Géza Weisz (32) is acteur en dj en schrijft in VIVA elke week over zijn leven.
Het is 38 graden. Ik zit weg te kwijnen in de brandende zon van Florence. Mijn smoking is binnen enkele minuten geheel doorweekt. Ik twijfel of ik het kan maken om mijn jasje al uit te trekken, maar het bruidspaar is nog niet ten tonele verschenen en om mij heen zit iedereen nog in vol kostuum. Sterker nog: ik blijk de enige te zijn die geweigerd heeft een strikje om te doen. Niet dat het bovenste knoopje – dat nu open kan – zo’n verkoeling biedt, maar ik voel me niet aantrekkelijk met zo’n ding om. Ik heb er een te brede nek voor en mensen denken al gauw dat ik bij de bediening behoor. Grinnikend spuit een van de bruidsjongens met een Evian-spray mijn gezicht nat. Ik beloof dat ik hem voor de rest van zijn leven op ijsjes trakteer als hij dat de hele middag blijft doen.
‘De tranen rollen reeds over haar wangen, niet alleen droomt ze al een heel leven over deze dag, ook heeft ze nogal wat werk moeten verrichten om hem mogelijk te kunnen maken’
Oké, het is misschien een tikkeltje warm, maar ik begrijp meteen waarom het bruidspaar deze plek heeft uitgekozen: er bestaat geen mooiere plek op aarde om elkaar het jawoord te geven dan hier in Toscane. De groene heuvels en sprookjesachtige kastelen vormen een beeldschoon decor voor deze Joodse bruiloft. De band speelt Hebreeuwse liedjes en de mannen met witte keppeltjes zingen of neuriën zachtjes mee. Eerst wordt de bruidegom door zijn ouders naar de choepa (een baldakijn die het toekomstige huis van het bruidspaar symboliseert) geleid en dan verschijnt de prachtige bruid tussen haar vader en moeder in. De tranen rollen reeds over haar wangen, niet alleen droomt ze al een heel leven over deze dag, ook heeft ze nogal wat werk moeten verrichten om hem mogelijk te kunnen maken.
‘Je moet in de leer en een soort examen afleggen bij een rabbijn, wil je erbij mogen horen. Of zoals dat officieel heet: ‘uitkomen.’’
Waar de meeste religies vrij makkelijk zijn met het verwelkomen van nieuwe zieltjes, is het Jodendom daar een stuk arroganter in. Je moet in de leer en een soort examen afleggen bij een rabbijn, wil je erbij mogen horen. Of zoals dat officieel heet: ‘uitkomen.’ Terwijl de man zijn ‘talles’ (witte gebedskleed) om zijn bruid heen slaat, spreekt de rabbijn het stel toe. Hij wijst het paar op de wetten die bij een huwelijk horen en waarom ze een contract hebben getekend. Hij spreekt over de dualiteit van de liefde: hoe het huwelijk soms een schitterende dag is, zoals deze, maar bij vlagen ook een donkere nacht kan zijn. En hoe belangrijk het is om er juist dan voor elkaar te zijn.
‘Natuurlijk wordt er nog een glas gebroken en klinkt het ‘mazzeltov’ en ‘l’chaim’. Niet veel later gaan de colbertjes uit en kan het feest echt losbarsten’
Wanneer het echtpaar de ringen om elkaars vingers heeft geschoven, worden wij vrienden en familie naar voren gevraagd: in twee cirkels, mannen en vrouwen gescheiden, dansen we joelend om het bruidspaar heen. Natuurlijk wordt er nog een glas gebroken en klinkt het ‘mazzeltov’ en ‘l’chaim’. Niet veel later gaan de colbertjes uit en kan het feest echt losbarsten. Terwijl het verliefde stel op stoelen de lucht in wordt getild, fluistert mijn vriendin in mijn oor: ‘Ik wil ook een Joodse bruiloft.’
Géza’s column komt uit VIVA-2019-31. Dit nummer ligt t/m 6 augustus in de winkel of kun je hier online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Foto: Rachel Schraven
Het bericht Géza schrijft: ‘In twee cirkels dansen we joelend om het bruidspaar heen’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.