VIVA-journalist Fleur Meijer (37) schrijft over wat haar zoal bezighoudt.
Zoals het een bevoegd oud wijf betaamt, heb ook ik er schik in om te onderzoeken wat het die vlotte jonge mensen van vandaag nú weer allemaal behaagt te doen. Natuurlijk heb ik daarbij een voorkeur voor trends waarbij ik onophoudelijk met mijn hoofd kan schudden en ‘och jongens waarom toch’ kan mompelen. Dit wordt me tegenwoordig gelukkig heel makkelijk gemaakt. Er is een groeiend leger aan jongelui dat niet schroomt om al vroeg met het tot voor kort állerlaatste tatoeage-bastion te beginnen: het gezicht. Instagram staat er vol mee. Jonge, rimpelloze kanisjes, vers in hun twintigerjaren, die het blijkbaar een uitstekend idee achtten om ‘dead inside’ boven hun wenkbrauw te laten zetten, vaak met een geinig additief seisje op de wang. Ook het omgekeerde kruisje tussen de wenkbrauwen zie je vaak, of, ten teken van de overtreffende trap van schijt: gewoon een paar dikke krassen.
Waarom toch?
Enfin, tik vooral zelf eens #facetattoo, #facetattoosquat of iets dergelijks in op Instagram, ontdek dat ik dit alles in het geheel niet verzin en schud je hoofd. De vraag: och jongens, waarom toch? Welnu, daar heb ik over nagedacht. En nu richt ik even het woord tot al die ándere tattoobezitters. Tot mannen die elke ochtend hun tribals onder hun overhemd verbergen. Tot vrouwen met wildboeketten op hun rug. Oma’s met aarsgeweien. Tot al die jongens en meisjes die denken dat hun handen, vingers, nek en armen wel een windvangertje, woordje, dingetje, Azteeks symbooltje, zeemanssleevje kunnen gebruiken. Kortom: tot iedereen die ervoor gezorgd heeft dat de tattoo zó mainstream werd dat de belangrijkste redenen voor jongeren om er überhaupt een te nemen voorgoed werd verpest: je moeder aan het huilen maken. Dát hebben jullie de jongeren van vandaag afgenomen.
‘Je kunt daarna ook niet schreeuwen dat je schíjt hebt aan iedereen!’
Geen moeder die nu nog begint te snikken over hoe dat nou toch moet met solliciteren als je met een schedel op je bovenarm komt aanzetten. Zodat je daarna ook niet kunt schreeuwen dat je schíjt hebt aan iedereen en vooral aan de maatschappij! Fók dat! Haha! Nee, wil je dat bereiken, dan zul je toch met wat zwaarder geschut moeten komen. Je wordt als nihilistische, superschijthebbende jongere van vandaag bijna gedwóngen om je eerste tattoo op je hand, je tweede in je nek en je derde boven je oog te nemen. En daarbij een Xanax-verslaving te adopteren, zodat je tenminste ook écht dead inside bent.
Intussen luister je naar Lil Xan (‘zzz lover’ en ‘Candy’ op de wangen, zwarte traan onder de oog), Lil Peep (‘Cry baby’ boven z’n oog, reeds overleden aan overdosis) en natuurlijk Post Malone (‘always’ en ‘tired’ op beide jukbeenderen). En intussen ben je ervan overtuigd dat je je nóóit beter zult voelen en dat iedereen je altijd net zo zult haten als jij jezelf. Denk de volgende keer als je een tattootje laat zetten eens aan deze jongeren. Die jaren later wakker worden uit hun postpuberale Weltschmerz. Die voor de spiegel staan en naar hun oudere en wijzere tronie kijken. En dan ineens toch nog beseffen: kut, het gaat er nooit meer af en ik kan het nooit verbergen. Het is óók jullie schuld.
Fleurs column is afkomstig uit VIVA 16-2019. Deze editie ligt vanaf 17 april in de winkel. Je kunt de editie ook hieronder online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Het bericht Fleur Meijer: ‘Denk de volgende keer als je een tattootje laat zetten eens aan deze jongeren’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.