Hij schrijft, acteert en produceert en is binnenkort te zien in de romantische komedie F*ck de liefde. Wanneer dacht Thijs Römer (41) zélf eigenlijk: fuck die liefde? Waarom zei je ‘ja’ tegen F*ck de liefde? ‘Ik zou eigenlijk in een andere film spelen in dezelfde periode, maar die ging op het laatste moment niet door. Ik had daar enorm de balen van, omdat ik me had ingesteld om lekker voor de zomer te draaien. En toen kwam F*ck de liefde voorbij en dacht ik: hé, dat is een mooie pleister op de wonde. Ik mocht naar Curaçao om te filmen, het leek me leuk om met Bo Maerten te spelen en ik vond het verfrissend dat de film een goede mix heeft van de nationaliteiten die je in Amsterdam ziet rondlopen. Het is weer even een nieuw accent binnen het genre van de romantische komedie.’ Waarvan je niet zo’n hoge pet op hebt, toch? Je zei eerder dat het genre tanende is. ‘Het lastige voor mij is dat Alles is familie de eerste romantische komedie was die ik maakte. Die was zo goed gelukt dat ik daarna niet anders dan kieskeurig kon zijn. Vaak heb ik het idee dat in Nederland wordt gedacht: het maakt niet uit wat voor romkom we maken, er komt toch wel veel publiek op af. En ik denk dat het bioscooppubliek ook graag wil krijgen wat het kent. Je weet bij zo’n genrefilm vanaf het begin tot het einde wat er gaat gebeuren, en dat is lekker vertrouwd. Voor mij zit de uitdaging er dan in om zo’n rol net weer even anders te spelen. Daar kreeg ik gelukkig ook alle vrijheid in.’ Op welk moment in je leven dacht jij: fuck de liefde? ‘In positieve zin heb ik best vaak gedacht: fúúúúck, de liefde, wat een ontzettend mooie uitvinding is dat toch! Het is zo mooi dat de liefde er altijd is en voor je openstaat. Of dat nou in grote romantische zin is of dat je een korte ontmoeting hebt en denkt: wat bijzonder dat we elkaar heel even mochten aanraken. Ook in negatieve zin heb ik natuurlijk weleens gedacht: fuck de liefde. Toen mijn huwelijk strandde bijvoorbeeld, dacht ik: ik begin er niet meer aan. Ik ga gewoon hard werken en mijn dochter heel goed opvoeden, en that’s it. En ja, dan komt er toch weer een moment dat je denkt: ohh… fúúúck, de liefde…’ Dankzij Igone de Jongh, met wie je inmiddels alweer drie jaar samen bent. Waarom werkt het zo goed tussen jullie? ‘Ik denk dat het voortschrijdend inzicht is. Je wordt ouder en wijzer en ik heb nu pas écht het gevoel dat ik mijn liefdesleven invul zoals ik dat wil. Als je jong bent en opgroeit, heb je rolmodellen, plaatjes, sprookjes en verhalen, en die heb je allemaal nodig om een beeld te vormen van wie je zelf bent. Ik denk dat ik vrij lang een plaatje voor me heb gehad van hoe het hoort. En daar hoorde trouwen en een kind krijgen vanzelfsprekend bij. Dat bedoel ik niet negatief, want ik ben heel erg blij dat het is gebeurd, met deze vrouw en dat we deze dochter hebben gekregen – daar zit geen enkele vorm van spijt bij. Maar eigenlijk ben ik nu pas volwassen en op een punt dat ik denk: hoe wil ik het nu écht?’
Het bericht Thijs Römer: ‘Eigenlijk ben ik nu pas volwassen’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.