Nu hij even niet bij bekend Nederland op bezoek kon, stortte Art Rooijakkers (46) zich op het schrijven van een boek. Een gesprek over nieuwe ambities en zijn keurige imago.
Geboren: 29 augustus 1974 in Geldrop.
Relatiestatus: Woont samen met zijn vriendin Andrea. Ze hebben een tweeling, Puk en Keesje (3).
Carrière: Art studeerde journalistiek in Tilburg en begon zijn tv-carrière bij NOVA als de jongste verslaggever ooit. Als presentator maakte hij programma’s als Peking express, De zomer draait door, Wie is de mol? – dat hij in 2011 als deelnemer won – en Helden van de wildernis. In 2018 tekende Art een contract bij RTL 4, waar hij o.a. Zomer met Art en Praat Nederlands met me presenteerde en bij BN’ers thuis komt met Rooijakkers over de vloer. Ook deed hij dit seizoen mee aan Het perfecte plaatje. Hij heeft recent zijn boek De eeuw van mijn dochters uitgebracht en is ambassadeur voor Stichting Vluchteling en het Wereld Natuur Fonds.
Je hebt recent je boek De eeuw van mijn dochters – Hoe onze wereld er straks uitziet uitgebracht. Klinkt of je iets uit te zoeken had voor je tweeling?
‘Ik was altijd al nieuwsgierig naar de toekomst, maar toen ik drieënhalf jaar geleden vader werd van een meisjestweeling, Puk en Keesje, wilde ik helemaal op zoek gaan naar antwoorden. Ik ben me bewust van het feit dat mijn dochters een groot deel van hun leven op deze wereld rondstappen zonder mij. Met dit boek heb ik een beetje grip proberen te krijgen op hun toekomst.’
Lees ook:
The Dutch Giant Olivier Richters: ‘Ik moet om de drie uur iets eten, anders word ik duizelig’
Maak je je zorgen over die toekomst?
‘Ja tuurlijk. We zijn nu met bijna zeven miljard mensen en aan het einde van de eeuw met elf miljard. Alles wat dat met zich meebrengt, de druk die we op onze planeet leggen, maar ook de spanningen die het geeft als je mensen heel dicht op elkaar zet, dat zijn wel dingen waar ik me zorgen over maak.
Tegelijkertijd besef ik ook dat ik weinig controle heb over wat de toekomst van mijn dochters gaat vragen. Kinderen opvoeden is sowieso een continu proces van loslaten. Ze zijn drieënhalf en zeggen nu al: ‘Dat doen we zélf wel’. Het enige wat ik als vader kan doen, is hen met een soort van zelfverzekerdheid de wereld in sturen en ze met een open blik naar de wereld laten kijken.’
Zijn die zorgen groter juíst omdat het meiden zijn?
‘Dat niet per se. Ik geloof wel dat de toekomst voor vrouwen is, al valt er op een aantal gebieden nog een wereld te winnen. Ik heb in mijn boek een hoofdstuk waarin ik me afvraag of ze de eerste vrouwelijke minister-president worden. Met Kamala Harris als vicepresident van Amerika, is de stap naar een vrouwelijke president ook een stuk dichterbij. Ik vind het vrouwelijke perspectief zeker een verrijking.’
Ben je een echte meisjesvader?
‘Ja, ik zag het altijd al voor me dat ik een vader van dochters zou zijn. Toen we bij de echo hoorden dat de eerste een meisje was, dacht ik: yes, die is in the pocket. Ik vind het leuk om al hun eerste keren mee te maken vanuit het vrouwelijke perspectief dat ik niet ken. Ik ben niet de meest handige alfa-man, dus het vooruitzicht dat ik zoons dingen moest leren als klussen in huis – al is dat misschien wat seksistisch gedacht – daar keek ik niet naar uit.
Daarnaast voelt de komst van een tweeling al alsof ze een TGV-station in huis hebben aangelegd. Als je dan ook nog twee jongetjes krijgt, moet je huis helemaal van gewapend beton zijn. Ik zeg niet dat die twee van ons engeltjes zijn, maar ze lopen niet speerwerpend door de woonkamer, zoals ik laatst de zoon van een vriend zag doen.’
Wat heeft vader worden gedaan met je ambities?
‘Die zijn wel veranderd. Ik reisde bijvoorbeeld veel voor mijn werk. Voor Helden van de wildernis ging ik zes keer per jaar een week weg, voor Wie is de mol? drie weken en voor Stichting Vluchteling was ik ook zeker een week op reis. Dat zijn toch wel tien, vijftien weken per jaar. Nu ben ik, ook buiten corona om, veel meer thuis, omdat ik het opgroeien van de tweeling bewust wil meemaken. Op dagelijkse basis lijkt het soms eindeloos te duren met kinderen, maar op jaarbasis vliegt de tijd voorbij.’
In welke zin heeft kinderen krijgen de relatie met je vriendin Andrea veranderd?
‘Alles vergt meer organisatie en planning, en ik vind Andrea daar heel goed in. Zij maakt als eindredacteur programma’s als Waar is de mol? met Johnny de Mol, dus ze is het gewend om een productie te draaien en de boel op de rails te houden. Dat doet ze thuis ook, ik pak daar geen enkele credits voor.
Als ik kijk naar hoe ze is met de meisjes, dan vind ik dat prachtig om te zien, het is heel zuiver. Ik heb Andrea de afgelopen drieënhalf jaar van een heel andere kant leren kennen, en dat voelt als een verrijking. Uiteindelijk geloof ik dat als je lang met iemand bent, je telkens een relatie hebt met een nieuw persoon, omdat je je ontwikkelt. Toen we elkaar leerden kennen, waren we allebei compleet anders.’
Lees ook:
Amerika-correspondent Michiel Vos: ‘Mijn werk zal de komende jaren een stuk saaier worden’
Hebben jullie nog wel genoeg tijd om samen door te brengen?
‘Dat is, net als bij de meeste ouders van jonge kinderen, wel een zoektocht, want er zijn twee mensjes bijgekomen die continu aandacht vereisen. Ik denk dat corona in zekere zin wel geholpen heeft, het heeft alles rustiger gemaakt. En ik doe op sommige andere vlakken minder, zoals dat reizen of naar de bioscoop gaan. Zo houden we meer tijd over voor elkaar. Andrea is mijn kompas, zij geeft me richting. Ik heb meer plannen en projecten dan tijd, en kan alle kanten op gaan. Dan is het fijn om thuis iemand te hebben die een soort boei is.’
Je zei eerder dat jullie allebei last hebben van vrijheidsdrang. Zit dat je nooit in de weg met een gezin?
‘Ik weet dat nog niet zo goed, omdat alles zo anders is door corona. De eerste twee jaar met de tweeling hadden we helemaal geen tijd om daarover na te denken. En toen kwam de lockdown. Laatst hoorde ik mensen bij ons in de buurt een illegaal feestje hebben, en toen had ik wel even last van fear of missing out. Maar ik ga me niet beklagen over het feit dat corona ons leven heeft veranderd, want ik ben niet ziek en de mensen om me heen zijn dat ook niet. Het is niet anders, volgens mij hebben we onszelf allemaal even in de sluimermodus gezet. Als we straks weer mogen, hebben we wel een bevrijdingsfestival nodig. En dan sta ik zeker vooraan.’
Tekst: Jill Waas | Foto’s: Maaike van Haaster
Met dank aan The Hoxton Amsterdam
Dit is niet het volledige interview met Arie Rooijakkers. Benieuwd naar het gehele interview? Dat kun je lezen in de nieuwste VIVA #1, die vanaf vandaag in de winkels ligt. Weet je dat je de nieuwste VIVA ook als losse editie heel makkelijk kunt bestellen via deze link?
»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«
Het bericht Art Rooijakkers: ‘Als we straks weer mogen, hebben we een bevrijdingsfestival nodig’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.