Zevenenhalf jaar geleden was Ximena Pieterse (toen 15) op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Ze moest het met de dood bekopen. Haar beste vriendin Kim Zuurmond (24) denkt er nog elke dag aan. Tekst: Samantha Lakker | Beeld: Dirk-Jan van Dijk Het was zaterdagmiddag en ik stond in de kledingwinkel waar ik in het weekend een bijbaantje had, toen ik een berichtje kreeg: Kim, bel me, er is iets heel ergs gebeurd. Zodra ik mijn zusje aan de telefoon kreeg, hoorde ik haar met een schokkerige stem zeggen: ‘Ik vind het verschrikkelijk om je dit te moeten vertellen, maar Xiem is dood.’ Daarna werd alles een zwart gat. Mijn vader heeft me opgehaald en eenmaal thuis werd me verteld dat Ximena was vermoord. Ik voelde me verdoofd, was in shock. Xiem was dood, mijn beste vriendin. Tegelijk realiseerde ik me helemaal niet wat het betekende. Ik wist niet wat ik met mezelf aan moest en kon die avond alleen maar huilen. Ik leerde Ximena op mijn zevende kennen op de rugbyclub bij ons in de buurt. We waren onafscheidelijk. We deelden alles met elkaar, haalden kattenkwaad uit, hielden sleep-overs, het was echt een typische meisjesvriendschap. Al voelde het meer alsof we zussen waren dan vriendinnen. Ze was een lief, zorgzaam meisje. Heel vrolijk en altijd in voor iets leuks. En ze was voor de duvel niet bang, zo stapte ze ooit gerust het ‘ijs’ op na een nachtje milde vorst. Levensgevaarlijk natuurlijk, maar ze was eigenwijs en kende geen angst.’ De laatste keer ‘Op die fatale nacht was Ximena met een vriendin naar een huisfeestje van een vriend geweest. Ze zou bij haar vriendin blijven logeren, maar op een of andere manier zijn ze elkaar onderweg naar het huis kwijtgeraakt. Zonder geld en met een lege telefoon eindigde ze midden in de nacht alleen op straat. Een onbekende man bood aan dat ze haar telefoon bij hem thuis kon opladen en daarna haar vriendin zou kunnen bellen. Het was laat, koud en ze was vol vertrouwen. Ze is met hem meegegaan en uiteindelijk bij hem thuis alleen in een bed in slaap gevallen. Terwijl Ximena lag te slapen, is er een knopje bij die man omgegaan en besloot hij haar wat aan te doen. In haar slaap werd ze meer dan twintig keer door hem gestoken. Na zijn gruweldaad heeft hij haar uitgekleed en op straat voor zijn deur achtergelaten. Hij is over haar lichaam heen gestapt en zijn hond gaan uitlaten. Een buurtbewoner vond haar levenloze lichaam op straat. De politie sloeg natuurlijk groot alarm en nog diezelfde middag gaf de dader zichzelf aan op het politiebureau. Een week later moest ik afscheid nemen van mijn beste vriendin. De belangstelling voor haar uitvaart was enorm, vier dagen lang kwamen enorm veel mensen haar een laatste eer bewijzen. Voor de crematie werd al de ene herdenking na de andere georganiseerd. Vooral de laatste dag, de laatste keer dat ik haar zou zien, viel me zwaar. Ik was eerst niet van plan om in de kist te kijken, wilde me Xiem herinneren zoals ik haar kende, energiek en levendig. Maar ik kon de rare beelden van hoe ze was gevonden niet uit mijn hoofd krijgen. Uiteindelijk heb ik toch gekeken. En dan zie je je beste vriendin liggen: dood, in een kist. Ze zag er eigenlijk goed uit en lag er vredig bij, maar de gevoelens die er op dat moment door me heen gingen, zijn onbeschrijfelijk. Die laatste dag ben ik steeds weer teruggegaan om bij haar te gaan kijken. Ik wist gewoon niet hoe ik afscheid van haar moest nemen. Het kon niet nu afgelopen zijn en zeker niet op deze manier. Ik had dit niet mogen meemaken en zij al helemaal niet.’
Het bericht Kims beste vriendin werd vermoord: ‘Het was laat, vol vertrouwen is ze met hem meegegaan’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.