Ik wou dat ik Sandra Hay was. Dan was ik knap, woonde ik lekker op Curaçao, had ik glanzend blond haar met strakke pony en was ik niet zo bekrompen over drank en drugs consumerende vriendjes. En last but not least: dan was ik de vrouw van Barry Hay, Neerlands enige echte rockster. Ik ben stiekem al jaren verliefd op Barry Hay. Hij is de zanger van de band, snuift en zuipt zich een ongeluk, maar blijft sexy en knap. Ja, zelfs op z’n 69e. Tatum Dagelet had voor VIVA het jaloersmakende genoegen een middagje met hem in bed te liggen en wist hem daarbij een serie smakelijke uitspraken te ontlokken. Zo laat de sexy rocker het liefst poedelnaakt zijn roedel hondjes uit om samen tegen een boom aan te plassen. Zo vrij als Bèr zie je ze maar zelden.

Je eigen koers blijven varen, is zeker niet altijd even makkelijk. Zo ondervond ook selfmade woman Olcay Gulsen, die na jaren aan de top van haar mode-imperium werd geveld door een stevige burn-out. Maar what doesn’t kill you makes you stronger… Want juist die moeilijke periode leverde haar een paar verfrissende nieuwe inzichten op. Bijvoorbeeld dat leven in de zesde versnelling niet altijd zaligmakend is en dat juist een stapje terug doen pas echt krachtig is. Olcay stopte als CEO van SuperTrash en zit mede daardoor beter in haar vel dan ooit te voren, zo vertelt ze vanaf pagina 14 in een mooi en openhartig interview.

Debby Gerritsen
Hoofdredacteur VIVA

Deze editorial is afkomstig uit VIVA 11-2018. De editie ligt in de winkel t/m 20 maart. Je kunt de editie ook hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Eva had seks met een vrouw: ‘Ze wist precies wat ik lekker vond’

Sterren spotten in Uruguay: ‘Ik ben Leonardo DiCaprio helaas nog niet tegen gekomen’

Olcay Gulsen: ‘Ik ben opgegroeid met schaamte, omdat ik me anders voelde’

---

Het bericht Hoofdredacteur Debby: ‘Ik ben stiekem al jaren verliefd op Barry Hay’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Eva (24) valt op mannen. Toch vindt ze vrouwenlichamen mooier, opwindender. Regelmatig fantaseerde ze over seks met een vrouw, totdat ze op een avond de kans kreeg om de daad bij het woord te voegen.

Tekst Kimberly Palmaccio | Foto Stocksy

‘Ik kende Marit van de middelbare school. Ze had mooi dik, bruin haar en groene ogen. Door haar slanke figuur en grote borsten was ik meteen gebiologeerd. Ik heb vrouwenlichamen altijd al mooi gevonden, veel mooier dan een mannenlichaam. Zachte borsten en ronde heupen vind ik fijner dan een gespierde borstkas en brede schouders. Toen Marit en ik klasgenootjes werden, groeide de chemie tussen ons. Ik voelde me seksueel aangetrokken tot haar, hoewel ik hetero ben. De kleine aanrakingen of de momenten waarop we lang oogcontact hadden, zorgden ervoor dat ik steeds meer over haar fantaseerde. Sowieso was seks met een vrouw een langgekoesterde fantasie van mij. Ik keek vaak lesbische porno en stelde me voor hoe heerlijk zacht het zou zijn. Het leek me spannend om iemand te vingeren, omdat je als vrouw precies weet wat je moet doen en wat lekker is. Natuurlijk is het bij iedere vrouw een beetje anders, maar bij mannen doe je maar wat je is aangeleerd, je hebt géén idee hoe het voelt. Bij het porno kijken geniet ik als een vrouw klaarkomt, omdat ik weet hoe het voelt. Toch heb ik lang getwijfeld of ik het niet bij een fantasie moest laten. Wat als het zou tegenvallen in het echt? Wat als ik het niet zou kunnen? Al snel merkte ik dat de seksuele spanning tussen Marit en mij wederzijds was. Toch deden we er niks mee. Tot die ene dag.’

Zacht en langzaam

‘Marit en ik werden vriendinnen. We kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer en zagen elkaar vaak op feestjes. Het vertrouwen tussen ons groeide en ik wist dat ze wel openstond voor seks met een vrouw. Of ze zich ook seksueel aangetrokken voelde tot mij, wist ik niet. We houden allebei van films en besloten een filmavond in te plannen, bij mij thuis. Ik had wijn en hapjes gehaald en om het zekere voor het onzekere te nemen, had ik me gedoucht en geschoren. Niet dat ik dacht dat we écht seks zouden hebben, maar ik voelde me er prettiger bij. We keken een film op een matras dat we op de grond hadden gelegd, en de wijn vloeide rijkelijk. We raakten elkaar steeds vaker per ongeluk even aan en van elke aanraking werd ik geiler. Zou ik gewoon het initiatief nemen? Na een paar glazen wijn durfde ik het. Ik zoende haar en terwijl de film op de achtergrond verder liep, begonnen we met strelen. Alles ging heel zacht en langzaam. We trokken een voor een elkaars kleren uit. Ik zei dat ze dit niet hoefde te doen als ze niet wilde, maar ze stemde volledig in. Ik vingerde haar eerst en merkte hoe nat ze was geworden van het zoenen en strelen.

‘Ik zei dat ze dit niet hoefde te doen als ze niet wilde, maar ze stemde volledig in’

Ik verlangde steeds meer naar een hoogtepunt. Het was zo spannend en nieuw, dat ik elke aanraking door mijn hele lijf voelde. Daarna vingerde ze mij en dat vond ik heerlijk. Als mannen mij voor het eerst vingerden, deden ze dit meestal veel te hard en snel. Marit wist precies wat ze moest doen.’

Heftig orgasme

‘Hierna begon ik met beffen. Natuurlijk vond ik dit spannend: ik had het nog nooit gedaan en nog nooit een vagina van zo dichtbij gezien. Van tevoren had ik gedacht dat ik er misschien op zou afknappen, maar dat was absoluut niet zo. Ik vroeg me af of ik het wel goed deed, maar uit haar reactie kon ik opmaken dat dat het geval was. Omdat we nog heel erg zoekende waren, ging alles een beetje stuntelig, maar niet op een vervelende manier.

‘Ik kwam veel heftiger en vaker klaar’

Als je iemand pijpt, neem je natuurlijk een heel andere houding aan dan wanneer je iemand beft. Nadat ze was klaargekomen, befte ze mij. Het was totaal niet te vergelijken met de ervaringen die ik met mannen had gehad. Vrouwen zijn zo veel zachter, intenser en liever. Natuurlijk is het doel van seks uiteindelijk hetzelfde, namelijk klaarkomen, maar de weg ernaartoe pakt een vrouw naar mijn idee heel anders aan dan een man. Vrouwen weten hoe belangrijk voorspel is, mannen willen dat nog weleens overslaan. Zoenen, strelen, langzaam naar dat ene plekje gaan… Door het opbouwen van de spanning kwam ik veel heftiger en vaker klaar.’

Niet gênant

‘Verder dan vingeren en beffen zijn we niet gegaan. Scharen zou het misschien nog stunteliger maken dan dat het soms al een beetje was. Na de filmavond is Marit naar huis gegaan. We zeiden tegen elkaar dat we het fijn hadden gevonden en dat dit de vriendschap niet zou veranderen. Dat is ook niet gebeurd. De band tussen mij en Marit is nog altijd goed en is misschien zelfs sterker geworden. Er is geen moment geweest dat we het gênant vonden. Niemand weet van onze ervaring en soms grappen we er onderling over bij vrienden. ‘Goh, gaan jullie film kijken? Leuk zeg.’ Inmiddels heb ik een vriend. We hebben een open relatie en dat werkt perfect voor ons. Hij weet van mijn ervaring en dat ik graag nog eens seks zou willen met een vrouw. Dat vindt hij prima, zolang we maar eerlijk naar elkaar blijven.

‘Ze wist precies wat ik lekker vond’

De seks met mijn vriend is fijn. Het is harder dan met een vrouw en ook al is onze ‘zachte seks’ ook fijn, ik vind dat toch lekkerder met een vrouw. Niet dat ik iets mis bij mijn vriend, maar seks met een vrouw is niet te vergelijken met seks met een man. Toen ik net in de puberteit kwam, vond ik mijn gevoelens voor vrouwen vreemd. Was ik lesbisch? Hadden andere meiden dit ook? Maar inmiddels weet ik dat ik gewoon hetero ben, maar tegelijkertijd heel gefascineerd kan zijn door vrouwen. En dan vooral door het vrouwenlichaam. Nu ik 24 ben, vind ik mijn gevoelens niet meer gek en kom ik er open voor uit. Ik spreek veel vrouwen die hetero zijn en zich ook soms seksueel aangetrokken voelen tot een vrouw. Blijkbaar is dat heel normaal en delen veel vrouwen dezelfde fantasie. Ik ben blij dat ik het niet bij een fantasie heb gelaten. Liever heb ik spijt van de dingen die ik wél gedaan heb dan van de dingen die ik nooit heb geprobeerd. Klinkt cliché, maar het is wel zo. Eén ding weet ik zeker: spijt heb ik niet. En ik kan niet wachten op een volgend avontuur met een vrouw.’

Dit artikel is afkomstig uit VIVA 10-2018. Abonnee worden of een losse editie van VIVA bestellen? Klik hieronder:

»Bestel VIVA online | Klik hier «

---

Meer Algemeen

VIDEO: Dit zijn de leukste hotspots van Haarlem

Top 5 best gelezen artikelen – week 10

Nationale Week Zonder Vlees – recept: pizza met pompoenbodem

---

Het bericht Eva had seks met een vrouw: ‘Ze wist precies wat ik lekker vond’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Wat als je collega ontzettend smakt of je stikjaloers bent op de datingavonturen van je single vriendinnen? Socialmediasensatie Lize Korpershoek (32) geeft raad.

Hai Lize,
Ik heb sinds drie jaar een vriend. Hoewel ik gek op hem ben, merk ik dat ik jaloers ben als vriendinnen vertellen over spannende dating-
avonturen. Wat betekent dit? Liefs

Lize: Hai, Het kan betekenen dat je vriend toch niet de man is die je zoekt. Of er is iets anders aan de hand. Het is niet ongewoon dat mensen de schuld van hun onvrede bij hun partner leggen. Maar jouw geluk en avontuur zijn jouw verantwoordelijkheid en niet die van hem. Dus kijk wat je voelt, denkt en wilt. Misschien wil je een studie doen die je uitdaagt, de wereld over reizen of een baan die je geen halve burn-out bezorgt. Zoek het avontuur in jezelf en laat je niet gek maken door verhalen. Wedden dat je vriendinnen aan jouw lippen hangen als je vertelt hoe je elke avond knuffelend in slaap valt met iemand die van je houdt? Liefs

Ook een prangende levensvraag voor Lize? Mail naar redactie@viva.nl en check Lize’s YouTube-kanaal voor meer advies. 

Meer ‘Adviezen van Lize’ lees je in VIVA 11. Deze editie ligt t/m 20 maart in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Column Fleur: ‘Call me by your name. Zo mooi dat ik hard mijn best deed om niet met geluid te huilen’

Recept: Bulgogi – gemarineerd rundvlees

3x barhangen (néé, niet bankhangen) in Nederland

---

Het bericht Lize adviseert: ‘Zoek het avontuur in jezelf en laat je niet gek maken’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Je hoeft echt niet elke week je beste dansmoves te laten zien in de discotheek. Een avondje barhangen (néé, niet bankhangen) kan net zo’n voldaan gevoel geven. Daarom verzamelde VIVA drie leuke adresjes in Nederland waar dit geen enkel probleem is.

1. Bar Goldy

Nieuw op de Overtoom in Amsterdam: Bar Goldy. Deze bar serveert de beste burgers (ook voor vegans!) en heeft een nachtvergunning, wat betekent dat je er ook na het stappen terechtkunt.

2. Capriole

Húp naar deze Haagse hotspot, want in deze voormalige verffabriek kun je borrelen als de beste. Ze serveren de lekkerste burgers, branden hun eigen koffie én organiseren baristaworkshops.

3. Eetbar

Dit Een begrip in Den Bosch. Kies na een zware nacht voor het katerontbijt inclusief glas cava, paracetamol en natuurlijk een (vega) worstenbroodje. Of ga ’s avonds voor de burger van de dag. Leuk: ze organiseren nu ook Dit Dates, gebaseerd op het televisieprogramma First dates, waarin vrijgezellen op blind date gaan tijdens een diner.

Dit artikel is afkomstig uit VIVA 11. De editie ligt t/m 20 maart in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

Beeld: IStock

---

Meer Eten & drinken

Recept: Bulgogi – gemarineerd rundvlees

Hier wil je vegetarisch eten: de drie populairste restaurants

5x pannenkoekenrestaurants waar je (met je kinderen) naartoe wilt

---

Het bericht 3x barhangen (néé, niet bankhangen) in Nederland verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Tover je huis om tot een oosters restaurant met de beste recepten uit de Japanse en Koreaanse keuken.

Tekst Jonas Cramby Foto’s Roland Persson

Benodigdheden voor vier personen

500 g à 1 kg goed grillvlees, zoals entrecote, biefstuk uit de rug of longhaas • 1 Koreaanse of Japanse peer (oosterse winkels of goed gesorteerde supermarkten), geschild en zonder klokhuis • ½ gele ui • 4 knoflooktenen 
• 1 cm gemberwortel, geschild • 2 el Japanse sojasaus • 2 el geroosterde sesamolie • 2 bosuitjes, grofgehakt

Serveren met: ssamjang (Koreaanse dipsaus) • ssam-wraps (een blad little gem bijvoorbeeld) • kimchi’s naar keuze • gekookte rijst

Hoe maak je het?

Leg het vlees 1 uur in de vriezer en snij het vervolgens dun en in kleine stukken. Pureer de peer samen met de ui, knoflook, gember, sojasaus en sesamolie tot een gladde marinade. Laat het vlees en de bosui minstens 30 minuten (en hoogstens 3 uur) marineren. Bij te lang marineren valt het vlees uit elkaar.

Zet het vlees samen met de bijgerechten klaar en gril het tijdens het diner. Als je een grillplaat gebruikt, is het mooi om in het midden een stapel bulgogi te leggen die je vervolgens uitspreidt. Als je op een rooster grilt, schud dan eerst wat marinade eraf om te voorkomen dat de sojasaus verbrandt. Doop het vlees in wat ssamjang en doe het samen met bijgerechten naar keuze in een ssam-wrap. Je kunt het niet fout doen, dus experimenteer tot je het perfect hapje hebt.

Dit recept staat in VIVA 11 2018. De editie ligt van t/m 20 maart  in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Eten & drinken

3x barhangen (néé, niet bankhangen) in Nederland

Hier wil je vegetarisch eten: de drie populairste restaurants

5x pannenkoekenrestaurants waar je (met je kinderen) naartoe wilt

---

Het bericht Recept: Bulgogi – gemarineerd rundvlees verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Verpletterd. Ja, dat is het juiste woord. Verpletterd liep ik over straat. Ik stapte dan ook rechtstreeks vanuit een zinderend hete zomer in Italië de Hollands-Siberische vrieskou in; op zichzelf al een verpletterende sensatie die ik iedereen kan aanraden. Net als de film die ik zojuist had gezien, en die de oorzaak was van dit alles.

Call me by your name. Wat was dát mooi. Zo mooi dat ik hard mijn best deed om dan in elk geval niet met geluid te huilen, want dat vind ik gênant in de bioscoop. Zinloos natuurlijk, want nu liep ik alsnog over straat met twee waterige panda-ogen en een loopneus. Maar het was het waard. Bijna tweeënhalf uur lang was het echt hoogzomer. Rook ik de bomen, zwaar onder het gewicht van rijp, sappig fruit. Ik voelde het zonlicht op mijn gezicht, het water tegen mijn benen, maar ik voelde vooral het allesverzengende, verschroeiende verlangen van een jongen van zeventien. Een verlangen dat heter was dan die ene zomer van 1983, en waar hij niets van begreep, behalve dat het er was en dat het zich met weerhaakjes vastzette om waarschijnlijk nooit meer weg te gaan. Ach, Elio en Oliver. De hele film zeggen ze nooit wat ze bedoelen, baltsen ze subtiel om elkaar heen. Ze tasten af, stoten af, trekken aan. En af, dat ook. Ik denk niet dat ik ooit nog een perzik kan eten zonder aan Elio te denken. Eten was trouwens een goed idee. Ik had honger gekregen van al die glinsterende erotiek. Ik liep langs de kathedraal en de besneeuwde gevels, maar bij elke stap zag ik alleen maar een bezwete Elio en Oliver. ‘Call me by your name, and I’ll call you by mine,’ fluistert Oliver tegen Elio in bed. ‘Elio, Elio, Elio,’ fluistert hij terug. ‘Oliver, Oliver, Oliver.’

Verpletterend. Ik liep een klein, sympathiek pijpenlaatje in en bestelde salade en cappuccino. Er zat een hart van schuim op, dat ik brak met mijn lepel. En daar hield de symboliek niet op. ‘We hebben heel lekker fruit in de zomer,’ hoorde ik naast me. Het waren twee mannen, nee, het waren heren. Ik had ze bij binnenkomst ongetwijfeld gezien, maar niet in me opgenomen. Tot nu. Gestreken overhemden, spencer, vest, gekamde haren. Ze aten taart en keken elkaar aan. ‘Appels, pruimen. Manden vol. Mijn hele vriezer ligt vol appelmoes,’ zei de ene heer. ‘Lekker Gé,’ antwoordde de ander. ‘Anders kom je me een keer een bakje brengen.’ ‘Nou, de appelmoes is wel een beetje flauw,’ zei Gé. ‘Maar ik heb nog wel heel mooie stoofpeertjes.’
Daarna zwegen ze even. ‘Rood fruit,’ zei hij. ‘Heb ik ook.’

‘Vind ik allemaal lekker,’ zei de ander. Gé prikte in zijn taart. ‘Dat dacht ik wel. Ik dacht: Frank is dol op fruit.
Ik kom binnenkort wel even een paar bakjes brengen.’

Mijn salade kwam. Over de gegratineerde geitenkaas lagen frambozen, druiven en een trosje aalbessen. ‘Dat ziet er heerlijk uit,’ zei Gé ineens tegen me. ‘Geniet ervan.’

‘Ga ik doen,’ zei ik.

Gé, Gé, Gé. Frank, Frank, Frank.

VIVA-journalist Fleur Meijer (35) schrijft over haar dagelijkse strubbelingen. Elke week lees je Fleurs column in VIVA. Deze column komt uit VIVA 10.

Lees meer columns van Fleur:

Verdriet
Zindelijk worden
Escape room
Pop-a-holic
Haarlem
De kluts kwijt zijn
geboortekaartjesetiquette
waarneembare hersenactiviteit
O-o-o mannetjes
Activisten
Kinderboekenwinkels
Buurtfacebookgroep
Terras
Geesten
Goede column
Proesten
Dansende reuzenmuppets

---

Meer Magazine Viva

Recept: Bulgogi – gemarineerd rundvlees

3x barhangen (néé, niet bankhangen) in Nederland

Lize adviseert: ‘Zoek het avontuur in jezelf en laat je niet gek maken’

---

Het bericht Column Fleur: ‘Call me by your name. Zo mooi dat ik hard mijn best deed om niet met geluid te huilen’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Geweldig hoor, dat je je soulmate gevonden lijkt te hebben en nog lang en gelukkig aan het leven bent. Maar soms kan het wel saai worden in bed (gaap). Tijd voor een beetje peper?

tekst fleur meijer | Beeld IStock

Strip tegen de dip

Speel open kaart, ga strippokeren. De regels zijn simpel: poker door tot je allebei naakt bent, en speel dan voor control-minuten. De verliezer doet in die tijd precies wat de winnaar wil: likken, strelen, masseren, hand-, mond- en andere diensten verlenen. Van het een komt het ander, dus zo’n avond eindigt geheid vol hoogtepunten.

Geen voorspel, geen klokkenspel

Als de sekssleur toeslaat, doet de paniek dat vaak ook. Dan is het goed om te weten dat sleur tussen de lakens volkomen normaal is. Het zit in onze genen. Uit onderzoek blijkt namelijk dat lust bij vrouwen anders werkt dan bij mannen. Mannen ervaren eerst lust, en dat drijft hen vervolgens tot seks. Maar het merendeel van de vrouwen ervaart nooit éérst lust. Bij ons moet lust worden opgewekt. Wat maar weer bewijst dat vrouwen, écht, écht voorspel nodig hebben. Anders willen we op den duur gewoon niet meer. Dus: zorg dat hij je om te beginnen overal streelt, kust en wat dies meer zij. En laat hem dit vooral lekker langzaam doen.

Hé, lekker ding

In het kader ‘met humor bereik je meer’: serveer jezelf als toetje en laat je geliefde losgaan met de slagroomspuit. Lust ie niet? Versier jezelf dan met zoete verrassingen als chocola of zet – letterlijk – een kers op de taart. Ook aardbeien, bramen of andere bessen kunnen zorgen voor sweet times for two, waardoor je elkaar weer als vanouds verlekkerd aankijkt.

Dit artikel is afkomstig uit VIVA 40-2017. Abonnee worden of een losse editie van VIVA bestellen? Klik hieronder:

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Elise van ’t Laar: ‘Mijn personage is net als ik een flapuit en enorm intuïtief’

Column Fleur: ‘Call me by your name. Zo mooi dat ik hard mijn best deed om niet met geluid te huilen’

Recept: Bulgogi – gemarineerd rundvlees

---

Het bericht Strip tegen de dip en andere tips om die sleur in bed tegen te gaan verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Actrice Elise van ’t Laar is vanaf deze week te zien in het zwartkomische familiedrama Dorst.

Je personage Coco trekt in bij haar ongeneeslijk zieke moeder. Hoe is jouw band met je moeder?

‘Als ze ziek zou zijn en ze heeft niemand die voor haar kan zorgen, zou ik zonder twijfel bij haar intrekken. In tegenstelling tot Coco heb ik een heel goede, vriendschappelijke relatie met mijn moeder. We kunnen over alles praten. Daar ben ik heel blij mee.’

Lijk jij qua karakter op Coco?

‘Ja, en nee. Coco kan goed mensen manipuleren. Dat is iets waar ik mezelf totaal niet in herken. Wel staan we allebei heel los en vrij in het leven. Ze is net als ik een flapuit en enorm intuïtief.

’Hoe uit dat zich bij jou?

‘Ik ben een paar maanden geleden naar Berlijn verhuisd. Ik kwam er af en toe en raakte steeds verliefder op de stad. Mijn onderbuikgevoel vertelde me: hier wil ik langer blijven. Het werd zo sterk dat mijn vriend en ik de knoop hebben doorgehakt en in Berlijn zijn gaan wonen. Ik vind het fijn om een nieuwe plek te ontdekken en belangrijk om dit soort keuzes te durven maken in mijn leven. Aan mijn Duits moet ik nog werken, maar dat komt wel goed. Samen met andere acteurs maak ik een plan om te kijken wat ik allemaal kan gaan doen hier. In Duitsland is het theater veel groter en levendiger dan in Nederland. Ik hoop daar een beetje in te kunnen rollen.’

Welke rol zou je graag eens spelen?

‘De gemenerik of een gevaarlijk personage. Ik word vaak gecast voor de rol van het lieve, gevoelige meisje, maar ik zou graag eens de donkere kant van mezelf opzoeken. Ik ben wel toe aan een iets volwassener rol, die iets verder van mijn eigen karakter ligt.’

Het interview met Ellie komt uit VIVA 11. De editie ligt t/m dinsdag 20 maart  in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

Beeld: Edwin Janssen

---

Meer Magazine Viva

Strip tegen de dip en andere tips om die sleur in bed tegen te gaan

Column Fleur: ‘Call me by your name. Zo mooi dat ik hard mijn best deed om niet met geluid te huilen’

Recept: Bulgogi – gemarineerd rundvlees

---

Het bericht Elise van ’t Laar: ‘Mijn personage is net als ik een flapuit en enorm intuïtief’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

We hebben er vijftien jaar op moeten wachten, maar Jamai Loman (31) heeft een nieuw album gemaakt. ‘Ik schaam me niet dat ik musicals heb gedaan, maar I moved on’. Tekst San van de Ven | Foto’s Maaike van Haaster In de begeleidende tekst bij je album staat: ‘Ik weet eindelijk wie ik wil zijn.’ Ging er een identiteitscrisis aan vooraf? ‘Geen crisis, maar ik ben wel zoekende geweest naar wie ik wil zijn, vooral rond mijn 27ste. Door Idols belandde ik vroeg in het vak en daarna heb ik verschillende disciplines gedaan: theater, musical, tv, een beetje acteren. Ik was met van alles bezig, zei snel ‘ja’, maar wist niet goed wat ik nou écht wilde. Zes jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt om te stoppen met theater, ook al was dat op dat moment mijn core business. Dat was een pittige keuze. Maar het móést, omdat ik mijn droom wilde laten uitkomen. Ik ontdekte dat er twee dingen zijn die ik altijd wil blijven doen: op het podium staan en creëren. De afgelopen zes jaar heb ik me volledig gefocust op muziek en tv. En nog elke dag krijg ik de vraag: ‘Goh, in welke musical zit je nu?’ Dat ergert me soms. Niet dat ik me ervoor schaam dat ik musicals heb gedaan, maar I moved on. Dan is het net alsof ik de afgelopen jaren heb stilgestaan, terwijl ik keihard gewerkt heb. Voor mij is dit album niet iets wat ik er zomaar een beetje bij doe: het is het begin van een nieuwe stap. Ik wil de komende tien jaar albums maken.’ Een nieuw album betekent ook dat mensen er wat van vinden. Heeft dat je tegengehouden? ‘Nee, hoor. Wat dat betreft heb ik de afgelopen vijftien jaar een olifantenhuid gekweekt – ik heb alles al een keer gehoord. Ik wil lekker creëren. Alle mensen die het mooi vinden: let’s go. Alle mensen die het haten: let them hate. Daar heb ik me al op voorbereid. Ik ben geen Ronnie Flex of Lil’ Kleine, dus ik weet niet wat mijn plaat gaat doen. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat mijn muziek goed is.’ Je was zeventien toen je Idols won, compleet met gillende fans voor je deur. Hoe kan het dat je nooit bent doorgedraaid? ‘Nou, ik heb er wel wat aan overgehouden. Ik ben bijvoorbeeld bang geworden voor grote menigtes. Die vermijd ik, omdat ik dan het nare gevoel krijg dat iedereen naar me kijkt. Die Idols-periode ervaar ik als een positief ‘trauma’. Ik was een scholier uit een boerendorp en had ineens een sterrenstatus – zo krankzinnig. Dat ik me als persoon staande heb gehouden, komt echt door mijn ouders. Buiten werd ik op handen gedragen, maar thuis moest ik gewoon de afwas doen. Later dat jaar ben ik het huis ontvlucht en naar Amsterdam verhuisd. In korte tijd was ik alles ontgroeid: mijn school, mijn omgeving – mijn oude zelf bijna. Als ik op dat moment nog een plaat had gemaakt, was die waarschijnlijk vreselijk geflopt en was ik in de vergetelheid geraakt. Ik denk dat het mijn redding is geweest dat ik theater ben gaan doen en in een heel hechte groep terechtkwam, waar alles om de show draaide en niet om mij. Dat was goed; ik leerde er wat hard werken was.’ Je nieuwe single Genoeg te doen verwijst naar een periode dat je passief op de bank zat. Wanneer was dat? ‘Drie jaar geleden ongeveer. Ik wist een tijdje niet hoe ik muzikaal verder moest. Ook al was ik gestopt met theater: ik deed nog steeds niet de dingen die ik het liefst wilde doen. En ik had geen zin om keuzes te maken. Het was geen burn-out, daarmee zou ik de mensen die dat echt hebben tekortdoen. Maar die periode vormde wel de inspiratie voor mijn nieuwe plaat. Ik kan me soms een dag terugtrekken en helemaal niks doen, met de gordijnen dicht, de deur op slot en mijn telefoon uit. Dat komt dan voort uit een somber gevoel dat ik op zo’n moment graag opzoek. Ik vind dat lekker: een pijn voelen en daarin blijven hangen. Ik vind het ook fijn om over verdriet of liefdesverdriet te schrijven. Niet omdat ik depressiegevoelig ben, maar omdat ik er makkelijk bij kom.’

Het bericht Jamai Loman: ‘Ik ben geen Ronnie Flex, maar mijn muziek is goed’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Vijf jaar geleden verhuisde Taali Laur (24) naar de hoofdstad van Estland. Ze werkt er als ontwikkelmanager bij restaurant-app Wolt. Voor VIVA tipt ze alle hotspots.

Wat is er zo bijzonder aan Tallinn?

‘De Old Town, oftewel middeleeuwse binnenstad. De sprookjesachtige straten met kinderkopjes en prachtige pastelkleurige gebouwen stralen zo veel warmte en gezelligheid uit. Het staat niet voor niets 
op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.’

Wat is typisch Tallinn?

‘Het eten! De restaurants op het Stadhuisplein serveren allemaal typisch Ests eten en drinken. Voor een lekker koud kaneelbiertje of malse elandbiefstuk met truffelsaus schuif je aan bij middeleeuws restaurant Olde Hansa. Daarna loop je door naar de hoger gelegen Domberg. Hier heb je een prachtig uitzicht over de middeleeuwse huizen met typische rode daken. Als je into sport bent, bezoek dan Simple Session. Skaters vanuit heel Europa komen naar Tallinn om mee te doen aan dit jaarlijkse indoor skatetoernooi.’

In welke wijk woon je?

‘Kristiine, een kleine, rustige buurt die dicht bij zee ligt. Ik vind het heerlijk om vlak bij het water te wonen. Ik kan me ook niet voorstellen dat ik ergens anders zou wonen. Mijn straat heet ‘Lille’, wat best grappig is, want in het Ests betekent dit ‘bloem’ en de straat ruikt ook altijd naar bloemen.’

Wat is de place to be in de stad?

‘De Linnahall, die gebouwd is voor de Olympische Spelen van 1980. Het is een beetje vervallen, maar blijft een bijzondere plek om te bezoeken. Het uitzicht vanaf het dak op de stad en de zee is werkelijk adembenemend. Het geeft een enorm gevoel van vrijheid.’

Wat doe je in je vrije tijd?

‘Ik spring graag op de fiets richting zee om lekker uit te waaien. Bij mooi weer zit ik het liefst met een speciaalbiertje op het terras bij Frank, midden in Old Town. Ook kan ik het ijs bij Gelato Ladies niet weerstaan.’

Zeker doen

Seaplane Harbour ‘Door de kobaltblauwe inrichting waan je je onder water. Gelukkig krijg je in dit maritiem museum niet écht natte voeten. Stap binnen in de enorme onderzeeër of neem een vliegles boven Tallinn in een simulator.’ meremuuseum.ee/lennusadam

Kadriorgpark ‘Het Kadriorg-paleis is de eyecatcher van het park. Bezoek dit presidentiële paleis of rust uit bij de zwanenvijver. Daarna schuif je voor een lekkere brunch aan in het Kadriorgrestaurant.’ kadriorupark.ee

Old Town ‘Waan je in de middeleeuwen door de pastelkleurige huizen en beklim de oude stadsmuur in de Deense koningstuin. Daarna kun je heerlijk chocoladetaart eten bij Kehrwieder.’

Tallinna Teletorn ‘Voor daredevils: loop op 175 meter hoogte langs de rand van deze tv-toren. Het scheelde niet veel of de Russen hadden het gebouw neergehaald. Gelukkig maakten de Estse inwoners zich hard voor hun televisietoren, waardoor je hier ook nu nog kunt genieten van het panorama-uitzicht op de hele stad.’ teletorn.ee

Lekker eten

Uulits ‘In het foodwalhalla van de Balti Jaama Turg vind je Uulits, waar ze de beste burgers van de stad maken. Van honderd procent beef burgers tot een vegetarische variant. Als je niet kunt kiezen, kun je ook de selectie van drie mini-burgers proberen.’ uulits.ee

Bekker Pagariäri ‘In deze kleine bakkerij in Kalamaja blijf je je verbazen over de huisgemaakte zoetigheden. Proef de heerlijke kardemombroodjes of neem de gezouten karamel-pretzels. Alles is om je vingers bij af te likken.’ facebook.com/bekkerpagariari

Purée ‘Voor een lekker vegan ontbijt of lunch schuif je aan bij Purée. Elke dag is het een verrassing wat je krijgt, want de eigenaresse heeft geen vast menu. Als je geluk hebt, bestel je haar huisgemaakte bananenbrood. De smoothie van de dag is altijd goed.’ instagram.com/health_bar_puree

Meer tips? Check VIVA 12-2018! De editie ligt van 21 t/m 27 maart in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Jamai Loman: ‘Ik ben geen Ronnie Flex, maar mijn muziek is goed’

Elise van ’t Laar: ‘Mijn personage is net als ik een flapuit en enorm intuïtief’

Strip tegen de dip en andere tips om die sleur in bed tegen te gaan

---

Het bericht Taali Laur: ‘De straten en huizen in Tallinn zijn mooi als in een sprookje’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Wij Nederlanders zijn kampioen klagen. Over het weer, ons werk, files, vertraging in de trein, bediening in het restaurant… Waar mekkeren we eigenlijk niet over? Niet over levensbedreigende zaken of wereldproblematiek in elk geval. Want juist als je alles hebt en geen reden hebt om te zeiken, focussen wij ons het liefst op de kleine dingen die ‘misgaan’ in het leven. Maar waarom doen we dat eigenlijk? VIVA’s Angélique Heijligers emigreerde onlangs naar LA en leerde daar de Amerikaanse attitude of gratitude kennen. Wat blijkt? Je bent gewoon een gelukkiger mens als je wat minder klaagt en dankbaar bent. En kan loslaten.

Dat ondervond Milou in haar relatie met David. Sinds een paar jaar heeft ze een open relatie en dat was één ding, maar er openlijk over praten blijkt ook nog best een ding. Zeker in Nederland waar monogamie de norm is en alles daarbuiten als ingewikkeld of bedreigend wordt gezien. Zeggen dat ze niet-monogaam is, vond Milou dus doodeng. Maar ze deed het wel. Op pagina 42 lees je haar verhaal. Kwetsbaar zijn ook de kandidaten in onze AnyBody-rubriek. Met deze week een wel heel bijzondere kandidaat: een man, in vol ornaat, met al zijn onzekerheden. Ga d’r maar aanstaan. Ik vind iedereen die in AnyBody durft te staan een held, maar een man die zich blootgeeft in een vrouwenmagazine vind ik wel heel dapper. Helemaal als je bedenkt dat juist zijn ‘zaakje’ jarenlang zijn leven beheerste. Wat kan kwetsbaarheid toch mooi zijn.

Debby Gerritsen
Hoofdredacteur VIVA

Deze editorial is afkomstig uit VIVA 12-2018. De editie ligt in de winkel t/m 27 maart. Je kunt de editie ook hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Chermaine: ‘Ik denk dat mijn donor een hij is. Elke dag voel ik hem’

Taali Laur: ‘De straten en huizen in Tallinn zijn mooi als in een sprookje’

Jamai Loman: ‘Ik ben geen Ronnie Flex, maar mijn muziek is goed’

---

Het bericht Hoofdredacteur Debby: ‘Een man die zich blootgeeft in een vrouwenmagazine vind ik wel heel dapper’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Chermaine dacht dat ze een longontsteking had. Maar die ging niet over. Ze werd zieker en zieker, in het ziekenhuis gaven ze haar nog hooguit een jaar. Een longtransplantatie redde haar leven.

Tekst Milou van der Will | Foto Anke van der meer

Chermaine (31): ‘Zeven jaar geleden waren mijn man Patrick en ik op vakantie in Turkije toen ik ineens onwijs beroerd werd. Een longontsteking, zo dacht ik. Ik bleef er maar mee doorlopen, had last van kortademigheid, pijn in mijn linkerarm en borst. Totdat ik tijdens kerst 2011 een TIA kreeg. Patrick vond me en dacht eerst
dat ik dronken was. Het duurde echt even voordat hij besefte dat hij een ambulance moest bellen. In het ziekenhuis bleek dat mijn hart en longslagader in zo’n slechte conditie waren dat ze me niet langer dan een jaar te leven gaven. Ze konden niets meer voor me doen.’

Vanbinnen kapot

‘Gelukkig werd ik wel doorverwezen naar het VUmc in Amsterdam, waar het verhaal iets positiever werd. Ik ontmoette mijn dokter, die ik ook wel mijn reddende engel noem. Als kind van twee ben ik geopereerd aan een aangeboren hartafwijking, en wat bleek: tijdens die operatie is er iets misgegaan, waardoor pulmonale hypertensie is ontstaan. Dat houdt in dat ik een abnormaal hoge bloeddruk heb in mijn longvaten. En dat betekent weer dat mijn lichaam feitelijk nooit voldoende zuurstof krijgt. Mijn hart staat continu onder druk. De dokter zag mogelijkheden en stelde een behandelplan op, maar ondanks de behandeling ging ik achteruit. Zo had ik een infuuspomp nodig, nog meer medicijnen. Toch hield ik moed en haalde allerlei fratsen uit om fit te blijven: koud douchen, mediteren, strenge diëten. Het werkte, althans: ik voelde me superfit. Toch zei mijn dokter op een dag: ‘Het beeld dat je aan de buitenkant laat zien, klopt niet.’ Vanbinnen was ik kapot. Hij drong aan op een longtransplantatie, maar daar wilde ik niets van weten. Ik zag het als falen.’

Allerlaatste kans

‘We waren net terug van een vakantie in Mexico toen mijn buik helemaal volliep met vocht. Een teken van hartfalen. Het leek alsof ik hoogzwanger was en in het ziekenhuis pompten ze veertien liter vocht uit mijn buik. Nog een laatste keer probeerde mijn dokter op me in te praten om me over te halen tot transplantatie. Als ik echt niet zou willen, zouden ze er alles aan doen om me nog een paar laatste, draaglijke weken te geven. Het was alsof ik toen pas het licht zag. Ik dacht: ik ben gek als ik het niet doe. Ik wil leven. Meteen werd ik overgeplaatst naar Groningen, waar ze me screenden voor transplantatie. Ik mocht thuis op mijn donorlongen wachten, maar twee weken later ging het zo slecht dat ik permanent werd opgenomen in het VUmc. Mijn lever en nieren stopten ermee, eten ging niet meer. Ik was een wrak. Toch hield ik nog steeds moed en wist om onverklaarbare redenen dat het goed zou komen. Op 13 november, onze trouwdag, kreeg ik te horen dat ik op nummer één stond op de Europese wachtlijst.’

‘Hallucinerend werd ik wakker. Mijn kamer hing vol met gele ballen en ik zag de duivel’

Ze zijn er…

‘Ruim een week later was er al een perfecte match. Als ik terugdenk aan dat moment, krijg ik nog kippenvel. Ik weet nog goed hoe moe ik die dag was. Ik had gezegd dat ik geen visite meer wilde. Mijn dokter kwam binnen en zei: ‘Chermaine, ze zijn er!’ Ik reageerde geïrriteerd, hij wist toch dat ik geen visite wilde? Maar pas toen hij verder sprak, besefte ik dat het om longen ging. Ik was zó blij. Ik belde Patrick, maar die nam niet op. Ik belde mijn moeder: die nam ook niet op. Uiteindelijk kreeg ik mijn broer te pakken, die kerstinkopen aan het doen was. Hij gooide alles neer en rende zo die winkel uit. Patrick belde terug vanaf zijn werk in de kassenbouw en sprong van een hoogwerker af. De blijdschap die we allemaal voelden, is haast niet uit te leggen. Ik was ook nergens bang meer voor, al wist ik hoe risicovol de operatie was. Ik kon alleen maar denken: het is voorbij, het is voorbij. En het was de hoogste tijd. Als ze een dag later waren gekomen, was het einde verhaal geweest. Mijn hart deed al bijna niks meer.’

Andermans verdriet

‘Ik voelde sterk dat ik aan het doodgaan was, dus die longen waren mijn redding. Ik weet nog hoe blij ik was toen ik de OK werd binnengereden, maar het knaagde ook. Mijn redding heeft een andere familie intens verdrietig gemaakt. Zij hebben een dierbare verloren. Iemand is doodgegaan, waardoor ík nu euforisch op die operatie-tafel mocht liggen. De operatie duurde acht uur, waarna ik nog zeven dagen in slaap werd gehouden. Mijn conditie was vreselijk, ik lag aan de dialyse en hartlongmachine. Ik werd hallucinerend wakker. Mijn kamer hing vol met gele ballen en draden en ik zag de duivel. Het voelde ook echt heet, waardoor ik in paniek raakte. Later bleek dat ik toen een hartstilstand heb gehad. Na een paar minuten reanimeren kwam ik weer bij en drong erop aan om de morfine stop te zetten. Dan zou ik in elk geval niet meer hallucineren. Ik heb daarna nog vier weken aan de beademing gelegen, en veel complicaties gehad. Het was een zware strijd.

Toen ik wat meer bij was, maakte ik het op mijn manier ‘gezellig’ in het ziekenhuis. Ik communiceerde via mijn telefoon en schreef sinterklaasgedichtjes voor de verpleging. Ik moest alles opnieuw leren: van in een bal knijpen tot mijn voeten bewegen, van praten tot lopen. Ik heb nog steeds een dubbelzijdige stembandverlamming, omdat ik tijdens de narcose na mijn operatie wakker ben geworden en in paniek de beademing eruit heb getrokken. Ik kan nog maar een van mijn twee stembanden voor de helft gebruiken, dus ik klink altijd hees.’

Páng in mijn borstkas

‘Na een halfjaar kwam ik thuis. Zo, dat was wennen. Ineens draaide niet meer alles om mij. Ik wilde dolgraag en zo snel mogelijk zelfstandig zijn, ik had zo lang in het ziekenhuis gelegen dat ik niet kon wachten om te leven. Overenthousiast en impulsief ging ik sporten. Tijdens het dippen op zo’n bankje voelde ik ineens páng in mijn borstkas. Er volgde een helse pijn, waardoor ik dacht dat mijn borstbeen was gebroken. Het bleek een gescheurde tussenribspier, waar ik meer last van heb gehad dan van 
de pijn na mijn transplantatie. Het was een wijze les.

Ik geniet van kleine dingen, zoals naar het strand gaan, waar ik vlakbij woon, maar ook van grotere dingen: ik kan naar spinningles op de sportschool en mag op wintersportvakantie. Eten is mijn grootste hobby, dus toen dat weer kon… Wauw. Het moment waarop ik voor het eerst weer haring at in het lentezonnetje. Die superlekkere, ziltige smaak. Eindelijk kon ik weer iets eten zonder dat mijn hart ervan op hol sloeg, of dat ik moest overgeven. Het was een bevrijding. En ik kon wel wat harinkjes gebruiken, want op het laatst woog ik nog maar 47 kilo, met mijn 1.80 meter.’

‘Ik denk dat mijn donor een hij is. Elke dag voel ik hem’

Nog zo veel plannen

‘Ik voel me supergezond, maar transplantatie is een ziekte. Er blijft kans op afstoting, ik moet altijd op mijn leefstijl letten en zware medicatie gebruiken. Ik doe er hard mijn best voor, maar of ik kan zeggen dat ik volledig gezond ben? Nee. Nieuwe longen blijven gemiddeld elf jaar zitten. Er zijn ook mensen die helaas maar één dag met hun nieuwe longen leven, en mensen die er al twintig jaar mee doen. De technieken en controles zijn verbeterd, dat stemt me positief. En eerlijk: ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Mijn hart is helemaal hersteld, op wat lekkage na.

Voor de transplantatie was mijn rechterhartkamer zo opgezet dat mijn linker-kamer haast niet meer bestond. Nu is alles weer in proportie. Ik sport veel, want dat is goed voor het herstel. En ik kijk met een positief gevoel naar de toekomst. Ik heb nog zo veel plannen. Alleen al het lijstje reizen die ik nog wil maken: Noorwegen, een cruise bij Montenegro, Afrika, terug naar Mexico, Las Vegas, de Route 66 rijden. Ik kom 
tijd tekort.’

Moeilijke brief

‘Ik denk dat mijn donor een hij is. Elke dag voel ik hem. Als ik diep ademhaal bijvoorbeeld: hé, daar ben je weer even. Heel apart. Ik ben begonnen met een brief aan zijn nabestaanden: het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik wil graag vertellen dat hun dierbare mij het allermooiste cadeau heeft gegeven: mijn leven. En dat ik dat zo goed mogelijk probeer te benutten. Dat ik mooie dingen aan het opzetten ben. Het is alleen een worsteling om de juiste woorden te vinden. Zitten ze wel op mijn verhaal te wachten? Wat nou als ik mijn boodschap niet goed overbreng?

Zo lastig als het is om een brief te schrijven aan de nabestaanden van mijn donor, zo makkelijk was het om een boek te schrijven. Ik droomde daar altijd al van, maar wist nooit waarover ik wilde schrijven. In het ziekenhuis hield ik een blog bij. Daar werd zo enthousiast op gereageerd dat ik dacht: mijn boek moet over mijn eigen verhaal gaan. Ik startte voorzichtig, met wat dagboekfragmentjes. Maar vanaf het moment dat ik thuis was, schreef ik mijn boek in een paar weken af. Het verhaal moest en zou eruit. Ik hoop dat mijn boek een bestseller wordt, omdat ik wil dat het mensen inspireert. Positief denken creëert een leven vol mogelijkheden.’

‘Als ik een baaldag heb, lach ik mezelf uit. Wat zit je nou te zeiken joh. Je lééft!’

Happy new day

‘Ik ben nog steeds vaak in het ziekenhuis te vinden. Maar dat is eigenlijk vooral omdat ik nu in het VUmc werk. Als het goed is, promoveer ik binnen vier jaar op de rol van voeding bij pulmonale hypertensie. En mijn eigen lieve dokter is mijn promotor. Zo bijzonder. Hij is echt als familie gaan voelen. Ik heb ook een stichting opgericht, SICQ, die wetenschappelijk onderzoek mogelijk maakt op het gebied van voeding. Ik wil iets voor mensen betekenen, dat is mijn drijfveer. Ik voel me krachtig en na die zware, lange strijd lijkt het alsof alles nu op zijn plek valt. Het komt wel goed. Natuurlijk heb ik ook weleens een slecht humeur of baal ik ergens van, maar veel vaker nog zie ik een nieuwe dag als een kans om plezier te maken. En áls ik dan zo’n baaldag heb, lach ik mezelf uit. Wat zit je nou te zeiken joh, roep ik dan. Je lééft!’

Dit artikel is afkomstig uit VIVA 11-2018. Abonnee worden of een losse editie van VIVA bestellen? Klik hieronder:

»Bestel VIVA online | Klik hier «

---

Meer Lijf & psyche

Statement: Mannelijke plussize modellen maken Calvin Klein campagne na

Brazilian wax? Nee joh, laat staan die handel

Was jij je beddengoed niet elke 7 dagen? Dan leeft er dit in je bed

---

Het bericht Chermaine: ‘Ik denk dat mijn donor een hij is. Elke dag voel ik hem’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Antoinette (28) werkt als ecosystem director en heeft nu al 4 jaar een relatie. Ze heeft in totaal 22 bedpartners gehad en twee relaties waarvan 2 puberale en 2 serieuze. Antoinette noemt haar vagina: ‘Doosje voor vrienden, kutje in een geile context, 
ze is zacht, gevoelig en niet kinderachtig over seks.’

Tekst San van de Ven

Wat is de huidige gemoedstoestand van je vagina?

‘Volledig voldaan na een paar dagen vakantie. Eindelijk hadden mijn vriend en ik tijd voor onze eerste liefdesbehoeften: onthaast eten, drinken, seksen, veel lachen en elkaar alle aandacht geven.’

Hoe vaak heb je seks?

‘Op mijn vijftiende had ik mijn eerste vriendje. We deden het in het zwembad, de auto, de sauna, het park. We deden gekke dingen met ijsjes, rollenspellen, gebruikten de webcam en hebben een trio gehad met zijn beste vriend. We gingen allebei vreemd en het ging aan, uit, aan, uit. Na dat trio was bij mij de ‘honger’ aangewakkerd. Ik was op zoek naar spanning en zag seks als een spel. Ik deed het met de beste vrienden van mijn vriend, met m’n leraar, zelfs met de vader van mijn oppaskinderen. Ook nadat het definitief uit was, genoot ik van die jacht: ik zette mijn zinnen op een man en deed er vervolgens alles aan om hem te krijgen. En dat lukte eigenlijk altijd. Na vier jaar spelen ontmoette ik mijn huidige liefde. We werkten samen achter de bar en werden vrienden. Hij wist alles van mijn ‘projecten’. Toen hij ineens vrijgezel was, besloot ik hem te veroveren. We gingen met elkaar naar bed, maar hij bleef afstand houden. Hij wilde er zelfs mee stoppen. Toen wist ik dat hij het was voor mij. Gelukkig kwam hij tot dezelfde conclusie. Hij wist dus precies hoe ik was op seks- en liefdesgebied en zag hoe ik daarin veranderde. Ik ben seks gaan zien als iets wat ik alleen met mijn vriend deel en nooit meer met iemand anders zou willen. We doen het de ene keer drie keer per week en dan weer drie weken niet, maar élke keer denken we: wauw, wat was dit heftig!’

Hoe vaak masturbeer je?

‘Soms twee weken niet, soms vier keer per week. Zonder toys, zonder porno. Het is voor mij een middel om snel en zorgeloos in slaap te vallen. Stom dat het zo’n taboe is onder vrouwen, want het kan zo lekker zijn.’

Zorg je goed voor je vagina?

‘Ik scheer haar elke dag en draag altijd mooie lingeriesetjes. Een jaar geleden ben ik tien kilo afgevallen. Doordat ik me zekerder voel dan ooit, durf ik meer en heb ik vaker zin. Ik heb ook een piercing in mijn poes, die kreeg ik voor mijn achttiende verjaardag van mijn vriendje. Hij kwam langs om dat ‘even’ in een tussenuur te doen. Ik herinner me vooral dat ik de trillingen in de bus naar huis heerlijk vond, en het idee dat niemand wist dat ik er eentje had. Voor de seks heeft ie geen meerwaarde, maar ik vind ’m mooi – en mijn vriend ook.’

Waar schaam je je voor in bed?

‘Mijn borsten, als ik boven hem hang voel ik me net een koe met uiers. Toen ik vrijgezel was, had ik daar een trucje voor: mijn tieten masseren. Mannen vinden dat sexy en denken dat je ervan geniet.’

Wat wil je nog ontdekken in bed?

‘Ik had altijd het verlangen om het een keer met een vrouw of met een man én een vrouw te doen, tegen betaling. Nu heb ik daar totaal geen behoefte meer aan. We ontdekken wat we lekker vinden en zoeken grenzen op zoals zacht haren trekken of mijn hand om zijn pik tijdens het pijpen. Wat mij betreft mag dat de komende vijftig jaar zo blijven.’

Ook geïnterviewd worden voor Poezenalbum? Mail een korte toelichting naar poezenalbum@viva.nl

Dit artikel is afkomstig uit VIVA 12-2018. De editie ligt in de winkel t/m 27 maart. Je kunt de editie ook hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Chermaine: ‘Ik denk dat mijn donor een hij is. Elke dag voel ik hem’

Hoofdredacteur Debby: ‘Een man die zich blootgeeft in een vrouwenmagazine vind ik wel heel dapper’

Taali Laur: ‘De straten en huizen in Tallinn zijn mooi als in een sprookje’

---

Het bericht Antoinette: ‘We deden gekke dingen met ijsjes, rollenspellen en hebben een trio gehad met zijn beste vriend’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Wat als het je maar niet lukt je getrouwde minnaar aan de kant te zetten? Of als je kat jaloers is op een schilderij? Socialmediasensatie Lize Korpershoek (32) geeft raad.

Hoi Lize,
Sinds mijn moeder is overleden, heeft mijn vader zich volledig op mij en mijn broers gefocust. Buurtborrels of familiefeestjes slaat hij af, liever gaat hij ‘spontaan’ bij een van ons langs. Ik heb nooit een goede band met hem gehad en wil dat hij zijn eigen sociale leven opbouwt in plaats van zich afhankelijk van ons op te stellen. Wat moet ik doen?
Groet!

Lize: Hey, Ten eerste: wat verschrikkelijk dat je moeder is overleden. Ten tweede: is het een idee om met je broers en vader om tafel te gaan zitten en alles open te gooien? Je moeder of je vrouw verliezen is nogal wat, en ook iets wat jullie samen delen en verbindt. Als je praat, kun je bij elkaar aangeven wat je wel en niet fijn vindt. Ik snap dat erover praten pijnlijk kan zijn, maar langs elkaar heen leven lijkt me nog pijnlijker. En misschien kunnen jij en je broers je pa af en toe meenemen naar een buurtborrel of de verjaardag van tante Coby. Zo heeft hij zijn momentje met jullie en kan hij meteen sociale contacten opbouwen.
Sterkte daar.

Ook een prangende levensvraag voor Lize? Mail naar redactie@viva.nl en check Lize’s YouTube-kanaal voor meer advies. 

Meer ‘Adviezen van Lize’ lees je in VIVA 12. Deze editie ligt t/m 27 maart in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Antoinette: ‘We deden gekke dingen met ijsjes, rollenspellen en hebben een trio gehad met zijn beste vriend’

Chermaine: ‘Ik denk dat mijn donor een hij is. Elke dag voel ik hem’

Hoofdredacteur Debby: ‘Een man die zich blootgeeft in een vrouwenmagazine vind ik wel heel dapper’

---

Het bericht Lize Korpershoek: ‘Ik snap dat erover praten pijnlijk kan zijn, maar langs elkaar heen leven lijkt me nog pijnlijker’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

We willen goed eten: duurzaam, diervriendelijk, gezond. En we willen lekker eten. Maar hoe? VIVA zet drie leuke biologische tentjes voor je op een rij.

1. Dwaze zaken

Dit paradijselijke plekje, vlak bij Amsterdam CS, is ingericht door jonge kunstenaars en serveert eerlijke streekproducten, biologische wijn en bio-tripel van brouwerij ’t IJ. Eens per maand is het Maffe Maandag: een diner voor € 6,90 plus livemuziek van aanstormend talent. dwazezaken.nl

2. Keuken van Gastmaal

De lekkerste biologische wijnen drink je bij Keuken van Gastmaal in Utrecht. Deze laagdrempelige, gezellige zaak serveert daarnaast heerlijke biologische gerechten. Haast? Aan de overkant zit Gastmaal traiteur, voor een fijne afhaalmaaltijd. dekeukenvangastmaal.nl

3. Dining 56

In een klassiek pand in Arnhem werkt Dining 56 met dagverse, biologische producten. De kaart is geënt op de Franse keuken, maar heeft ook Italiaanse en Aziatische invloeden. In hun studio kun je kooklessen volgen (mét wijnproeverij!). dining56.nl

Dit artikel is afkomstig uit VIVA 12. De editie ligt t/m 27 maart in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Lize Korpershoek: ‘Ik snap dat erover praten pijnlijk kan zijn, maar langs elkaar heen leven lijkt me nog pijnlijker’

Antoinette: ‘We deden gekke dingen met ijsjes, rollenspellen en hebben een trio gehad met zijn beste vriend’

Chermaine: ‘Ik denk dat mijn donor een hij is. Elke dag voel ik hem’

---

Het bericht 3x duurzaam, diervriendelijk en gezond eten in Nederland verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Vooroordelen. Je zou het gerust een passie van me kunnen noemen. Waar ik ook ga of sta, ik doe niets liever dan mensen tot in de kleinste details in de zaligste hokjes proppen. Het zorgt voor overzicht, orde en geestesrust. Alsof ik heel even iets van 
de wereld en het leven in het algemeen begrijp. Daarom is het des te vervelender dat mijn kleine liefhebberij meer dan ooit onder vuur ligt. Want wat blijkt? Het mág dus niet, vooroordelen. Wie vandaag de dag door wil gaan voor een goed mens, bezig aan de opmars naar de moderne, anti-racistische, feministische, gender- en klimaatneutrale, LHBTQIAP-omarmende samenleving van morgen, leeft een leven zonder vooroordelen. Of beter gezegd, zégt een leven te leiden zonder vooroordelen. Waar ik op mijn beurt werkelijk geen konthaar van geloof, al kijk ik inmiddels wel link uit om dat in iemands gezicht te zeggen. Mensen zonder vooroordelen trekken het namelijk bijzonder slecht als hun onbevooroordeeldheid in twijfel wordt getrokken. Tot speeksel in de mondhoeken aan toe.

Dus toen ik laatst in de kroeg een mij onbekend millennialmeisje in zorgvuldig bijeen gestylede kringlooplappen het hoogste woord hoorde voeren over hoe ze mensen tegemoet trad als ‘een blanco cheque’, ‘zich liever liet verrassen dan dat ze dingen invulde’ en hoe ze vond dat je ‘denklui’ was als je dat niet deed, beet ik op mijn tong.
In mijn hoofd ging het er intussen allerminst lui aan toe. Ik dacht namelijk: begin jaren negentig geboren, een jeugd vol Oilily en zeilkampen, ouders allebei succesvol arts, maar eenmaal op het gymnasium bleek ze zelf slecht in exacte vakken. Werd daardoor om hun respect te behouden in arren moede cultuursnob, strooit met film noir-quotes omdat ze dan ‘Key Largo, 1948. Ken je die niet?’ kan zeggen. Wil ab-so-luut geen relatie met haar scharrel, maar huilt soms op de wc als hij niet heeft teruggeappt. Is vegan maar heeft gister nog stiekem een bakje kipkerriesalade leeggelepeld terwijl ze Temptation island keek.

Zo, denk ik daarna. Hè, hè. Dat zit er weer op. Heerlijk. Ik vond haar ineens een stuk aardiger, dat ook. Na het vooroordelen ben ik doorgaans een stuk milder gestemd over de mensheid. Niet altijd, uiteraard. Laatst zag ik nog een oude vrouw met een rollator in de supermarkt voorbijschuiven. En na een blik op haar zuinige streepmond en dito mariakaakjes zag ik haarscherp voor me hoe ze knopen in de collectebus stopte, kattendrollen van de buurkat over de schutting gooide en elke dag haar dochter belde om vervolgens haar dochter elke dag te verwijten dat ze haar oude moeder nóóit eens spontaan belt.

Die mensen heb je natuurlijk ook. Net als de man in maatpak met dikke klok die er een schaduwbestaan als hinderlijke bosjesmasturbant op na houdt. Ik zag ’m net nog op straat. Achter hem liep een luizenmoeder met verwilderd bakfietshaar die onder in de ondergoedla een dagboekje heeft liggen waarin op bladzijde 34 in grote, woedende letters ‘ik wou dat ik ze alledrie terug kon stoppen in die grote, harige zak van hem!!’ staat. Ach ja: die mensen mogen er óók gewoon zijn. Dus ik zwaaide ze in gedachten na. Zonder oordeel.

VIVA-journalist Fleur Meijer (35) schrijft over haar dagelijkse strubbelingen. Elke week lees je Fleurs column in VIVA. Deze column komt uit VIVA 12.

Lees meer columns van Fleur:

O-o-o mannetjes
Activisten
Kinderboekenwinkels
Buurtfacebookgroep
Terras
Geesten
Goede column
Proesten
Dansende reuzenmuppets
Call me by your name

---

Meer Magazine Viva

Vijf sexy feitjes over zijn lichaam

3x duurzaam, diervriendelijk en gezond eten in Nederland

Lize Korpershoek: ‘Ik snap dat erover praten pijnlijk kan zijn, maar langs elkaar heen leven lijkt me nog pijnlijker’

---

Het bericht Column Fleur: ‘Na het vooroordelen ben ik doorgaans een stuk milder gestemd over de mensheid’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Oneerlijk: ook hij heeft een G-spot en die is supermakkelijk te vinden. Vijf sexy feitjes over zijn lichaam.

Beeld IStock

1. Tepelige kwestie

Bij de meeste mannen zijn de tepels net zo gevoelig als die van de – gemiddelde – vrouw. Sla ze dus vooral niet over, maar doe het voorzichtig: tussen liefhebbers en haters zit weinig speelruimte.

2. Lekker colletje

De meeste Nederlandse penissen hebben hun coltruitje nog. Dit in tegenstelling tot Amerikanen. Die denken dat een besneden piem hygiënischer is, wat niet klopt overigens. Hygiëne hangt niet van de penis af, maar van de gebrúiker ervan.

3. Zes. zes, zes

… seconden duurt een gemiddeld mannenorgasme. En bij ons? 23 seconden. Touché.

4. G-ezellige spot

De zoektocht naar de vrouwelijke G-spot is voor sommigen een levenslange queeste. Mannen hebben ook een G-spot: hun prostaat, en die is supermakkelijk te vinden. Wijsvinger een stukje zijn anus in, zachtjes het ‘kom maar’-teken maken, man in extase, iedereen blij.

5. Warme ballen

Altijd al eens afgevraagd waarom ‘s mans ballen zo laag hangen? Zijn kroonjuwelen hangen het liefst zo ver mogelijk van het lichaam, zodat ze niet te warm worden. Een warme zak is namelijk slecht voor de kwaliteit van het sperma.

Dit artikel is afkomstig uit VIVA 41-2017. Abonnee worden of een losse editie van VIVA bestellen? Klik hieronder:

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

---

Meer Magazine Viva

Column Fleur: ‘Na het vooroordelen ben ik doorgaans een stuk milder gestemd over de mensheid’

3x duurzaam, diervriendelijk en gezond eten in Nederland

Lize Korpershoek: ‘Ik snap dat erover praten pijnlijk kan zijn, maar langs elkaar heen leven lijkt me nog pijnlijker’

---

Het bericht Vijf sexy feitjes over zijn lichaam verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Ruben Hein (35) heeft een drukke tijd achter de rug. Hij won Wie is de mol? en maakte een nieuw album. Een gesprek over piekeren, het instant BN’er-schap en bijzondere hobby’s. Tekst Fleur Meijer Foto’s Maaike van Haaster Meedoen aan Wie is de mol? staat garant voor instant BN’er-schap. Heb jij dat ook gemerkt? ‘Op straat word ik continu aangesproken, dat is nieuw voor me. Voordat bekend was wie had gewonnen en wie de mol was, zat ik ’s ochtends vroeg op de fiets – nog helemaal in de slaapkreukels – toen er een auto langzaam naast me kwam rijden. Het raam ging naar beneden en een wildvreemde man schreeuwde keihard: ‘JAAA! JIJ BENT ’T! GEEF MAAR TOE!’ Ik viel bijna van mijn fiets. Ah, dacht ik toen, dít is dus die gekte waar ze het over hadden.’ Hoe was het om mee te doen aan het spel zelf? Lange stilte, Ruben zoekt zichtbaar naar woorden. ‘Laat ik het zo zeggen: het is fantastisch, maar ook heftig. Je wordt dag en nacht geleefd, het spel heeft nooit een pauze, alles is een verrassing. Maar het was een ervaring die ik nooit had willen missen. Wat kan ik verder zeggen? Ga vooral eens naar Georgië. Wat een schitterend land.’ Laten we het maar over je nieuwe album hebben. ‘Mijn album. Ja, dat is uit! Ik ben echt ontzettend blij dat het er is. Vijf jaar na het vorige, dus dat duurde wel even. Niet dat ik heb stilgezeten, ik heb kinderen gekregen, om maar eens wat te noemen. En ik heb anderhalf jaar bij de Britse band Fink gespeeld. Ik was al fan van ze, dus toen ik de kans kreeg om met ze door Europa te toeren, heb ik die met beide handen aangegrepen. Geweldige tijd. En vooral ook ontzettend veel van geleerd. Zij werken anders dan ik en lieten me daarom opnieuw naar mijn eigen muziek kijken. Ik ging me afvragen: wat wil ik? Hoe ga ik verder? Ik wilde daarna even tijd nemen voor deze plaat. Het was een soort ontdekkingstocht.’ Je hebt je daarvoor helemaal alleen teruggetrokken, begreep ik. ‘Ik kon voor een paar schrijfsessies terecht in een huisje van vrienden. Op het platteland, zonder wifi. Dat had ik nodig, die totale afzondering. Geen kinderen van de crèche halen, geen boodschappen, niks. Gewoon net zo lang blijven zitten tot er iets komt. En dan is het schrijven, proberen, schrappen, schaven, pielen. Of ik stond heel erg lang uit het raam te staren, dat hoort er ook bij. Het was niet altijd even makkelijk: ik kan erg piekeren en twijfelen over mijn muziek. Vroeger trok ik me in het maakproces veel aan van de mening van anderen. Liet ik tussendoor steeds dingen horen: ‘Hé, wat vind je hiervan?’ Dat heb ik deze keer eens niet gedaan. Deze plaat was een soort les om beter naar mezelf te leren luisteren. Naar wat ík wil. Dat is goed gelukt, vind ik. Ik ben nu een stuk zekerder van wie ik ben als muzikant. De onbevangenheid en de bevlogenheid van toen ik vijftien was, zijn weer terug, zo voelt het.’

Het bericht Ruben Hein: ‘Ik ben nu een stuk zekerder van wie ik ben als muzikant’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Ze traint minder, heeft meer rust en is naar het platteland verhuisd. Na twee roerige jaren zit Fajah Lourens (36) weer lekker in haar vel. ‘Ik was zó moe en verdrietig.’ TEKST SAN VAN DE VEN FOTO’S CARIN VERBRUGGEN & FERRY DRENTHEM SOESMAN Hoe gaat het met je? ‘Goed, ik ben wel gelukkig. Je kunt niet elke dag lekker in je vel zitten, maar over het algemeen gaat het goed. Ondanks de rugpijn die ik al sinds augustus heb. Vorige week heb ik eindelijk een MRI-scan laten maken. Ik dacht: er komt minstens een dubbele hernia uit, want ik voelde ook uitstralingspijn naar mijn been. Maar er was niets te zien, haha. De dokter denkt dat het een combinatie is van ADHD, heel veel gewerkt hebben, verdriet en misschien stress. Dus nu doe ik het verplicht rustiger aan: ik sport minder, neem meer tijd voor mezelf. Het scheelt dat ik hier alles bij elkaar heb.’ Met ‘hier’ doelt Fajah op de vrijstaande villa in het dorpje Purmerland, waar ze sinds een jaar woont. Ze heeft die in 2010 zelf laten bouwen met haar ex Daniël Surig. Maar ze hebben er nooit samen gewoond; het huis stond al die jaren leeg. Toen ze genoeg geld bij elkaar had, besloot Fajah het uit de verkoop te halen. Nu heeft ze er alles: een muziekstudio, haar kantoor, een eigen gym en drie hectare land, waarop misschien ooit een boerderij komt. Je doet het rustiger aan: hoe vaak sport je nu? ‘Drie keer per week: twee keer samen met mijn coach en één keer alleen. En ik ga elke ochtend drie kwartier wandelen met de hond. Op dagen dat ik niet train, ga ik óf op de stairs óf ik ga hellinglopen op standje vijftien – powerwalken dus. Dan speel ik tegelijkertijd patience en is een halfuur zo voorbij. Ik ben niet meer zo strak als dat ik anderhalf jaar geleden was, maar ik wil wel fit blijven. Squatten kan ik niet meer, deadliften ben ik weer aan het opbouwen. Veel oefeningen durf ik niet meer te doen, omdat ik na die rugblessure zo veel pijn heb gehad.’ Is dat niet superfrustrerend? ‘Jawel, maar dat heb ik de afgelopen maanden losgelaten. It is what it is. Met de dokter heb ik het wel over Ritalin gehad, maar hij zei: dat drukke en creatieve is ook wie jij bent, het is zonde om dat af te vlakken. Nu ben ik begonnen met mindfulness. Dat helpt wel, merk ik. Als ik nu ’s ochtends met de hond in ’t Twiske loop, loop ik ook echt met de hond in ’t Twiske en ben ik niet ondertussen mails aan het beantwoorden of aan het posten op Instagram.’ Je nieuwe boek Killerbody 3 is speciaal gericht op vrouwen die na hun zwangerschap hun oude figuur weer willen terugkrijgen. Waarom? ‘Je bent soms emotioneel als je zwanger bent, en als je dan ook nog heel dik wordt, kun je daar onzeker van worden. Natuurlijk is het normaal om aan te komen tijdens je zwangerschap, maar het hele idee dat je voor twee moet eten, klopt niet. Mijn boek gaat zwangere vrouwen houvast geven. Met voedingsadvies voor tijdens je zwangerschap en borstvoedingsperiode, dieetplannen, trainingsschema’s en positiviteitsoefeningen. Het is belangrijk om je happy te voelen. Dan ga je minder snel dingen eten die niet goed voor je zijn.’  

Het bericht Fajah Lourens: ‘Ik ben niet meer zo strak als anderhalf jaar geleden’ verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.

Adembenemende zonsondergangen, witte stranden, woeste golven en dito surfers: Hawaï is de gedroomde vakantiebestemming. Maar aan dat paradijs hangt een prijskaartje, ténzij je het slim aanpakt…

‘Je gaat wáár naartoe? Grapje, zeker.’
Dat was ongeveer de standaardreactie toen ik vertelde dat ik met mijn vriend een retourtje Honolulu had geboekt. Want Hawaï, dat is toch een vakantiebestemming voor rijke toeristen die hun eerste huwelijksnacht nog eens dunnetjes willen overdoen in een door palmen omzoomd hotel aan Waikiki Beach? Maar een goedkope vliegdeal maakte dit onbereikbare paradijs realiteit voor ons.

Hawaï is zo mooi dat het al decennia lang hordes toeristen trekt – en dan vooral Amerikanen. Niet zo gek, want je vliegt er vanuit Los Angeles in nog geen zes uur heen. Vanuit Nederland moet je wat langer blijven zitten: zo’n negentien uur. Dat maakt deze bestemming eerder een ver-van-mijn-bedshow dan een serieuze optie. Maar in tijden waarin gestunt wordt met vliegdeals, is Hawaï zo on-denkbaar nog niet. Wie slim is, houdt de bekende vliegdealsites in de gaten en stelt alerts in. Voor nog geen 450 euro heb je tegenwoordig al een retourtje Honolulu in the pocket. En hoewel het leven op de eilanden niet bepaald goedkoop is, is een retourtje paradijs zelfs on a budget mogelijk. VIVA legt je uit hoe.

Kies je seizoen slim

Niets geen regenseizoen. In Hawaï schijnt het hele jaar de zon. Hou wel rekening met het hoog- en laagseizoen. Japanse en Amerikaanse toeristen trekken van december tot april maar wat graag naar de eilandengroep om aan de kou te ontsnappen. De prijzen schieten dan ook omhoog: hotelovernachtingen gaan voor het driedubbele over de kop. Plan daarom je reis in de periode mei tot november. Enig nadeel: je mist dan net het walvis-seizoen (december tot april).

Vliegend eilandhoppen

De negen Hawaïaanse eilanden behoren tot de meest geïsoleerde eilandengroepen ter wereld. Wie ernaartoe vliegt, wil logischerwijs meer zien dan één eiland. De meeste vakantiegangers trekken naar Oahu, een van de grootste eilanden en dichtbevolkt. Het is bekend om hoofdstad Honolulu, met zijn beroemde Waikiki Beach, waar honderden torenhoge hotels en malls tegenaan geplakt zijn. Maar ook om Pearl Harbour en de North Shore: de ruige noordkust waar surfers als Jack Johnson de dienst uitmaken. Oahu is een veelzijdig eiland, met het drukke stadsleven in en rond Honolulu en de natuurlijke schoonheid daaromheen. Je deelt het eiland alleen wel met busladingen toeristen.

Vlieg daarom verder. Eilanden als Maui, Big Island en Kauai mag je eigenlijk niet overslaan. Elk eiland heeft een totaal eigen karakter: Big Island heeft een inktzwart maanlandschap, afgewisseld met tropische oerwouden, en Kauai wordt niet voor niets liefkozend ‘the garden island’ genoemd. Het is er zó weelderig groen dat je het bijna niet kunt geloven.

Budget eten

Last, but certainly not least: op elk strand, en op zowat elke hoek van de straat, vind je foodtrucks. De gratis app Yelp (in Amerika een stuk relevanter dan in Nederland), gidst je met het grootste gemak door het enorme aanbod. Voor nog geen tien euro heb je een volwaardige avondmaaltijd of flinke lunch. Mocht je in de buurt zijn, sla deze foodtrucks dan sowieso niet over: Big Wave Shrimp (Oahu), The Elephant Shack (Oahu), Porky’s (Kauai), El Rey del Mar (Kauai), Teddy’s Bigger Burgers (Maui), Ono Tacos (Maui).

Uitje op wandelschoenen

De budgetvriendelijke optie van een prijzige tour: neem een goed stel wandelschoenen, waterschoenen en je eigen snorkelset mee. Daarmee spaar je niet alleen huurkosten uit, maar het geeft je ook de mogelijkheid om overal waar het jou mooi lijkt even te hiken, zwemmen of snorkelen. Op de eilanden zijn honderden trails te bewandelen, de een nog mooier en moeilijker dan de ander. Een prima hike voor beginners is Diamond Head (met spectaculair uitzicht op downtown Honolulu). Andere mooie hikes op Oahu: de Lanikai Pillbox Hike en de machtige Olomana Three Peaks Trail. Al is die laatste voor de meer ervaren hiker die er niet vies van is om sommige stukken met touw te trotseren. De op internet gehypte Haiku Stairs Hike is gevaarlijk en inmiddels verboden. Wie de trappen toch beklimt, riskeert een hoge boete.

Meer tips? Check VIVA 13-2018! De editie ligt van 28 t/m 3 april in de winkel of kan je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

Beeld: IStock

---

Meer Magazine Viva

Joy lijdt aan misofonie: ‘Wanneer mijn vriend door zijn koffie roert, kan ik hem wel wurgen’

Hoofdredacteur Debby: ‘Psst, heb jij weleens stoned op je werk gezeten?’

Fajah Lourens: ‘Ik ben niet meer zo strak als anderhalf jaar geleden’

---

Het bericht Zó doe je dat: naar het prachtige Hawaï voor een prikkie verscheen eerst op V!VA - Stoer, sprankelend, sexy.