Sarahs (29) jongere zus Daniëlle is smoorverliefd op haar nieuwe vriend Marc. Toch hoopt Sarah dat hun relatie zo snel mogelijk uit zal gaan: zij weet wat Marc voor haar zus verbergt… Mijn zusje is 21. En hoewel ze bijna acht jaar jonger is dan ik, zijn Daniëlle en ik altijd super-close geweest. Toen ze werd geboren, voelde het alsof ik een levende pop kreeg om voor te zorgen. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds eerder moederlijke dan zusterlijke gevoelens voor haar. Ik wil haar beschermen. En dat is de reden dat ik me, zonder dat ze het weet, met haar relatie heb bemoeid. Het zit namelijk zo: mijn kleine zusje was ineens smoorverliefd. Leuk, zou je denken. En in eerste instantie vond ik dat ook. Totdat ik iets te weten kwam over Marc, haar vriend. Want daardoor gingen de alarmbellen in mijn hoofd al snel af om niet meer op te houden… Mijn zusje en ik zijn geboren in de Biblebelt, een gebied dat erom bekend staat dat er veel strenggelovige christenen wonen die de Bijbel behoorlijk letterlijk nemen. Daniëlle en ik zijn dan wel opgevoed met het geloof en de kerk, vergeleken met andere gezinnen in de omgeving zijn onze ouders redelijk vrijzinnig en soepel. Toen ik in mijn puberteit aangaf dat ik niet zo veel had met het geloof vonden ze dat jammer, maar hebben ze mijn mening gerespecteerd. En geloof me: dat is heel wat als je bedenkt dat sommigen van mijn vrienden zo goed als verstoten zijn door hun familie toen ze ervoor uitkwamen twijfels te hebben of zelfs maar aangaven niet meer elke zondag naar de kerk te willen. Evengoed was het een bevrijding toen ik op mezelf ging wonen in Utrecht, omringd door mensen die net zo dachten als ik. ‘Ik ben er inmiddels wel achter dat ik zelf hetero ben, maar ik heb me vanaf het eerste moment thuis gevoeld in de homoscene.’ Mensen die niet gebukt gingen onder religieuze dogma’s en vrij konden experimenteren met hun seksualiteit. Via via leerde ik over de PANN-feesten voor homojongeren, waar ik geregeld met een vriend van mijn werk heen ging omdat ik de sfeer zo fantastisch vond. Ik ben er inmiddels wel achter dat ik zelf hetero ben, maar ik heb me vanaf het eerste moment thuis gevoeld in de homoscene. Het gevoel dat iedereen geaccepteerd wordt zoals hij of zij is, vind ik geweldig. Helemaal omdat in de omgeving waarin ik ben opgegroeid, iedereen dacht dat homoseksualiteit een zonde is. Het zal je verbazen hoeveel mensen van mijn generatie die onzin nog slikken.’ Hier klopt iets niet ‘Toen mijn zus met Marc thuiskwam, vond ik hem een leuke jongen. Helemaal mijn zusjes type: breed en stoer. Hij was daarbij geen volslagen vreemde, want zijn ouders zitten bij dezelfde kerk als de mijne. Alleen zijn ouders zijn van een iets andere ‘categorie’. De Nashville-categorie, zeg maar, die zich luid en duidelijk uitspreken tegen homoseksualiteit. ‘Hij leek op een nogal geforceerde manier te willen bewijzen hoe mannelijk en stoer hij wel niet was.’ Ik wist dat, maar ik zal de laatste zijn om iemand af te rekenen op de denkbeelden van zijn of haar vader en moeder. Zeker omdat ik vanuit mijn eigen ervaring weet dat het niets zegt over hoe je zelf denkt of in het leven staat. Daniëlle en mijn ouders waren weg van Marc, en ook ik vond hem een aardige jongen. Maar toch… naarmate ik hem vaker met mijn zus samen zag, kreeg ik een raar gevoel bij bepaalde dingen die hij zei of deed. Ik kon er niet precies de vinger op leggen, maar hij leek op een nogal geforceerde manier te willen bewijzen hoe mannelijk en stoer hij wel niet was. Nu was Marc, net als Daniëlle, nog erg jong, 22 pas. Dus ik dacht dat het daarmee te maken had. Een restje puberhormonen of zo. En Daniëlle leek zich er al helemaal niet aan te storen. Sterker nog: de blik waarmee ze hem aankeek, leek rechtstreeks uit een soap te komen. Met van die Disney-sterretjes in haar ogen. Ik vond het aandoenlijk, dus als me weer dat gevoel van ‘hier klopt iets niet’ bekroop, legde ik het cynische stemmetje in mijn hoofd snel het zwijgen op. Het enige wat me echt mateloos stoorde, was dat volgens Marc zo ongeveer alles wat niet in het ultramannelijke, conservatieve plaatje paste ‘gay’ was. ‘Ook het homohuwelijk vond hij maar belachelijk en onzin.’ Hij gebruikte het als een soort containerbegrip voor alles wat hij stom vond of wat niet in het jarenvijftigplaatje paste van hoe de maatschappij eruit zou moeten zien. Ook het homohuwelijk vond hij maar belachelijk en onzin. Ik ergerde me er zo aan dat ik het een keer aankaartte bij mijn zus. ‘Ik snap je wel,’ zei ze ‘maar Marc bedoelt het niet zo.’ Ik was het niet met haar eens, maar had ook geen zin er ruzie over te maken. Tenslotte moest zij met hem leven, niet ik.’ Veelzeggende foto’s ‘Niet zo lang geleden gaf ik bij mij thuis een etentje voor wat vrienden. Tijdens het eten hadden we het onder andere over mijn jeugd en over hoe mijn leven is veranderd sinds ik uit huis ben gegaan. Ik vertelde toen dat mijn zusje altijd minder vrijgevochten is geweest dan ik en minder moeite heeft met een gemeenschap die ik van kinds af aan als intens benauwend heb ervaren. Uiteindelijk kwam ook Marc ter sprake, en hoezeer ik me soms ergerde aan zijn gedrag en taalgebruik. Ik liet daarbij een foto zien op mijn telefoon van mijn zus en haar vriend. Mijn vrienden gaven de telefoon aan elkaar door, totdat ie bij Julian aankwam, een vriend van mij die op mannen valt. Hij wilde de telefoon doorgeven, maar trok toen zijn hand weer terug om nog eens te kijken en zei: ‘What. The. Fuck.’
Het bericht De vriend van Sarah’s zus is stiekem gay verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.