Een schoonmoeder from hell: het is een gegeven dat we allemaal kennen uit romantische comedy’s. Maar voor Demi (33) is het helaas bittere realiteit.
‘Naar de buitenwereld presenteert mijn schoonmoeder zich als het liefdeskind van Mahatma Gandhi en Moeder Teresa, maar zoals wel vaker het geval is: schijn bedriegt. Hoewel ik volgens mij de enige ben die haar ware aard ziet: een narcistische vrouw die alle geluk, levenslust en spontaniteit uit je zuigt, totdat er niets meer van je overblijft.’
Eerste ontmoeting
‘Toen ik voor het eerst mee zou gaan naar Xanders familie was ik een beetje zenuwachtig, maar dat leek me niet meer dan normaal. Het is altijd spannend om je schoonouders voor de eerste keer te ontmoeten, vooral omdat Xander me had verteld dat hij en zijn moeder heel close met elkaar zijn.
Ik hoopte maar dat ze me aardig zou vinden. Xanders vader was een lieve, ietwat verstrooide man die na het kennismaken meteen weer in zijn huisartsenpraktijk aan huis verdween, en zijn moeder een mooie, elegante vrouw van halverwege de zestig. Ze zag er engelachtig uit, met haar goudblonde haar en grote blauwe ogen. Met haar klassieke Chanel-pakje en tijdloze schoonheid deed ze me enigszins aan Catherine Deneuve denken.
Lees ook:
Marcella (36): ‘Ik wilde roepen en bewegen, maar dat lukte niet’ (+)
Indruk maken
Omdat ik een goede indruk wilde maken bij ons eerste kennismaking, had ik een enorme bos bloemen meegenomen. Toen ik haar die toestak, pakte ze ze met een slap handje aan. Met een zuinig glimlachje zei ze: ‘Ach, kind… heeft mijn zoon je niet verteld dat ik niet van bloemen hou? Ik heb altijd zó’n hekel aan die slijmerige stelen als je ze weg moet gooien, en dan dat gedoe met afsnijden en zo… Zeg nu zelf, je geeft iemand eigenlijk werk cadeau.’
Ik kromp in elkaar bij het horen van haar geforceerde, onechte lach. Ik probeerde een grapje te maken om de spanning te breken en zei: ‘Nou Xan, hadden we toch voor de zijden bloemen moeten gaan.’ Weer fout. ‘Gut nee zeg,’ zei ze meteen. ‘Als ik íets ordinair vind…’ Gelukkig draaide ze zich daarna abrupt om om ons voor te gaan naar ‘de living’, zoals zij die noemde, dus dat ik weer in elkaar kromp ontging haar volledig. Al weet ik nu dat haar dat waarschijnlijk toch niets had kunnen schelen.’
Steken onder water
‘De rest van de middag was een aaneenschakeling van tenenkrommende momenten, te beginnen met het: ‘Hoe heet je ook alweer, zei je? Demi? Dus als ik het goed begrijp, heet je ‘Half’ in het Frans?’ En dat typeert eigenlijk onze hele relatie tot nu toe. Mijn schoonmoeder gedraagt zich lief en aardig in het bijzijn van anderen, om te bevestigen hoe geweldig ze wel niet is, maar ondertussen geeft ze me voortdurend kleine steekjes onder water met opmerkingen als: ‘Je bent toch niet ziek? Je ziet er weer zo slecht uit.’
De perfecte ex
Wat ook zo bloedirritant is: elke keer als we bij mijn schoonouders op visite zijn of zij bij ons langs komen, weet mijn schoonmoeder het gesprek op de ex van Xander te brengen. Het is Julia voor en Julia na. Ik moet steeds weer aanhoren hoe lekker Julia kon koken, hoe attent zij altijd was en hoe ongelofelijk slim. Laatst nog zei ze: ‘Summa cum laude afgestudeerd in twee studies. En niet de minste hè! International en European law en strafrecht en criminologie. Niet te geloven toch? En nu zó succesvol als advocaat…’ Ik kon niets anders dan braaf knikken, want ik wilde niet kinderachtig of kleinzielig overkomen.
‘Ik moet steeds weer aanhoren hoe lekker zijn ex kan koken en hoe ongelofelijk slim ze is’
Maar ik wist wat er na zo’n opmerking zou volgen. Meestal iets als: ‘Trouwens, hoe gaat het in dat kledingwinkeltje van je?’ Ik ben eerste verkoopster in een ontzettend leuke kledingzaak, waar ik het enorm naar mijn zin heb. Maar helaas… Ik kan het op zulke momenten niet vermijden om mezelf door de ogen van mijn schoonmoeder te bekijken.
Xanders familie bestaat zo ongeveer volledig uit advocaten en artsen. Mijn verkoopsters-baantje steekt daar wel erg schamel bij af. En dat laat ze merken ook. Laatst zei ze: ‘Alexander, wat heb je nu toch voor overhemd aan. Dat heeft zij vast voor je gekocht?’ Inderdaad: ik ben dus die ‘zij’. Ik had een zeldzaam assertief moment en zei dat ik Demi heet, waarop Xander met een rare blik naar me keek en zijn moeder me glashard negeerde, al zag ik nog wel dat ze met haar ogen rolde.’
Om gek van te worden
‘Elke keer als we bij Xanders ouders vandaan komen en ik in de auto naar huis vertel wat voor opmerkingen zijn moeder maakt als hij er niet bij is, wuift hij mijn gevoelens weg en zegt hij dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen. Volgens hem bedoelt ze het allemaal niet zo en interpreteer ik haar verkeerd. Ik weet niet wat ik irritanter vind: het geslepen gedrag van mijn schoonmoeder of het feit dat mijn partner me niet serieus neemt.
Toen ik zei hoe het me stak dat ze me steeds vergeleek met Julia, zei hij ook nog eens dat hij wel snapte dat zijn moeder zo gek op haar was. ‘Julia is waanzinnig slim en had een enorme klik met mijn moeder omdat ze allebei gek op paarden en autorally’s zijn, maar voor mij was ze veel te gestrest en ambitieus. Niets mis mee hoor, en ik heb echt veel respect voor haar. Maar ze paste niet bij mij, ik heb liever iemand zoals jij, die werkt om te leven, niet leeft om te werken.
‘Volgens Xander is zijn moeder een engel die geen kwaad kan doen’
Voor Julia moest alles altijd ‘nut’ hebben. Doodvermoeiend, vond ik het. Haar. Ik geniet liever van de kleine dingen in het leven. Met jou.’ Bij die laatste woorden sloeg hij zijn arm om mijn schouder en trok me tegen zich aan om me een kus op mijn voorhoofd te geven. Ik mokte nog een beetje na, maar ik vond het ook wel weer erg fijn om te horen. Toch was mijn opluchting van korte duur, want in de discussies die we over haar hebben, neemt Xander het altijd voor zijn moeder op. ‘Ze blijft toch mijn moeder,’ zegt hij dan. Ik moet maar meer geduld hebben en me niet alles zo aantrekken, vindt hij. Volgens hem is en blijft ze een engel die geen kwaad kan doen. Het is echt om gek van te worden.’
Lees ook:
Martine (31): ‘Mijn zus beschuldigt mijn vriend van aanranding’
Samen shoppen
‘Het stomme is: ik heb ontzettend lang geprobeerd om bij haar in de gunst te komen. Mijn eigen moeder is jong overleden en ik hoopte met mijn schoonmoeder een warme band te kunnen opbouwen waarbij we misschien weleens samen zouden shoppen of dat ik haar zou kunnen bellen als ik ergens mee zat. Maar de enige keer dat we samen de stad ingingen, om een cadeau voor Xanders verjaardag te kopen, was een regelrechte ramp.
Ze weet dat ik niet gestudeerd heb. Ik ben nooit echt een studiebol geweest, en ik heb ook nog eens een lastige puberteit doorlopen na het overlijden van mijn moeder. Xander vindt dat geen probleem. Ik heb een brede algemene ontwikkeling en ben geïnteresseerd in alles om me heen. Tijdens onze gesprekken merk ik nooit dat ik mavo heb gedaan en hij vwo en een studie, en Xander ook niet, zo heeft hij me verzekerd. Maar mijn schoonmoeder bleef maar onderwerpen aansnijden die me niets zeiden, zoals schrijvers ‘uit de beatnik-generatie’ en ‘de sociale identiteit in een meritocratiserende samenleving’ gelardeerd met uitspraken als: ‘Ach meid… je weet het zelf ook: per aspera ad astra.’
Ik wilde wel gillen: ‘Nee! Dat weet ik niet! En jij weet ook héél goed dat ik dat niet weet!’ Maar ik zei – wederom – niets. Omdat ze – puur rationeel bekeken – nu eenmaal niets fout deed, omdat ik geen zin heb in ruzie en omdat ik bang ben dat ze Xander en mij anders tegen elkaar uitspeelt. Al met al voel ik me niet tegen haar opgewassen en was het overduidelijk niet het gezellige uitje waar ik tegen beter weten in op had gehoopt.’
Sneer in het ziekenhuis
‘Helaas blijft het niet bij vileine opmerkingen alleen. Afgelopen winter was ik bijna drie maanden ontzettend ziek voordat artsen erachter kwamen wat er mis met me was, maar elke keer als Xander zei dat ik niet mee kon komen op visite omdat ik niet lekker was, belde ze me om te vragen hoe het ging, al heb ik het idee dat het eigenlijk was om te controleren hoe ziek ik klonk.
Ik weet zeker dat ze dacht dat ik me aanstelde. Een paar dagen na mijn operatie – ik bleek een scheur in mijn middenrif te hebben die door een ingreep verholpen had moeten worden – werd ik met complicaties teruggebracht naar het ziekenhuis. Ineens stond mijn schoonmoeder aan mijn bed. Ik denk om te zien of ik wel echt in het ziekenhuis lag, want in plaats van iets aardigs of medelevends te zeggen zei ze: ‘Wat ben ik blij dat mijn man en ik nog zo gezond zijn, het lijkt me echt afschuwelijk als je nog zo jong bent en al voortdurend kwakkelt met je gezondheid.’
Ik wist niet eens wat ik hierop moest zeggen, dus ik stamelde iets van ‘Nou…’ Natuurlijk zag Xander alleen maar de stapel magazines die ze had langsgebracht. ‘Wat aardig van haar!’ zei hij. Ik had niet eens de energie om te zeggen dat ze nog even moest vermelden dat ze had getwijfeld tussen een boek of deze roddelblaadjes, maar dat ze dit meer ‘bij mij vond passen’.
Moederdag
‘Godzijdank ging hij wel tegen haar in toen ze zei dat Xander best naar zijn tenniswedstrijd kon gaan op de dag dat ik uit het ziekenhuis zou komen. Ze vond het maar egoïstisch van me dat hij thuis moest blijven, want ik lag toch alleen maar in bed. Dat is de enige keer dat hij zei: ‘Mam, bemoei je er niet mee.’ De laatste keer dat ik in de auto op de terugweg weer eens mijn hart uitstortte zei hij: ‘Schatje, mijn moeder is belangrijk voor me. Ik wil alleen maar dat je haar respecteert, dat is alles wat ik van je vraag.’
Gefrustreerd bitste ik: ‘Heb jij je moeder verteld, aangezien ik hopelijk ook belangrijk voor je ben, dat je verwacht dat zij mij respecteert?’ Die ruzie was naar aanleiding van de laatste Moederdag. Sowieso een beladen dag voor me, maar ik had mijn best gedaan om mezelf op te peppen en er iets gezelligs van te maken. Ik had zelfs mijn beroemde cheesecake voor mijn schoonouders gebakken. Xanders vader at met smaak twee stukken op en verdween weer in zijn boek bij de open haard.
Zuur gezicht
Zijn moeder wachtte tot Xander koffie ging zetten, nam een mini-hap, trok een zuur gezicht en zei: ‘Ach liefje, je had me toch om het recept kunnen vragen? Nou ja, volgende keer beter.’ Tegen Xander – die terugkwam met de koffie – zei ze dat ze aan de lijn was, mij een knipoog gevend, alsof we een gezellig onderonsje hadden gehad. Ik was flabbergasted en zon op manieren om zijn moeder in het geheim te kunnen opnemen en dat aan Xander te laten horen. Maar dat zou echt te ver gaan, al had ik dagen na dat bezoekje nog steeds allerlei denkbeeldige discussies met haar waarin ik haar eindelijk eens op haar nummer zette.
Ik was dolblij toen Xander en ik na twee uur weer opstapten, maar als ik weer elke week zou ‘moeten’ ben ik straks overspannen of loopt onze relatie op de klippen. Ook volgens mijn vriendinnen moet ik er gewoon om lachen en er niet zo zwaar aan tillen, maar dat kan ik niet. Ze is zo gemeen.’
Sommige artikelen kun je maar gedeeltelijk lezen op viva.nl, omdat ze afkomstig zijn uit de papieren VIVA. Uit respect naar onze abonnees én om te zorgen dat wij online leuke gratis content kunnen blijven maken, linken wij je door naar onze magazine-shop om het hele artikel te lezen. Dit is een online platform waar je alle edities van VIVA ook los kunt bestellen. We hopen te kunnen rekenen op je begrip!
Tekst: Vivienne Groenewoud | Foto: iStock
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de VIVA-nieuwsbrief.
Het bericht Demi (33): ‘Ik heb een draak van een schoonmoeder’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.