Met Zomer heeft hij weer een happy zomerhit te pakken. Maar Gers Pardoel is méér dan dat. ‘Ik heb ook een serieuze kant. Een tijdlang ben ik helemaal niet zo vrolijk geweest.’ Tekst: Jill Waas | Foto’s: Angela de Vlaming Je staat bekend als mister heppie- de-peppie. Maar heeft Gers ook een andere kant? ‘Ja. Mensen zien mij als die vrolijke gast, en dat is natuurlijk leuk. Als ik optreed met Ik neem je mee, Louise of Bagagedrager is het altijd een feestje. Maar ik vind het wel jammer dat het overgrote deel van de mensen me alléén hiervan kent, terwijl ik ook veel droevige liedjes heb gemaakt. Op mijn eerste album staan veertien serieuze nummers en twee vrolijke. Alleen herinnert niemand mij zich van Eenzaam op de bank, een liedje over een moeder die thuis zit te drinken terwijl haar man vreemdgaat. Soms heb ik het idee dat mensen in Nederland maar één ding van me willen. Ik ben niet alleen maar Ik neem je mee, ik heb ook een serieuze kant. Een tijdlang ben ik helemaal niet zo vrolijk geweest. Dus het voelt soms een beetje tegenstrijdig.’ Je hebt depressieve gevoelens gehad, toch? ‘Na mijn doorbraak kwam een periode van gekte: ik was ineens bekend en mensen wilden van alles van me. Ik was alleen maar aan het werk en sliep veel te weinig. Op een gegeven moment wist ik het gewoon even niet meer, vooral omdat ik ineens in een bepaald hokje werd gestopt. Ik kom eigenlijk uit de hiphop- en raphoek, maar ik werd die feestzanger met die popliedjes. Mensen kregen bepaalde verwachtingen van me. Ik wilde ook mijn tracks laten horen die sad en down waren, maar voor mijn gevoel zat het grote publiek daar niet op te wachten. Ik werd geleefd, dacht steeds: ik moet dit, ik moet dat. Ik ging me steeds slechter voelen. Echt een heel heftige periode.’ Hoe ben je daar weer uitgekomen? ‘Door mijn eigen weg te gaan en de muziek te maken die ík tof vind. Deze week heb ik bijvoorbeeld een track opgenomen met een producer uit België en heb ik de hele middag keihard staan rappen. Op zo’n moment ben ik écht gelukkig. Ik besef nu: ik hoef helemaal niets. Ik ga ook niet meer de muziek maken die van mij wordt verwacht. Ik maak alleen nog wat ik wil. De ene keer is dat een vrolijk liedje en de andere keer een heftige rap. Tuurlijk, iedereen wil hits. Maar wat ik vooral hoop, is mooie nummers achter te laten voor als ik er niet meer ben.’ En je voelde je dus in een hokje geduwd? ‘Een beetje wel. Na mijn eerste succes was het van: je bent nu doorgebroken met die muziek en die looks, dus dat is wie je bent. Ik deed daar zelf ook aan mee. Je wil toch op een soort van safe spelen. Mensen vinden al snel iets van je. Ik heb laatst mijn haar geblondeerd op vakantie, gewoon omdat het mij en mijn vriendin tof leek. Maar toen kreeg ik van iemand een bericht: ‘Ik heb het gevoel dat je jezelf aan het verliezen bent.’ Ik dacht: hebben wij elkaar ooit ontmoet? Hoe kun jij over mij oordelen terwijl je me helemaal niet persoonlijk kent? Ik heb helemaal geen zin meer om te doen wat iedereen verwacht.’ Je relatie liep een tijdje terug ook stuk. Kwam dat door je worstelingen? ‘Ja, ik denk wel dat dat een van de redenen is geweest dat het niet lekker meer liep. Ik vond het niet eens fijn om met mezelf te zijn, hoe kan het dan fijn voor mijn vriendin geweest zijn?’
Het bericht Gers Pardoel: ‘Ik heb geen drugs nodig, ik heb een natural high’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.