haar vriend Gijs. Maar omdat ze niet genoeg heeft aan één relatie, heeft ze er altijd een minnaar naast. Ze regelt alles volgens een strak regiem, want Gijs en de bijmannen weten van niks.

Tekst: Fleur Meijer

‘Daar zat ik dan als onschuldig, stil meisje op de bank. Mijn aanstaande minnaar zat verwachtingsvol naast me. Zodra hij dichterbij kwam, schoof ik subtiel naar de hoek. Meteen met hem naar boven gaan, was te makkelijk. Ik deed nerveus, keek ongemakkelijk weg. Toen hij nog dichter bij me kwam zitten, zei ik zachtjes: ‘Ik weet niet of we dit wel moeten doen.’ Ik zag de verwarring in zijn ogen. Een paar minuten later gingen we toch naar boven. Eenmaal in bed riep ik: ‘Au, au’ en spande elke spier in mijn lichaam aan. ‘Ben je nog maagd?’ vroeg hij. ‘Ja,’ loog ik. Jarenlang toneelschool wierp toch zijn vruchten af. Inmiddels is hij al een jaar mijn minnaar en nog steeds denkt hij dat ie mijn eerste is. En mijn vriend Gijs? Hij weet van niets.’

Al vijftien affaires

‘Als kind had ik geen veilige omgeving. Mijn biologische vader zat in de drugsscene en mijn moeder was zwakbegaafd. Ik werd uit huis geplaatst en wat volgde was een zwervend bestaan in verschillende opvanghuizen. Uiteindelijk kwam ik in een pleeggezin terecht. Ook dat liep niet goed: op mijn tiende overleed mijn pleegvader en door zijn overlijden verhardde mijn pleegmoeder. Ze stopte met lachen en kon me geen liefde meer geven. Ik kon niet met haar praten en voelde me ongezien. Als ik huilde, was er niemand die me troostte. Omdat het bij mijn pleegmoeder niet meer vol te houden was, trok ik op m’n zestiende bij mijn vriendje Gijs in. Hij heeft me volwassen zien worden en maakte belangrijke levensfases mee, van de middelbare school tot het hbo. Gijs is mijn rots in de branding en de perfecte huisgenoot. Toch is het vuur gedoofd, opgewonden word ik niet meer van hem. Maar een leven zonder hem? Dat is onvoorstelbaar. We hebben het zo goed: samen koken, dvd’tjes kijken op de bank.

Op een dag keek ik in de spiegel en dacht: ik mag er zijn. Op straat merkte  ik dat mannen me nakeken. Dat was de ommekeer. Hoever kan ik bij mannen gaan? Hoelang kan ik ze aantrekken en afstoten? Tot mijn verbazing bleek ik daar verdomd goed in te zijn. Ik ontwikkelde een werkwijze om mannen aan me te binden en sloeg er totaal in door. Vijf jaar geleden begon ik met mijn affaires en tot nu toe heb ik er vijftien gehad. Zonder een tweede relatie voel ik me niet compleet. Ik word steeds berekenender. Met scharrels neem ik geen genoegen, mannen moeten me beminnen, adoreren. Ik streef ernaar dat ze me na een halfjaar ten huwelijk vragen.’

Lust en seks

‘Ik wist precies hoe ik mijn huidige minnaar aan me kon binden. Hij was op straat aan het werk en ik ben een paar keer langsgelopen met een onschuldige glimlach. Na een paar gesprekjes spraken we bij hem thuis af. Inmiddels ben ik zijn alles. Hoe ik hem zo ver heb gekregen? Zoals ik dat ook bij mijn vorige minnaars deed: het onschuldige meisje spelen en een verovering zijn. Iets waar mannen gevoelig voor zijn, is bijvoorbeeld maagdelijkheid. Een vrouw ontmaagden maakt mannen machtig. Ze hebben het gevoel dat ze je veroveren en speciaal zijn.  Of ik me daar schuldig over voel? Nee, het went.

De kracht zit ook in de tegenstrijdige signalen die ik afgeef. Het ene moment ben ik lief: dan kook ik lekker voor hem en glimlach ik verlegen. Het andere moment straal ik lust en seks uit. Ik ben die vrouw die ’s avonds gezellig op de bank zit, maar ik ben ook een stoeipoes die veel seks geeft. Mijn minnaar en ik gaan weinig de deur uit, we zitten meestal thuis of liggen in bed. Soms ben ik drie dagen achter elkaar bij hem, maar dan blijf ik daarna vier dagen weg. Als hij mij mist en me probeert te bellen, staat mijn telefoon uit. Als ik weer opneem en hij vraagt waar ik was, vertel ik dat ik druk was met vriendinnen en studeren. Zo merkt hij dat ik ook een leven heb zonder hem.’

‘Het gaat me niet om de seks, mijn ontrouw komt voort uit een diepgeworteld verlangen om geliefd te zijn’

Twee verlovingsringen

‘Het gaat me niet om de seks; mijn ontrouw komt voort uit een diepgeworteld verlangen geliefd te zijn. De mannen die ik uitzoek, zijn meestal alleenstaande vaders. Ze hebben zelf ook een leegte die ze op willen vullen en ze zijn zorgzaam. Mijn huidige minnaar is ook een alleenstaande vader, een lieve man. Hij denkt nu dat ik de vrouw ben met wie hij de rest van zijn leven zal delen: ‘Annemiek, je bent het beste in mijn leven,’ zei hij laatst. Natuurlijk voel ik me dan even rot. Want ik weet dat ik bij hem wegga. Dat moet, ik kan niet in leugens blijven leven. Meestal hou ik het maar een jaar aan. Ik blijf zo dicht mogelijk bij de waarheid. Mijn minnaar weet in welke buurt ik woon, maar niet in welk huis. Ik zeg dat ik nog thuis woon en liever bij hem ben, omdat de band met mijn moeder slecht is.

Binnenkort ga ik acht dagen naar Turkije met mijn minnaar. Gijs denkt dat ik met mijn pleegmoeder op vakantie ga. Hij moest eens weten, denk ik weleens. Zes weken geleden heeft mijn minnaar mijn naam laten tatoeëren, in sierlijke letters op zijn onderarm, bij de namen van zijn twee kinderen. Ook die heb ik al ontmoet. ‘Lieverd, ik heb een verrassing.’ Trots liet hij zijn arm zien. ‘Wauw. Wat lief,’ speelde ik. Maar daar bleef het niet bij. Naast die tatoeage ging hij thuis op zijn knieën. Hij keek diep in mijn ogen, lachte nerveus en gaf me de ring. Ik speelde natuurlijk de hysterisch blije vrouw die meteen in de badkamer haar vriendinnen ging bellen. Niets van waar, ik wachtte daar gewoon een paar minuten. Het enige wat door me heen ging was: gelukkig, hij geeft echt om me. De ultieme voldoening.
Dat Gijs hem voor was, weet mijn minnaar niet. Beide verlovingsringen bewaar ik in een klein doosje. Als ik thuis ben, draag ik de ring van Gijs, bij mijn minnaar de andere. Als ik bij mijn minnaar ben, denkt Gijs dat ik bij mijn pleegmoeder logeer. Gijs en zij hebben een slechte band, omdat hij nog een schuld bij haar heeft openstaan. Als ik zeg dat ik bij haar logeer, zal hij niet bellen of langskomen.

Soms is het zwaar om steeds mijn tas in te pakken en van de een naar de ander te hoppen. Om over de constante stress maar te zwijgen. Ik ben erg voorzichtig, heb twee telefoons en twee mailadressen. Alleen mijn beste vriendinnen kennen mijn geheim. ‘Zijn al die leugens niet uitputtend?’ vragen ze weleens. Maar ze kennen mijn geschiedenis en veroordelen me niet. Natuurlijk zijn er momenten dat ik het niet meer trek. Maar mijn hang naar aandacht blijft sterker.’

‘Hij lachte nerveus en gaf me de ring. Ik speelde de hysterisch blije vrouw’

Op naar de volgende

‘Ik bepaal wanneer de affaire stopt. Het zal me niet gebeuren dat ik verlaten word. Het gemis duurt gelukkig meestal maar kort, dat komt denk ik omdat ik Gijs nog heb. Ik vertrek altijd op dezelfde manier. Ook bij deze minnaar weet ik al hoe ik dat ga aanpakken. ‘We moeten praten,’ zeg ik ernstig. In het gesprek benadruk ik dat ik veel liefde voor hem heb gevoeld. Wat ook waar is, want ik ben toch van hem gaan houden. Ik geef aan dat het voor mij niet langer werkt, omdat ik toch niet toe ben aan een vaste relatie. Ik hou het altijd bij mezelf, zodat de ander me niks kwalijk kan nemen. Na dat gesprek zorg ik dat ik nog een nachtje blijf. Ik geef hem nog een keer goede seks: alles om een goede herinnering achter te laten. Om een lange nasleep te voorkomen, neem ik een nieuw telefoonnummer op mijn tweede toestel. Facebook heb ik niet, zijn e-mailadres blokkeer ik. Ergens zie  ik op tegen het vertrek bij mijn huidige minnaar. Hij zal het vreselijk vinden, tegen me schreeuwen. Maar uit zijn verdriet en woede haal ik mijn bevestiging. Na de breuk ga ik haastig op zoek naar een ander.

Eigenlijk past dit bestaan niet bij me. In vriendschappen ben ik loyaal en trouw. De mannen die ik verleid, voelen die goede kant van mij denk ik. Maar de dark side in me kan ik niet negeren. De inspanning om een man verliefd te krijgen, is gigantisch: tactieken verzinnen, leugens waterdicht houden. Doodvermoeiend.
Ergens verlang ik ernaar om kinderen te krijgen en een warm gezin te stichten. Maar voorlopig ben ik daar niet klaar voor. Ik voel nog te veel leegte. In mij schuilt nog steeds dat afgewezen meisje dat hunkert naar bevestiging.’