Naam: Nadia
Leeftijd: 33,
Status: verlangt naar rust.
Oftewel: ze woont samen met haar vriend, maar wil weer een latrelatie.
‘Tussen Benjamin en mij klikte het al vanaf de eerste ontmoeting. We brachten veel tijd met elkaar door, al is dat eigenlijk niks voor mij. Ik ben namelijk best een einzelgänger. Mijn vorige relatie liep daar zelfs op stuk. Toch ging het met Benjamin allemaal vanzelf. Ik was gewoon stapelverliefd en hij ook op mij.
Na het eerste jaar begon hij over samenwonen. Hoewel het me enerzijds leuk leek, vond ik het ook doodeng. Mijn eigen plek opgeven voelde zo rigoureus. Maar niet veel later kreeg ik een bericht van mijn huisbaas dat mijn appartement grondig gerenoveerd moest worden. Dat gaf het zetje om toch te gaan samenwonen met Benjamin. Zo’n acht maanden geleden was het zover, en trokken we samen in ons nieuwe droomhuis. Maar tijdens de eerste nacht gebeurde er iets raars. In plaats van in extase te zijn omdat ons nieuwe leven was begonnen, voelde ik me vreselijk ontheemd. Een beetje paniekerig zelfs. Ineens drong het tot me door dat we niet meer terug konden.
‘Het idee van elke ochtend samen wakker worden greep me naar de keel’
Dat we élke avond in hetzelfde bed zouden liggen. Elke ochtend samen wakker zouden worden. Dat dit een gezamenlijke basis was, en we feitelijk veroordeeld waren tot elkaar. Het greep me naar de keel, iets wat ik totaal niet had aan zien komen. Die hele nacht lag ik wakker, terwijl ik mezelf rationeel probeerde toe te spreken. Ik twijfelde absoluut niet aan Benjamin of aan onze relatie. Samenwonen veranderde daar toch niks aan?
Ik had gehoopt dat het een kwestie van wennen zou zijn, maar het gevoel van beklemming nam alleen maar toe. Al na twee weken barstte ik op een avond in huilen uit en snikte dat ik mijn oude, eigen plek miste. Benjamin schrok zich kapot. Hij dacht dat het aan hem lag. ‘Heb je last van me?’ vroeg hij aangeslagen. Het antwoord is nee. Hij doet niets verkeerd, hij is gezellig, zorgzaam, lief. Maar zijn aanwezigheid geeft me een gevoel van onrust, zelfs als we in aparte kamers zijn. Het is alsof ik altijd ‘aan’ moet staan, aanspreekbaar moet zijn. Zijn energie is als een inbreuk op mijn rust. Ik kom gewoon niet echt tot mezelf en daar word ik doodmoe van.
Toen we nog apart woonden, keek ik ernaar uit om Benjamin te zien. Dan miste ik hem, verlangde ik naar hem. Sinds we samenwonen is het andersom: ik snak juist naar de momenten waarop ik alleen thuis ben. Inmiddels hebben we verschillende dingen geprobeerd. Zo hebben we de zolder opgeknapt, waar ik me terug kan trekken. Benjamin blijft soms extra lang op zijn werk of gaat naar vrienden zodat ik langer alleen ben. Ook boek ik af en toe een hotel, om een nachtje alleen te zijn. Maar het helpt niet. Ik mis mijn éigen plek als basis. Gezelschap zoek ik liever op in plaats van dat het een gegeven is. Blijkbaar valt zelfs mijn eigen vriend daaronder. Voor mij is het duidelijk dat ik gelukkiger ben als ik een latrelatie heb. Ik wil dus weer gescheiden gaan wonen. Benjamin vindt dat heel moeilijk, het voelt voor hem als falen. Ook is het financieel heftig, met dubbele woonlasten. En hoe het later moet als we kinderen willen, weet ik ook niet. Maar voor mij is er geen twijfel over mogelijk: ik ben hard op zoek naar een plek voor mezelf. Het is latten, of uit elkaar. Want dit ga ik niet volhouden, hoe graag ik ook zou willen.’
Beeld: Getty Images
Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de VIVA-nieuwsbrief
De Status komt uit VIVA-15-2020. Dit nummer ligt t/m 14 april in de winkel of bestel je online via onderstaande link.
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Het bericht De relatiastatus van Nadia: ‘Ik wil weer apart wonen’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.