VIVA-journalist Fleur Meijer (37) schrijft over wat haar zoal bezighoudt.
Het was nog vroeg in de middag toen de Kameel thuiskwam. Hij trof me met een doffe blik aan op een stoel in de tuin. Op de tafel vlak voor me stond een fles wijn. In mijn hand had ik een plastic glas. Ik dronk het leeg. Daarna ademde ik diep in, maakte mijn wangen bol en blies een grote hap lucht uit. ‘Wat is er met jou gebeurd?’ Ik nam de fles ter hand, schonk in, nam een slok en staarde hol in mijn plastic glas. Ik gebaarde naar de stoel tegenover me. ‘Ga anders even zitten,’ zei ik. De Kameel gehoorzaamde verbaasd.
‘Een pleister kon ik, daar mijn zicht beperkt was, niet vinden. Ook de plas kattenkots, nog lauw, zag ik niet’
‘Je weet wellicht,’ begon ik, ‘dat ik de laatste week nogal wat liet vallen.’ De Kameel knikte. ‘Zes glazen reeds, waarvan twee bij ome Nico in de tuin. Iedereen zat onder. Je was erbij. Je was er echter niet bij toen ik gisterenmiddag een rode peper hakte en een zaadje in mijn oog wreef. En dat ik desondanks voort bleef hakken. In mijn vinger, jazeker. Een pleister kon ik, daar mijn zicht beperkt was, niet vinden. Ook de plas kattenkots, nog lauw, zag ik niet.’ De Kameel deed zijn mond open om iets te zeggen. Ik hief mijn hand op en maande hem tot stilte. Ik nam een nog een slok. ‘Er is meer.’
‘Daarvoor opende ik op een zeker moment het kastje des doods. Er viel een fles arachideolie uit. Op mijn hoofd, toen op de grond. Zonder dop, jazeker’
‘Vanochtend, nadat jij naar je werk was vertrokken, vatte ik het plan op de vaatwasser uit te ruimen. Daarvoor opende ik op een zeker moment het kastje des doods. Er viel een fles arachideolie uit. Op mijn hoofd, toen op de grond. Zonder dop, jazeker. En zoals men dan doet, nam ik de keukenrol ter hand en hurkte om de olie op te deppen. Ik gleed uit en viel op mijn achterhoofd.’ Weer hief ik mijn hand op. Weer nam ik een slok.
‘Ik keek naar mijn arm. Daarop zat de zeer grote spin. Hierop besloot ik, al kan ik niet echt van een besluit spreken, mezelf met de wc-borstel te geselen’
‘Er is meer. Hierna ging ik douchen. Dit ging voorspoedig, tot ik naar het handdoekenrek wilde grijpen. Er zat een zeer grote spin op. Gelukkig. Net op tijd, dacht ik. Ik pakte een nieuwe handdoek uit de la.
In de slaapkamer kleedde ik mij aan. Ik trok mijn nieuwe, mooie, dure bloes aan. Voorts begaf ik me, heldhaftig als
ik ben, opnieuw naar de badkamer. Ik wilde me daar opmaken. Toen ik echter een blik op de wc wierp, meende ik dat deze wel een kleine beurt kon gebruiken. Ik nam de fles chloor ter hand en begon stevig te borstelen.
Tot ik in een flits besefte dat ik mijn andere hand vasthield aan het handdoekenrek. Ik keek naar mijn arm. Daarop zat de zeer grote spin. Hierop besloot ik, al kan ik niet echt van een besluit spreken, mezelf met de wc-borstel te geselen. Ook sprong
ik de badkamer uit, waarbij ik met mijn mouw aan de deurklink bleef haken. Ik hoorde iets scheuren.’
Hand. Slok. ‘Er is meer.’ ‘Kijk,’ gebaarde ik naar de waslijn, ‘daar hangt mijn mooie, dure, nieuwe bloes. In de mouw zit een groot gat.’ ‘En wat is dat oranje?’ vroeg de Kameel. ‘Dat zijn chloorvlekken,’ zei ik, en dronk mijn glas leeg.
Deze blog van Fleur komt uit VIVA-31-2019. Dit nummer ligt t/m 6 augustus in de winkel of kun je hier online bestellen.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Het bericht Fleur Meijer: ‘Hierop besloot ik, al kan ik niet echt van een besluit spreken, mezelf met de wc-borstel te geselen’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.