Toprak Yalçiner: ‘Ja, mijn vriend is drie jaar jonger. Nou en?’

Ze had het lef om op haar GTST-hoogtepunt te stoppen en met succes. Een theatervoorstelling, speelfilm en tv-serie later maakt alleskunner Toprak zich nu op voor een nieuwe rol: ze wordt moeder.

Tekst Amanda van Schaik | Foto’s KEE & KEE

Toprak, net terug van yogales, komt ontspannen de Amsterdamse koffietent bij haar om de hoek binnenwandelen. Ze bestelt een gemberthee en een broodje kip en vertelt over de wijze woorden waarmee haar yogadocent de les eindigde: ‘Laat je toekomst open, dan gebeuren er mooie dingen. Ga er open in.’
Toprak: ‘Dan denk ik: ja, dat klopt. Ik hou ervan om vooruit te kijken. Het is niet dat ik ervoor ga zitten en bedenk: dit is wat ik wil. Maar het is wel een constante gedachtenstroom op de achtergrond: waar wil ik naartoe? Wat wil ik bereiken? Toch probeer ik dat te doen zonder me blind te staren op doelen, want dan kun je ook kansen mislopen.’
Een concreet plan had Toprak dan ook niet toen ze in 2014 na tweeënhalf jaar besloot te stoppen met GTST waarin ze de rol van Nuran Baydar vertolkte. Die sprong in het diepe heeft haar bepaald geen windeieren gelegd. ‘Op het moment dat ik GTST verliet, gingen andere deuren voor me open.’ Ze toerde door het land met de theatervoorstelling Kapsalon, speelde onder meer in de film Rokjesdag, deed mee aan Ranking the stars en stond in de finale van Dance dance dance. Vanaf 21 januari is ze te zien in het tweede seizoen van ziekenhuisserie Centraal Medisch Centrum bij RTL 4.

Wat kunnen we verwachten van het nieuwe seizoen van CMC?
‘Het is allemaal spectaculairder dan het eerste seizoen. Zo is er een scène waarin een patiënt zwaargewond het ziekenhuis binnenkomt. Die scène ging mijn verwachtingen ver te boven. De make-up artist had allemaal buizen en ballonnen met bloed gecreëerd, het voelde écht als een levensbedreigende situatie. In mijn rol als hoofdverpleegkundige moest ik in alle chaos kordaat en kalm handelen, terwijl ik onder het plakkerige kersensap, nou ja… bloed, zat. Heftig.’

Zo levensecht dat je er zelf in ging geloven?
‘Ik maak me geen illusies dat ik nu ook maar enige medische kennis kan toe-passen. Ik neem wel geregeld mijn rol mee naar huis. Een emotionele scène voel ik in mijn lijf. Als ik thuis heel erg heb gehuild, of me heel boos heb gemaakt, krijg ik hoofdpijn. Dat krijg ik ook als actrice. Want je huilt echt, die emotie moet ergens vandaan komen, anders kun je je niet inleven. Op zulke dagen ben ik blij dat mijn vriend een horecazaak heeft. Kan ik lekker bij hem aan de bar hangen terwijl hij een wijntje inschenkt.’

Topraks ogen lichten op als haar vriend Mats, een drie jaar jongere horecaondernemer, ter sprake komt. ‘Ja, dat leeftijdsverschil wordt vaak vermeld in interviews. Mats en ik moeten daar wel om lachen. Wat is nou drie jaar? Als de vrouw drie jaar jonger is, wordt er geen aandacht aan besteed.’ Ze zijn inmiddels vier jaar samen. ‘We kunnen enorm lachen en steunen elkaar. Mats staat altijd voor me klaar, ook als ik me onzeker voel in dit wereldje waarin je continu wordt beoordeeld door anderen. Dan vangt hij me op. Als ik twijfel aan mezelf, me zorgen maak of ik een auditie niet helemaal anders moet aanpakken, zegt hij: ‘Je hebt je zo goed voorbereid, je kunt niets anders doen. Misschien moet je juist loslaten’. Dat probeer ik dan te doen.’

Jullie krijgen een kind! Droomde je altijd al van een gezin?
‘Ik heb altijd geweten dat ik ooit een gezin wilde. Maar wanneer, dat wist ik nog niet.
Veel van mijn vriendinnen hebben intussen al twee kinderen. Ik weet dat het krijgen van een kleine mijn hele leven op z’n kop zal zetten, maar ik verheug me erop. Ik ben benieuwd wat voor ouders Mats en ik zullen worden, maar ik weet zeker dat we er volop van gaan genieten!’

Hoe ben jij om mee samen te leven?
‘Ik merk dat ik best wel ben gaan zeuren sinds ik met Mats samenwoon. Dingen zeggen als: ‘Die kleren op de grond, ik ben er helemaal klaar mee!’ Waarop hij dan zegt: ‘Kun je even normaal doen?’ Maar dat ís toch normaal? Bij mij thuis trokken we altijd onze schoenen uit. Ik doe dat nog steeds, hij af en toe. Daar kan ik heel boos over worden. Tegelijk denk ik: waar maak ik me druk om? Het is fijn om iemand te hebben bij wie ik rust vind. Dat had ik in eerdere relaties nooit. Bij Mats en mij ging het heel relaxed, geen gedoe, geen spelletjes of playing hard to get. Zo kan het dus ook.’

Ook geen jaloezie?
‘Als ik zijn restaurant binnenkom, en hem zo zie, denk ik: wat een leuke vent! Dat denken andere vrouwen ook. Hij is een echte gastheer, wil het zijn gasten naar hun zin maken. Dus hij praat heel amicaal met ze. Dat was in het begin even wennen. Maar ik had snel door dat het niets betekent. Zoals ik een zoenscène kan hebben, moet hij vriendelijk zijn op zijn werk.’

Lees het hele interview in VIVA 3. De editie ligt van woensdag 17 t/m dinsdag 23 januari in de winkel of kan je hieronder online bestellen.