Als haar beste vriendin bedrogen wordt door haar vriend, creëert Vivian een alter ego om hem terug te pakken. En dat gaat er behoorlijk heet aan toe. Tekst Vivienne Groenewoud Vivian (35): ‘Langzaam scrolde ik door de vriendenlijst van mijn Amerikaanse lover van dik vijftien jaar terug. Af en toe klikte ik het profiel aan van een vrouw in de lijst. Was zij het? Of zij misschien? Zodra ik de profielfoto van de betreffende vrouw had bestudeerd, was het antwoord telkens ‘nee’ en scrolde ik weer door. Ik had Andy ontmoet toen hij met een vriend aan het backpacken was door Europa, en het was erop uitgedraaid dat we vier maanden samenwoonden op mijn studentenkamer van drie bij drie. Dat was overigens geen enkel probleem: we lagen toch alleen maar op elkaar. Uiteindelijk moest hij natuurlijk terug naar Californië, wat gepaard ging met een hoop tranen en door jeugdige verliefdheid en overmoed gekleurde beloftes. Toen ik hem later dat jaar met een open ticket ging opzoeken, bleek mijn roze bril niet te zijn meegereisd: binnen twee dagen merkten we al dat we voor geen meter bij elkaar pasten en waren onze wilde trouwplannen van de baan. Inmiddels kan ik er smakelijk om lachen. Het is een mooie herinnering en een goed verhaal, dus de reden dat ik nu zo fanatiek door zijn Facebook-feed ging, was niet omdat ik zo benieuwd was naar hem en naar met wie hij omging. Dat hij qua omvang inmiddels het driedubbele was van de Adonis die hij vroeger was, hielp overigens ook niet mee.’ Alter ego Anna ‘De reden was dat ik een geschikte foto moest vinden. Iemand die helemaal Marcels type was. Uiteraard moest het een meisje zijn dat niet te vinden was via de Google afbeeldingen search, of bij wie ook maar de minste kans bestond dat ze per toeval herkend zou worden. Verder en verder klikte ik, totdat ik bij een meisje terechtkwam uit een of ander gat in het diepe zuiden van de VS. Haar profielfoto viel me meteen op. Ze was hetzelfde type als mijn beste vriendin Nadine, met dat bruine haar en die lichte ogen. En, hoewel nog net iets jonger en knapper, ze was ook hetzelfde type als Colette. De meid met wie de vriend van Nadine al maandenlang vreemdging. Nadine was kapot toen ze erachter kwam, maar ze twijfelde geen moment en gooide Marcel hun huis uit. Het was een klassieke ‘kleren uit het slaapkamerraam’-scène. Diezelfde dag nog stond hij met zijn weekendtasje bij zijn collega Colette voor de deur. ‘En die trut ontving hem ook nog met open armen! Of moet ik zeggen: benen? Ik had ergens gehoopt dat ze zou bedanken,’ snotterde Nadine, terwijl ze een glas chardonnay achteroversloeg en een tissue verfrommelde. Ik kon me haar pijn maar al te goed voorstellen. ‘Dan zorgen we daar toch alsnog voor?’ zei ik. Die middag hadden we samen een plan bedacht om Marcel terug te pakken. Ik maakte een screenshot van het Amerikaanse meisje. Terwijl ik nog even ‘sorry’ tegen haar foto mompelde, maakte ik een nieuw Facebookprofiel aan. Ik doopte mijn nieuwe alter ego ‘Anna’, vulde wat gegevens in, zoals een middelbare school in de plaats waar Marcel was opgegroeid, en maakte Anna lid van wat Facebookgroepen die Marcel ongetwijfeld wel zou zien zitten, zoals de Facebookgroep voor oldtimers en Surinaamse recepten. Eenmaal geaccepteerd door zo’n groep verzond ik wat random vriendschapsverzoeken en al gauw had ik een volledig fictief persoon in elkaar geflanst. Als je Nev en Max van MTV’s Catfish erop had losgelaten, was ik ongetwijfeld snel door de mand gevallen, maar dankzij Nadine wist ik dat Marcels computervaardigheden nogal basaal waren, dus voor hem was het behoorlijk geloofwaardig, schatte ik in.’ Meteen beet ‘Ik wachtte twee weken, waarin ik elke dag wat leuke statusupdates op mijn profiel plaatste. Een aantal van mijn nieuwe Facebook-vrienden reageerden braaf op mijn posts, waardoor het allemaal nog echter leek. Toen vonden Nadine en ik de tijd rijp om ons plan in werking te zetten. Wat dat plan was? Marcel ontmaskeren als de leugenachtige, bedrieglijke zak hooi die hij had bewezen te zijn door mijn vriendin maandenlang te bedriegen met dat ordinaire schaap – we hadden haar inmiddels omgedoopt tot ‘laaghangend fruit’ – dat hij op zijn werk had opgepikt. Ik schonk een glas wijn in. Hier moest wel even een momentje van gemaakt worden. Toen zocht ik Marcels Facebookprofiel op, haalde diep adem en verzond een vriendschapsverzoek. Het duurde een paar dagen, maar toen ik op een miezerige dinsdagmorgen wakker werd, was het zover: ik was Facebook-vrienden met Marcel. En dat niet alleen: hij had me direct een berichtje gestuurd via Messenger. ‘Hoi, kennen wij elkaar?’ stond er. Ik appte Nadine meteen een screenshot. ‘Pak ’m’ appte ze terug. Dankzij Nadine wist ik zo ongeveer alles over Marcel. Van waar hij was geboren, zijn hobby’s en lievelingseten, tot zijn voorkeur voor hoerenrode lingerie en lakleer. Hij hield wel van ‘lekker ordinair’. De reden dat ik het beheer van ‘Anna’ voor mijn rekening nam, was dat we geen enkel risico wilden lopen dat Marcel argwaan zou krijgen, bijvoorbeeld door Nadines schrijfstijl te herkennen. Ik stuurde direct een berichtje terug. Of eigenlijk: Anna deed dat. Ik liet haar zeggen dat ze vroeger in de klas had gezeten bij Joris’ zusje. Joris was een jongen uit Marcels vroegere vriendengroepje van de middelbare school. En: ‘Jouw moeder fokte toch van die Perzische poezen?’ Mocht Marcel al twijfelen, dan zou dit hem wel overtuigen. Marcels moeder was inderdaad een nogal hysterisch kattenvrouwtje met minstens 56 katten in haar rijtjeshuis, iets waar Nadine zich altijd aan had gestoord. ‘Als ik daar op bezoek ga, loop je tegen een onzichtbare muur van kattenzeik op,’ had ze meer dan eens gezegd. Maar ja, het bleef haar schoonmoeder. Dat ze was verlost van die helse haarballen was in elk geval een voordeel van Marcels ontrouw, had ze laatst nog een beetje zuur gezegd.’
Het bericht Zó ging dat: Vivian creëerde een alter ego om de vriend van haar beste vriendin terug te pakken verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.