Jojanneke (24) kan nooit onbekommerd van seks genieten. De reden? Pure O. Een obsessieve compulsieve stoornis waardoor ze tijdens het vrijen ongewild de meest gruwelijke dingen denkt.
‘Zoals de meeste mensen dacht ik heel lang dat een dwangstoornis, oftewel OCD (obsessieve compulsieve stoornis, red.) zich uit in bepaalde handelingen. Dingen als tien keer je handendat je het gas hebt uitgedraaid. Daarom heb ik jarenlang rondgelopen met mijn problemen. Steeds wanneer ik mijn eigen diagnose probeerde te stellen door te googelen, sloeg ik de OCD-sectie over.
Pas sinds kort weet ik dat er meerdere soorten OCD bestaan. De vorm die ik heb, Pure O, uit zich meestal in ongewenste, indringende en repeterende gedachten die extreem shockerend zijn. Het pure in de benaming staat voor puur. Dat klinkt misschien als zuiver en onschuldig, maar het is alles behalve dat. Voor mij staat het voor iets heel anders. Voor een vies, besmeurd gevoel. Een persoon met Pure O OCD vindt het moeilijk om te accepteren dat die gedachten willekeurig zijn. Daarom geloven we vaak dat onze dwanggedachten verbonden zijn met ons karakter. Ons onderbewuste. Dat we die gruwelijke dingen, diep vanbinnen, stiekem echt willen.’
Het is de duivel
‘Het begon toen ik vijf of zes was, op een doordeweekse ochtend. Ik was vrij, dus volgens mij was het in een van de schoolvakanties. Mijn moeder had me even in de auto gelaten om iets af te geven bij een vriendin. ‘Ik ben binnen twee minuutjes terug. Niet uitstappen hoor!’ had ze gezegd. Ik beloofde haar dat ik in de auto zou blijven. Ik zat, en ik wachtte. Maar het duurde langer dan twee minuutjes. Ik probeerde de seconden te tellen totdat ze terug zou komen. Maar ik kon nog maar tot honderd tellen. Dat had ik al drie keer gedaan, en toen had ik geen zin meer. Ik werd steeds banger. Wat als mijn moeder dood was en ze nooit meer terug zou komen? Ik probeerde te kijken of ik haar kon zien, maar het huis van mijn moeders vriendin ging schuil achter een hoge heg.
‘Volgens de stem zou mijn moeder doodgaan als ik niet drie keer ‘Altijd is Kortjakje ziek’ zei’
Mijn ademhaling ging steeds sneller, en ik voelde het gebonk van mijn hart in mijn keel en in mijn polsen kloppen. Ik begon te zweten en te trillen, en voordat ik het wist was ik uit de auto gestapt. Plotseling hoorde ik de stem van mijn moeder achter me: ‘Jo, wat doe je uit de auto? Dit hadden we niet afgesproken, hè!’ Ze klonk boos, maar het lukte me niet om iets terug te zeggen. Mijn lichaam voelde verstijfd, mijn ogen fixeerden zich op de stoeptegels. Toen zag ze het. De achteloos weggegooide pleister voor mijn voeten, met op het gaasje aan de binnenkant een duidelijke bloedvlek. ‘Jo, heb je die pleister aangeraakt? Jo? Jo! Geef nu antwoord!’ De laatste woorden schreeuwde ze bijna. ‘Ik… ik weet het niet mama,’ hakkelde ik. Omdat die herinnering me zo helder voor de geest staat, denk ik dat het op dat moment begon: mijn leven vol twijfel. Ik zag gevaar in elke hoek. Mijn moeder was panisch voor bacteriën, ziekte en dood, ik denk dat daardoor de stem in mijn hoofd is ontstaan. De stem die me bang maakte voor de normaalste dingen. Die zei ‘spring dan’ als ik op het station stond te wachten. Die zei dat mijn moeder dood zou gaan
als ik niet in mijn hoofd drie keer ‘Altijd is Kortjakje ziek’ op zei.’
Het was een man, die stem. Ik herinner me dat ik, toen ik klein was, dacht dat het God was. Maar mijn opa en oma die streng gelovig waren, vertelden me altijd dat God goed was. Dus toen besloot ik dat die stem van de duivel moest zijn. Het duurde nog jaren voordat ik erachter kwam dat die duivel een product was van mijn eigen geest. Dat het mijn eigen obsessie was die sprak en dingen zei als: kuste je je vader nu echt op zijn mond? Vind je dat niet walgelijk, Jo? Vind je jezelf niet walgelijk? Elke wakende minuut bracht ik door met controleren, onderhandelen met de stem en me zorgen maken. En niemand om me heen had er ook maar een flintertje van een vermoeden van. Mijn vader leed al jaren aan een progressieve spierziekte, dus hij en mijn moeder hadden wel iets anders aan hun hoofd. Voor hen was ik een normaal kind, dat er nu eenmaal van hield om alleen op haar kamertje te zitten tekenen. Terwijl al die tijd de obsessies in mijn brein bleven groeien en groeien.’
Vreselijke beelden
‘Ik had een haat-liefdeverhouding met de stem. Hij zei nooit dat ik slechte dingen moest doen. Rare dingen, dat wel. Maar als het opzeggen van een rijmpje in mijn hoofd mij of de mensen van wie ik hield voor onheil zou behoeden, dan mocht ik wel dankbaar zijn dat hij me waarschuwde. Toch? Naarmate ik ouder werd, werd de stem indringender. Hij vertelde me niet alleen maar dingen, maar liet me beelden zien. Vreselijke beelden, van ongelukken en moorden waar meestal kleine kinderen of dieren een rol in speelden. En de obsessies gingen door. Op mijn vijftiende had ik mijn allereerste vriendje, en los van wat zoenen en frunniken was er nog niet veel tussen ons gebeurd. Op een avond keek ik naar een romantische comedy, waarin een stelletje onafhankelijk van elkaar allerlei bewijzen opsomden van hun verliefdheid. Ik begon me af te vragen: ben ik wel echt verliefd? Toen ik mijn vriendje belde, nam hij zijn telefoon niet op. Automatisch zag ik dat als een slecht teken. De rest van de avond bedacht ik scenario’s om erachter te komen wat ik voor hem voelde. Zou ik bij hem blijven als hij moddervet werd? Zou ik verdrietig zijn als hij een auto-ongeluk kreeg? En zou ik hem trouw zijn als Robbie Williams me mee uit zou vragen? Die vrijdag, toen ik hem weer zag, maakte ik het uit. Ik wist niet wat ik voor hem voelde, en het leek me beter om hem niet aan het lijntje te houden. Nu denk ik dat ik mezelf in bescherming wilde nemen voor iets waar ik nog niet precies mijn vinger op kon leggen.
Die vrijdag, toen ik hem weer zag, maakte ik het uit.
Maar uiteindelijk gebeurde het toch, gedachten laten zich nu eenmaal niet sturen. Toen ik zeventien was, had ik voor de eerste keer seks. Met Jesse, de vriend die ik nu nog steeds heb. In het begin had ik nog geen last van intrusieve gedachten. Waarschijnlijk omdat ik het zo spannend vond dat ik de controle niet losliet. De problemen ontstonden later, toen ik mezelf genoeg op mijn gemak voelde om me te laten gaan. Aan de stem was ik inmiddels wel gewend, maar toen ik op een avond in de douche stapte en mijn bikinilijn wilde bijwerken, drong zich vanuit het niets
een beeld bij me op waarin ik mijn schaamlippen afsneed. Ik schrok me wild en gooide het scheermesje van me af. Daarna werd het al snel erger. Als een soort vicieuze cirkel. Hoe banger ik was voor de enge beelden en hoe harder ik ze probeerde weg te drukken, des te harder kwamen ze binnen.’
Seksende grootouders
‘Mijn ervaring is inmiddels dat de intrusieve gedachten de fijnste momenten in je leven verzieken. Het is alsof je in een nachtmerrie leeft. Zo heb ik tijdens de seks herhaaldelijk shockerende beelden van kleine kinderen gezien. Het heeft er zelfs voor gezorgd dat ik met mijn seksuele identiteit heb geworsteld. Je bent een pedofiel, zei de stem. Ik begon mezelf af te vragen of ik tot zoiets in staat was. Waarom dacht ik zulke dingen? Ik begon kinderen te mijden, maar tijdens seks had ik nog steeds een dozijn gedachten over incest, geweld en verminking die elk plezier uit het moment zogen. Rationeel weet ik dat ik seks heb met de persoon op wie ik gek ben. Dat daar niets raars aan is. Ik probeer me daar op zo’n moment hard op te concentreren. Maar het lukt me niet; mijn geest swipet ondertussen rustig door beelden van – ik schaam me om dit
te vertellen – mijn grootouders die seks hebben met hun hond. Of ik zie ineens een film voor me waarin ik de penis van mijn vriend afbijt terwijl we met elkaar bezig zijn.
‘Soms zie ik een film voor me waarin ik zijn penis afbijt terwijl we bezig zijn’
Mijn zin om te vrijen verdween. En daar werd ik dan weer onzeker van, ik dacht: denkt Jesse soms dat ik hem niet meer aantrekkelijk vind? Uiteindelijk bouwde de spanning zich zo hoog op dat we knallende ruzie kregen. Op dat moment wist ik: ik moet een punt achter deze relatie zetten of ik moet open kaart spelen. Doodeng. Ik was bang dat Jesse me gek zou vinden en het uit zou maken. Maar hij reageerde juist heel begripvol. Zelfs toen ik hem met horten en stoten vertelde over de meest gewelddadige gedachten die bij me op waren gekomen, zei hij: ‘Jo, ik ken jou. Je zou dat soort dingen nooit doen.’’
Ik wil vrijen
‘Ik was opgelucht, maar daarmee was het probleem nog niet de wereld uit. Drie jaar geleden durfde ik het voor het eerst te googelen: ‘ik ben bang dat ik anderen iets aandoe’. En voor het eerst las ik iets waarvan ik dacht: verdomd. Elke haar op mijn lichaam ging overeind staan. Daar stond het. Zwart op wit. Pure O. Ik wist: dat is wat ik heb. Dat is de naam van de stem. De oorzaak van de gruwelijke films die zich ongevraagd in mijn hoofd blijven afdraaien.
‘Ik ben zelfs een tijdje bang geweest dat ik pedofiel was’
Inmiddels ben ik in therapie en krijg ik medicatie voor mijn angstaanvallen die werden getriggerd door de intrusieve gedachten. Met sprongen vooruit? Nee, dat ga ik niet. Het blijft moeilijk, en mijn seksleven is niet om over naar huis te schrijven. Ik heb ook geen idee waar ik iemand als Jesse aan verdiend heb. Ik denk dat iedere andere vent allang had gezegd: bekijk jij het maar, met je gestoorde fantasietjes. Vooral omdat zijn seksleven er ook onder lijdt. Ik voel me daar ontzettend schuldig over. Jesse is een gezonde kerel en komt bij mij zwaar tekort. Hij ziet er heel goed uit en kan zo een ander meisje krijgen. Een zonder alle problemen die ik heb. Maar hij blijft maar volhouden dat hij van me houdt, dat hij ervan overtuigd is dat ik dit kan overwinnen. Ik hoop zo dat hij gelijk krijgt. Al denk ik dat ik nog een lange weg te gaan heb. Maar ik blijf knokken. Voor mezelf. Voor ons. Het klinkt misschien oppervlakkig, maar op dit moment is er niets wat ik liever zou willen dan een onbezorgde, schaamteloze vrijpartij.’
Dit verhaal is afkomstig uit VIVA 42-2017.
Wil je niets meer missen van VIVA? Neem een abonnement. Profiteer nú van onze speciale aanbieding: 10 nummers voor slechts €10.
Beeld Shutterstock
Het bericht Jojanneke: ‘Mijn gedachten verzieken de fijnste momenten in mijn leven’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.
