Tijdens de lockdown verslaafd geraakt aan hardlopen? Je bent niet de enige! Met de juiste tips en tricks blíjf je een hardloop-addict.

Aan de race

Tijdens de intelligente lockdown startte Nederland massaal met hardlopen, bleek uit de vele downloads van hardloop-apps als RunKeeper en Nike Run Club. Niet zo gek in deze tijden, want uit onderzoek van Asics blijkt dat bijna 45 procent van de nieuwe lopers het hardlopen gebruikte om het huis uit te komen.

Ontstressen was ook een belangrijke reden (43 procent). Meer dan een derde van de hardlopers gaf aan dat het hen een escape en ruimte in het hoofd gaf wanneer ze die het meest nodig hadden, terwijl 25 procent aangaf dat het hen hielp om beter te slapen. En het hardloopvirus bleek voor velen een blijvertje. 83 procent van de lockdown-lopers is van plan om te blijven hardlopen of om zelfs meer te gaan hardlopen.

Zo hou je het leuk

Een paar tips om gemotiveerd te blijven en blessures te voorkomen:

• • Hardlopen kan na een tijdje saai worden, zeker als je telkens hetzelfde rondje rent. Voorkom dat door eens een ander park te pakken of door een run op het strand of in het bos te doen.
  • Voorkom spier- en gewrichtspijn door genoeg water te drinken. Drink minstens vier uur voordat je gaat hardlopen zo’n 4-6 ml water per kg aan lichaamsgewicht en zorg voor voldoende water tijdens en na het lopen.
  • Leer je eigen voeten kennen om erachter te komen welke hardloop-schoenen het beste bij jou passen. Doe bijvoorbeeld de duimtest: kijk of je duim tussen je grote teen en de voorkant van de schoen past. Zorg dat je je voet op en neer kunt bewegen. Bij goede hardloopwinkels kun je een hardloopanalyse laten doen, zodat je de schoenen krijgt die het beste bij jouw voeten passen.
  • Ren je je rondje met twee vingers in de neus? Dan is het tijd om jezelf uit te dagen: wissel in snelheden en doe bijvoorbeeld een interval- of duurlooptraining. Op internet vind je loopschema’s of download een app als Runkeeper, Nike+Run Club, Evy of Run Tastic om je uit te dagen.
  • Elke dag uren rennen, is vragen om blessures. Zorg dat je lichaam genoeg rust krijgt, met pauzedagen tussendoor.

Wat doet het met je?

Hardlopen is een cardio work-out van jewelste, waarmee je snel calorieën en vet verbrandt: iemand van 65 kilo kan tijdens een uur rennen wel 550 calorieën verbranden. Je beenspieren worden sterker en gespierder, maar ook je buik- en rugspieren worden gestroomlijnd van regelmatig hardlopen. Ander goed nieuws: uit Amerikaans onderzoek door cardiologen blijkt dat mensen die regelmatig rennen 50 procent minder kans hebben om te overlijden aan een hartziekte dan mensen die nooit hardlopen.

Dipje? Rennen is een echte ‘mood booster’. Wanneer je rent, komen er allemaal vrolijkmakende stoffen in je hersenen vrij. Met een beetje geluk bereik je die bekende ‘runners high’. Velen zien rennen ook als een meditatief moment. Ga je met stress de lanen in, dan is de kans groot dat je met een leeg hoofd terugkomt.

Deze VIVA-Fit komt uit VIVA-2020-37. Dit nummer ligt t/m 15 september in de winkel of kun je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

Tekst: Jessica van Zanten | Foto: iStock

Het bericht Fit met VIVA: Heel Holland rent én wordt fitter verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Journalist en reisblogger Liesbeth Rasker (32) woont in Amsterdam met poes Disco en schrijft elke week in VIVA over wat ze meemaakt.

Al zo lang als ik me kan herinneren kijk ik na een lange donkere winter reikhalzend naar de zomer uit, maar word ik ook bij voorbaat al zenuwachtig van de bijbehorende bikinidagen. Want net als veel te veel andere vrouwen heb ik er jarenlang een dagtaak aan gehad mezelf legio onnodige body issues aan te praten. Dat begon zo rond mijn vijftiende. Foto’s uit die tijd laten een mooie lange tengere tiener zien, maar dat is niet wat ik zag.

Er waren avonden dat ik niet naar een feestje ging omdat al m’n kleren ‘dik’ stonden.

Ik werd ouder en breder, de afkeer van mijn eigen lijf groeide mee. Voor de goede orde, ik ben nooit dik geweest, en heb altijd dun privilege gehad. Desalniettemin heb ik de helft van mijn leven gespendeerd aan het haten van mijn lichaam. Ik had niets te klagen, maar deed dat toch.

Neus te groot, buik te flubberig, billen te plat, bovenbenen te slap. Die gedachtes bleef ik voeden door vol afschuw naakt voor de spiegel te staan. Om te knijpen in m’n heupvet en te prikken in m’n buik. ‘Dit ziet er echt niet uit,’ zei ik dan hardop. Er waren avonden dat ik niet naar een feestje ging omdat al m’n kleren ‘dik’ stonden.

Tijdens seks was ik vooral bezig met het inhouden van m’n buik. Ik heb nog nooit met vrienden op het strand gelegen, omdat ik niet in bikini wil waar bekenden bij zijn. Terwijl, niemand ligt op het sterfbed te denken aan de vetrollen die er niet zijn geweest.

Lees ook:
Liesbeth Rasker: ‘Ik begrijp de samenwoondrift niet’

Baz Luhrmann schreef in het iconische nummer Everybody’s free de volgende levensles: ‘In twenty years you’ll look back at photos of yourself and recall in a way you can’t grasp now, how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You’re not as fat as you imagine.’

Terugkijkend naar die oude foto’s van dat kinderlijf dat ik toen al te veel vond, weet ik dat als het aan mij ligt het nooit goed genoeg zal zijn. En dat ben ik zat.

Als ik mezelf kan aanpraten mijn lijf niet mooi te vinden, moet het andersom ook kunnen.

Dus klopte ik aan bij een diëtist voor een alternatief voor de crashdiëten die ik mezelf al jaren opleg, en de vreetbuien die erop volgen. Met een trainer ging ik aan de slag om sterker te worden. De coronakilo’s gingen weg, wat overbleef is wat ik ben. Gezond, optisch slank, met rollen.

Op Instagram ben ik accounts gaan volgen die zachte vrouwenlichamen laten zien (SofieBuus, Camillalor, RoosterLisa, VivanHoorn, Feminist). Met clichématige teksten over dat elk lichaam er mag zijn, die ik dagelijks tegen mezelf herhaal, al weet ik best dat ik met mijn postuur makkelijk praten heb. Ik sta weer elke ochtend voor de spiegel, maar zeg nu hardop ‘damn, wat zie jij er goed uit’, en steeds vaker geloof ik dat.

Als ik mezelf kan aanpraten mijn lijf niet mooi te vinden, moet het andersom ook kunnen. Zestien jaar onzekerheid gaat niet zomaar weg. Maar hopelijk kijk ik binnenkort naar mezelf zoals ik anders pas over twintig jaar zou doen.

Deze column van Liesbeth Rasker komt uit VIVA-2020-37. Dit nummer ligt t/m 15 september in de winkel of kun je hier online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

Beeld: Tom ten Seldam

Het bericht Liesbeth Rasker: ‘Er waren avonden dat ik niet naar een feestje ging omdat al m’n kleren ‘dik’ stonden’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Zit je met een prangende vraag of kun je wel goede raad gebruiken? In deze rubriek staan de experts voor je klaar. Deze keer beantwoordt relatiewetenschapper Tila Pronk al jouw vragen over liefde en relaties.

Vraag: ‘Moet ik kiezen voor mijn grote liefde of voor mijn kinderwens?’

Vroeger wist ik het zeker: ik wil nooit kinderen. De relatie met mijn vriend die ook geen kinderwens heeft was dan ook een match made in heaven. Bij mij is er echter iets gaan borrelen, maar datzelfde geldt niet voor hem. Moet ik nu kiezen tussen mijn grote liefde en mijn kinderwens?

Antwoord

‘Ja, dit is een heel lastige situatie. Realiseer je allereerst dat een kinderwens niet rationeel is, maar biologisch. Waar jij vroeger zeker dacht te weten dat je geen kinderen wilde, kan dit gevoel dus zomaar de kop op steken. Neem jezelf dit niet kwalijk, maar probeer uit te zoeken hoe stabiel je kinderwens is. Als je van de ene op de andere dag van gedachte bent veranderd, moet je jezelf afvragen of dit geen andere oorzaken heeft. Misschien heeft iemand in je directe omgeving net een baby gekregen en heb je daarom deze gevoelens?

Bespreek ze ondertussen wel met je vriend, maar verbindt er niet meteen consequenties aan als jullie niet op één lijn liggen. Als jouw gevoel blijft en jullie er samen echt niet uitkomen, is het misschien goed om met een relatietherapeut te praten die is gespecialiseerd in dit thema. Zo’n neutrale blik kan heel verfrissend werken.

Verandert er niks? Dan wordt het wel een lastig verhaal. Een kinderwens is niet onderhandelbaar. De opoffering om geen kinderen te krijgen is veel te groot, maar je kunt ook geen gezin beginnen met iemand die dit eigenlijk niet wil. Ik kan niet zeggen dat je je relatie dan maar moet beëindigen, want het is aan jou om te besluiten hoe je hiermee omgaat. Realiseer je wel dat als je je kinderwens opgeeft, dit altijd tussen jou en je partner in kan blijven staan. Denk dus goed na voordat je een keuze maakt.’

Lees ook:
Kelly Weekers: ‘Een out-of-office instellen helpt bij het aangeven van je bereikbaarheid’

Vraag: ‘Hoe kunnen we onze relatie een nieuw leven inblazen?’

Mijn ex en ik zijn na een relatie van tien jaar uit elkaar gegaan, maar nu, twee jaar later, merken we dat de vonk opnieuw overslaat. Hoe kunnen we onze relatie op een gezonde manier nieuw leven inblazen?

Antwoord

‘Relaties veranderen voortdurend, want wij mensen veranderen en groeien ook constant. Jij en je ex zijn niet meer dezelfde personen als vroeger, dus realiseer je allereerst dat je niet dezelfde relatie instapt als toen. Probeer het daarom te zien als een andere relatie.

Jullie zijn de vorige keer natuurlijk niet voor niets uit elkaar gegaan, dus stap niet zomaar weer in je oude leventje. Maak samen een frisse start en ontdek elkaar opnieuw. Belangrijk is dat jullie bespreken wat er de vorige keer mis is gegaan. Dit kan heel pijnlijk zijn, maar het is wel noodzakelijk om dezelfde fouten te voorkomen. Bespreek daarom de problemen en irritaties uit het verleden en probeer dit te zien als een mooi moment om afscheid te nemen van de dingen die toen niet goed gingen.

Vind daarnaast samen nieuwe routines en gebruiken. Het is verleidelijk om snel weer in oude gewoontes te vallen, dus spreek elkaar hierop aan als je dit ziet gebeuren. Besef tot slot dat je niet helemaal afscheid hoeft te nemen van het verleden. Het is juist heel mooi dat jullie samen zo’n lange geschiedenis hebben en dat jullie elkaar door en door kennen. Koester die gedeelde geschiedenis vooral, maar erken ook dat jullie nu in een nieuwe fase zitten. Zie jullie nieuwe relatie dus vooral als een upgrade van de oude versie.’

Wie is Tila Pronk?

Tila Pronk (37) studeerde psychologie en specialiseerde zich in liefde en relaties. Tegenwoordig is ze werkzaam als universitair docent sociale psychologie aan Tilburg University. Ze schreef het boek Hartstocht, de psychologie van de liefde en is regelmatig te zien op tv, bijvoorbeeld als expert in het programma Married at first sight.

Ook een vraag?

Elke week staat er een expert voor je klaar om ’m te beantwoorden. Of dat nou is op het gebied van liefde en seks, je lichaam, huid, sport, werk, voeding of wat dan ook: je kunt hier alles kwijt. Stuur je vraag naar redactie@viva.nl o.v.v. Durf te vragen.

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de VIVA-nieuwsbrief

Foto: Unsplash

Het bericht Tila Pronk: ‘Relaties veranderen voortdurend, want wij mensen veranderen en groeien ook constant.’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Er wordt vaak met veel dedain gekeken naar realityprogramma’s als Temptation Island, Ex on the beach en Chateau Meiland. Gescripte tv met aandachtszieke gekkies. Leedvermaak. Fastfood. Niet bon ton om naar te kijken. Maar de kijkcijfers laten een heel ander beeld zien. Jinek of Zomergasten goed bekeken? Welnee, Martien Meiland geeft iedereen het nakijken. Hoe komt het dat we zo gefascineerd zijn door andermans drama?

De eerste echte reality tv-soap die ik mij kan herinneren was The Osbournes op MTV, over het leven van de Britse ex-verslaafde rocker Ozzy Osbourne, zijn vrouw Sharon en hun twee kinderen Jack en Kelly. De Ozzy’s werden een grote hit en al snel kregen we in Nederland De Bauers, Patty’s posse, Gewoon Jan Smit en Adam’s family. Het shot van de per ongeluk openvallende badjas van de poedelnaakte Adam (die zelf de eindmontage van de serie deed!) waarbij Curry junior fier in beeld verscheen, zal niet gauw van mijn netvlies verdwijnen.

Lees ook:
Hoofdredacteur Debby: ‘Wie de maatregel verzint op straffe van geldboetes, zou ‘m op z’n minst zelf moeten naleven’

Na alle BN’er-soaps kwamen de sociale experimenten als De gouden kooi, Oh Oh Cherso en nog tig andere spin-offs met Barbie, Sterretje en Jokertje. Jonge vrijgezellen op een zonnig eiland in combinatie met heel veel drank staat garant voor drama en seks op de beeldbuis. En zo gingen we van A-sterren via de paradijsvogels naar platvloers met kandidaten die zonder uitzondering, ongeacht status, all-out gingen voor de camera. Gescript of niet, het is televisie om je vingers bij af te likken.

Je kunt er schamper over doen, maar het feit is dat we graag naar andermans ongemak, drama en uitspattingen kijken. En het goede nieuws? Daar wordt ons brein ook nog eens bewezen gelukkig van. Niks om je voor te schamen dus, vindt ook journalist en De bachelorette-adept Lianne Sanders. Zij duikt vanaf pagina 30 in de fascinerende wereld van reality-tv. Tot volgende week!

Debby Gerritsen

Het bericht Hoofdredacteur Debby: ‘Je kunt er schamper over doen, maar het feit is dat we graag naar andermans ongemak, drama en uitspattingen kijken’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Hij vindt zich de rustigheid zelve, maar met zijn optreden bij het Eurovisie Songfestival wilde Jeangu Macrooy helemaal uit zijn dak gaan. Door corona ging dat feest niet door, maar dat betekent niet dat ie heeft stil gezeten…

Geboren: 6 november 1993 in Paramaribo

Relatie: Jeangu is drie jaar samen met Sebas van der Sangen.

Carrière: Tijdens zijn opleiding aan de ArtEZ Popacademie in Enschede tekent Jeangu een contract bij Unexpected Records, het label van Perquisite. Zijn debuutalbum High on you komt hoog binnen in de album charts en staat nummer 1 in de top 40 van Suriname. Zijn single Gold wordt gebruikt voor
een commercial van Game of thrones. Macrooy treedt op in binnen- en buitenland en op grote festivals als North Sea Jazz, Eurosonic en Lowlands. Hij vertegenwoordigt Nederland tijdens het Eurovisie Songfestival 2021 in Rotterdam.

Hoe was het voor jou dat het Eurovisie Songfestival definitief niet doorging?

‘Via een Skype-call kreeg ik het te horen. De teleurstelling was groot, maar goed, mensen gingen dood, bedrijven failliet, ik begreep het meteen. Er zouden 180 miljoen mensen naar het Songfestival kijken, een absolute springplank voor mijn carrière. In plaats daarvan werd het ineens een stuk rustiger. Maar gelukkig heb ik wel nog een aantal toffe radio- en tv-optredens kunnen doen en sowieso niet stil gezeten. Maar eerlijk, ik maak me nooit zorgen over geld. Dat bedoel ik niet arrogant, maar ook met weinig geld kan ik gelukkig zijn.’

Ik maak me nooit zorgen over geld. Dat bedoel ik niet arrogant, maar ook met weinig geld kan ik gelukkig zijn’

Vertel.

‘Na twee jaar aan het conservatorium in Paramaribo zei mijn intuïtie dat ik in Nederland meer kans had om door te breken. Voor de emigratie en de opleiding had ik in totaal vijftienduizend euro nodig. Dat had ik niet, maar ik vond dat geld geen obstakel mocht zijn. Ik startte een crowdfundingactie en mailde allerlei bedrijven en familieleden om het bedrag bij elkaar te sprokkelen. In mijn mail stond hoe groot mijn droom was, dat alle kleine beetjes zouden helpen. Ik kreeg financiële steun – van familieleden tot advocaten-kantoren en vrienden – en uiteindelijk had ik het bedrag bij elkaar. Tot op de dag van vandaag sta ik versteld van mijn eigen overtuigingskracht. Ik denk dat mensen me steunden omdat ze die oprechte drive zagen en herkenden.’

Lees ook:
Alex Ploeg: ‘Humor is een soort sociaal glijmiddel’ (uit het magazine)

Kun je je de dag dat je uit Suriname vertrok nog goed herinneren?

‘Ja. Het was de spannendste dag uit mijn leven. Ik weet nog dat ik in mijn slaapkamer stond en moest huilen. Het was de plek waar ik mijn dromen had gedroomd en mijn eerste liedjes heb geschreven. Je kinderkamer is de meest veilige plek die je hebt, nu ging ik het grootste risico uit mijn leven nemen. Mijn moeder kwam binnen, gaf me een paar foto’s en daarna een knuffel. Uiteindelijk heeft mijn familie me uitgezwaaid op het vliegveld. Ook mijn vader was erg emotioneel. Vooral het afscheid met mijn tweelingbroer Xillan viel me zwaar. We hadden twintig jaar lief en leed gedeeld. Nu gingen onze wegen zich scheiden.’

Hij wilde niet mee?

Lachend: ‘Nee. En achteraf gezien was dat misschien ook wel goed voor ons. In de twee jaar daarna dat ik in Nederland was zonder hem, heb ik mijn eigen identiteit kunnen ontwikkelen. Als tweeling deden we alles samen: we hadden dezelfde vrienden, hobby’s, alles. Sommige delen van je identiteit zijn dan minder goed ontwikkeld omdat iemand anders dat altijd aanvult. Als je dan opeens alleen bent, moet je het zelf doen. Daar heb ik veel van geleerd.’

Zoals?

‘Voor mezelf opkomen en mijn eigen keuzes maken. Ik ben in Nederland van jongetje naar volwassen man gegaan. De band met mijn tweelingbroer is trouwens nog steeds heel hecht. Hij woont nu ook in Nederland. Ik vind het fijn hem niet meer te hoeven missen.’

Lees ook:
Wopke Hoekstra: ‘Ik kan de knop goed omzetten’

Hoe was het in het begin om in Nederland te wonen?

‘In Hengelo kwam ik terecht bij een gastgezin dat kamers verhuurde. Hengelo is natuurlijk niet het centrum van de wereld, maar ik vond het best een leuke stad en de woning was chill. Er was altijd iemand thuis en er werd voor me gekookt. Het voelde als een warm bad. Ik heb me nooit alleen gevoeld. Af en toe hebben we nog contact.’

Als Jeangu aan het einde van zijn eerste jaar zijn producer ontmoet, gaat het snel. Hij tekent een contract en brengt zijn eerste EP uit, waarna hij door radiozender 3FM wordt uitgeroepen tot Serious talent. Zijn single High on you bereikt de nummer 1-positie in de top 40 van Suriname. In zijn derde jaar stopt hij met zijn opleiding aan de popacademie. ‘Dat was een moeilijke beslissing, Maar het werd steeds lastiger om mijn studie te combineren met een succesvolle carrière. Ik kon niet aan beide de volle 100% geven.’

Was je de beste van de klas?

‘Dat weet ik niet, maar ik was wel degene die het meeste deed buiten school om. Ik stond in voorprogramma’s van artiesten, op festivals als Lowlands en mocht optreden bij De wereld draait door. Ik heb even getwijfeld om toch mijn opleiding af te maken, maar wist al vrij snel dat ik dit moest doen.
Ik kreeg de kansen waar ik als klein jongetje van had gedroomd.’

Hoe was je vroeger als kind?

‘Een stille jongen, echt een braverik en totaal niet rebels. Ik was altijd met Xillan, altijd bezig met muziek. We zijn beiden muzikaal. Als tieners zaten we samen op gitaar- en zangles. Hij is net als ik ook verder gegaan in de muziek; we schrijven af en toe nog samen liedjes.’

Tekst: Kimberly Palmaccio | Foto’s: Lin Woldendorp

Met dank aan Tap Zuid, Amsterdam

Dit is niet het volledige interview met Jeangu Macrooy. Benieuwd naar het gehele interview? Dat kun je lezen in de nieuwste VIVA #38, die vanaf vandaag in de winkels ligt. Weet je dat je de nieuwste VIVA ook als losse editie heel makkelijk kunt bestellen via deze link?

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Het bericht Jeangu Macrooy: ‘Echt een losbol kun je me niet noemen’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Natúúrlijk trap jij, verstandige vrouw, er niet in. Maar in alle haast van de dag klik je op de link, betaal je en ga je door met je leven. Om er vervolgens achter te komen dat je bankrekening is leeggeplukt. Hoe wapen je je tegen cybercriminaliteit? In VIVA 38, die vanaf vandaag in de winkels ligt, duiken we in de wereld van dit relatief nieuwe fenomeen. 

Zo voorkom je cybercrime

Wist je bijvoorbeeld dat oplichting via WhatsApp enorm is toegenomen, en slachtoffers gemiddeld zo’n 3000 euro kwijt zijn? En dat cybercriminelen gewoon een stelletje slimmerds zijn, waardoor het niet eens zo heel gek is wanneer je in deze online oplichting trapt? In VIVA 38 leggen we uit hoe cybercriminelen te werk gaan, delen we verhalen van slachtoffers en geven we tips om veilig op het internet te verblijven.

Spraakmaker van de week

Ook introduceren we een gloednieuwe rubriek: de spraakmaker van de week. Deze week is dat Anne Kuik (33). De CDA-politica wil betaalde seks strafbaar maken. “We hebben een grote, gewelddadige markt gecreëerd voor het kopen van seks. Er is geen sector met zo veel misstanden. En vrouwen zijn het slachtoffer.” Met dit wetsvoorstel wil Anne Kuik ervoor kiezen om vrouwen die gedwongen in deze sector zitten, te beschermen.

Dol op reality tv?

Nog een bijzondere wereld om in te duiken: de wereld van reality tv. Want waarom kijken we zo graag naar programma’s als Temptation Island en De Bachelorette? Ons brein wordt gewoon heel blij van de emotionele drama’s, de enorme clichés en het veilig aftasten van onze morele grenzen. Fijn toch?

Verder spreken we met Jeangu Macrooy over het Eurovisie Songfestival en geven vijf vrouwelijke makelaars een binnenkijker in de makelaardij. Dat en nog veel meer in VIVA 38, die je via deze link los kunt bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Het bericht VIVA 38: we duiken in de werelden van cybercrime, reality tv en Jeangu Macrooy verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Vallen voor iemand die zijn partner emotioneel mishandelt, dat zou haar nooit overkomen, dacht Zoë (32). Toch belandde ze in een toxische relatie met een narcistische man.

‘Ik ontmoette mijn ex tien jaar geleden, toen we allebei in Zuid-Afrika woonden. Ik studeerde aan de universiteit van Kaapstad, hij liep stage niet ver daarvandaan. Hij was enorm charmant, charismatisch, intelligent en precies mijn type. We hadden direct een klik en werden verliefd. En dat begon als een droom.’

In het begin was hij ontzettend lief. Hij palmde mij helemaal in en ook mijn omgeving was direct fan van hem. Hij overlaadde me met aandacht, liefde en complimentjes. We konden ook goed praten over zelfontwikkeling en bewustzijn. Ik had op dat moment niemand in mijn omgeving die geïnteresseerd was in die onderwerpen. Hij was al diep gegaan op het gebied van zelfontwikkeling en dat maakte hem nog interessanter. Het was alsof ik de ideale man had gevonden.

Emotionele klappen

Tot hij terug verhuisde naar Duitsland, waar hij vandaan kwam. Plots hoorde ik wekenlang niets meer van hem. En toen ik hem eindelijk sprak, zei hij dat hij met een goede vriendin naar bed was geweest. Hij deed alsof het niets was.

Toen ik daar verdrietig om werd, werd hij heel boos, waardoor ik het idee had dat het misschien aan mij lag. Toch bleef hij al die jaren mijn kryptonite, mijn grote zwakte. Na elkaar zeven jaar niet gezien te hebben, zijn we in 2017 weer op elkaars pad gekomen en weer gaan daten.’

‘Zijn charme was hij in de tussenliggende jaren niet kwijtgeraakt en ik werd weer helemaal verliefd. Maar al snel veranderde zijn gedrag opnieuw. Als ik aangaf dat ik iets niet fijn vond, dan draaide hij de situatie om, waardoor ik me uiteindelijk schuldig ging voelen. Dat gebeurde ook toen ik, na negen maanden samen, op weg was naar hem en op het vliegveld nog even een video bewerkte voor mijn werk.

Op zoek naar geluid voor onder de video zag ik plots onder aan mijn scherm de tekst ‘iPhone van…’ met zijn naam. Ik klikte erop en vond allemaal audiobestanden van hem waarop hij samen met een vrouw te horen was. Het was duidelijk dat er iets speelde tussen die twee. Ik probeerde hem te bellen, maar hij nam niet op, waarna ik een voicemail achterliet voor ik het vliegtuig instapte.

Lees ook:
Juliëtte (32) deed meerdere zelfmoordpogingen: ‘Ik vond het leven niet meer leefbaar’

Toen ik was geland, had ik een spraakbericht op mijn telefoon: hij was inderdaad vreemdgegaan maar het stelde niet zoveel voor, vond hij. Waar hij voornamelijk boos over was, was hoe die bestanden op mijn laptop terecht waren gekomen.

Iets wat hij waarschijnlijk zelf twee weken ervoor per ongeluk had gedaan, maar waar hij mij de schuld van gaf. De manier waarop hij communiceerde en het feit dat hij niet even wachtte met het bespreken hiervan tot ik hem in levenden lijve zag, deed me twijfelen aan mezelf. Toch wist hij het zo te brengen dat ik hem snel vergaf.

Samenwonen

Na een jaar latten verhuisde ik naar Duitsland om te gaan samenwonen. Vanaf dat moment verergerde zijn gedrag. Hij gaf af op de manier waarop ik mijn glas neerzette, kon boos worden om de manier waarop ik een T-shirt opvouwde of als hij vond dat ik de vaatwasser verkeerd had ingeruimd. Ik mocht zelfs de douche niet meer nat uitstappen, want dan werd de badmat nat en dat vond hij verschrikkelijk.

Achteraf realiseer ik me pas dat ik het gevoel had dat ik op mijn tenen moest lopen, uit angst dat hij boos zou worden. Boos op de muziek die ik opzette, boos als ik de deur uitging, boos als ik iets was vergeten schoon te maken. Hij haalde mijn eigenwaarde ontzettend naar beneden, noemde me een bitch of een heks.

Er zijn zo veel nare dingen die hij tegen me heeft gezegd, dat ik ze op een gegeven moment ben gaan opschrijven: je bent te serieus, je hebt geen humor, Queen Zoë, je bent absoluut geen bewust mens, je bent iemand zonder diepgang en ik voel me totaal niet aangetrokken tot je. Ook maakte hij mijn werk als content creator altijd belachelijk.

Gebroken

Ik hield mezelf voor dat het hoorde bij een relatie. Dat je voor elkaar moet vechten, je je moet aanpassen aan de ander uit liefde en dat een relatie uit compromissen bestaat. Bovendien was ik net helemaal naar Duitsland verhuisd voor hem. Dat kon ik toch niet zo snel alweer opgeven?

Het ging zo lang door dat er iets in me brak. Vier maanden lang moest ik elke dag huilen. Hoe meer ik in mijn emotie ging zitten, hoe meer hij het me kwalijk nam: ‘You want this drama in your life, being with you is like living in pure hell,’ is wat hij zei.

In het begin stond ik nog redelijk sterk in mijn schoenen en kon ik voor mezelf opkomen, maar na maanden samen was ik gebroken. Als hij gemene dingen zei, kon ik alleen maar huilen. Ik werd niet geslagen, maar het voelde wel zo. Emotioneel misbruik is veel geniepiger dan fysiek misbruik, waardoor ik vaak helemaal niet doorhad wat er nu precies gebeurde.’

Snakken naar liefde

‘Maar… het was heus niet alleen maar verschrikkelijk met hem. Hij kon ook enorm lief zijn. En hij voelde echt wel een bepaald schuldgevoel als hij weer eens zo boos was geworden of me had uitgescholden. En dan bood hij zijn excuses aan en vertelde hoeveel hij van me hield. Hij was dan weer heel even die man op wie ik verliefd was geworden. Ik begon steeds meer te snakken naar dit soort momenten. Maar die werden steeds schaarser. En omdat hij zo veel dingen belachelijk maakte, van mijn werk tot de privédingen die ik deelde op social media, voelde ik me steeds meer gevangengezet.

‘Mijn beste vriendin zei dat ik de sprankeling in mijn ogen verloren had’

‘De emotionele mishandeling had groots effect. Mijn vertrouwen in mezelf brokkelde langzaam af. Ik begon mezelf steeds meer te verliezen. En dat uitte zich ook fysiek. Ik had altijd dik haar met een slag, maar mijn haar viel uit en mijn krullen verdwenen. Ook viel ik enorm af. Achteraf denk ik: hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren? De veranderingen bleven in mijn omgeving ook niet onopgemerkt. Mijn zus sprak me aan op mijn gewicht en dat ze zich daar zorgen om maakte. En mijn beste vriendin zei dat ik de sprankeling in mijn ogen verloren had.

Woedebui

Toen mijn moeder bij me op bezoek kwam in Duitsland, vertelde ik haar over een voorval waarbij hij de was voor me had neergelegd zonder te vragen of ik die wilde doen, en vervolgens boos werd om de manier waarop ik de was had gedaan. Dit ging gepaard met een heftige woedebui en scheldpartijen. Ze schrok ontzettend. ‘Dit valt onder huiselijk geweld, Zoë,’ zei mijn moeder. En dat kwam enorm binnen. Ze vroeg of hij me ook sloeg. ‘Nee, natuurlijk niet,’ zei ik en ik gaf aan dat als dat zou gebeuren, ik direct bij hem weg zou gaan. Toen begon ik me langzaam te realiseren dat wat er plaatsvond inderdaad al mishandeling was. Ik droomde zelfs regelmatig dat hij mijn keel dichtkneep. Toen ik mezelf had herpakt, bij hem op m’n strepen ging staan en relatietherapie voorstelde, weigerde hij daarin mee te gaan.

Ik was het probleem, dus ik moest maar aan mezelf gaan werken. Daar ben ik zelfs nog voor naar de huisarts gegaan, die me aangaf dat onze relatie alleen maar beter werd als we er samen aan wilden werken. Daar moest hij niets van weten. En ondertussen bleef hij de schijn ophouden naar anderen, zette hij zijn charmante masker op en overlaadde hij ze met aandacht en complimenten. Als ik dan met mijn verhaal bij iemand kwam, begrepen ze er niets van. Hij was zo charmant en vriendelijk. Of het niet ook aan mij lag?’

Je kunt meer over Zoë en haar coaching vinden via professionalwildchild.com en op haar YouTube account (Professional Wild Child) vertelt ze uitgebreid over haar ervaring met een toxische relatie.

Tekst: Gabrielle Koster | Foto: Dirk-Jan van Dijk

Lees het verhaal verder in VIVA-38. Wist je dat je de nieuwste VIVA ook als losse editie heel makkelijk kunt bestellen via deze link? 

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Het bericht Zoë (32) belandde in een toxische relatie: ‘Emotioneel misbruik is geniepig’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Daar is ‘ie weer: VIVA’s Beauty Cadeaubox! Iedere zomer is deze spotgoedkope actie weer een dijk van een knaller en dat is niet zo gek. Juist tijdens dit seizoen is je huid blij met alles dat in deze bomvolle doos zit. Omdat het volgende week (ja echt) al officieel herfst is, doen we de box nog een keer in de aanbieding!

De Beauty Cadeaubox is een doos bomvol fijne beautyproducten voor een topprijs. Je vindt verschillende verzorgingsproducten voor je gezicht en handen, te lekker om te laten liggen. De prijs vraagt u? Normaal gesproken heeft de beautybox een waarde van 109,39* euro, maar speciaal voor VIVA-lezeressen is ‘ie nu 24,99 euro! En dat is inclusief verzendkosten.

In de Beauty Cadeaubox vind je:

• YOUTH LAB. Deep Moisture Cream 50 ml t.w.v. € 25,90
• Lashcode Mascara t.w.v. € 24
• Jorgobé Hand Cream t.w.v. € 20
• Colgate Tandpasta Max White Expert AntiStain t.w.v. € 12,99
• NIVEA verzachtende reinigingsolie 150 ml t.w.v. € 9,99
• Miqura after sun face mask t.w.v. 7,90
• Dr. E.J. Swaab Lippenbalsem 100% natuurlijk t.w.v. € 3,39
• Miqura Masque Me Up Hemp Eye Mask t.w.v. € 5,22

Je kunt VIVA’s Beauty Cadeaubox bestellen via VIVA.nl/beautycadeaubox.

»BESTEL DE BEAUTYBOX | KLIK HIER«

*Prijs gebaseerd op de consumentenadviesprijs.

Het bericht Laatste kans: je kunt nu nog VIVA’s spotgoedkope Beauty Cadeaubox bestellen verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Toen zangeres Adele een foto van haar afgeslankte lijf postte, viel ze vooral ten prooi aan kritiek. Dat overkwam ook Nathalie (33) nadat ze bijna dertig kilo afviel.

‘Ik had amper een stap over de drempel van de lunchroom gezet of mijn vriendin Katja tetterde haar ‘begroeting’ al door de ruimte: ‘Schat! Waar zijn je tieten gebleven? Hahaha!’

Omdat direct alle ogen op mij gericht waren, wist ik niets anders te verzinnen dan on-gemakkelijk met haar mee te lachen, terwijl ik snel aan het tafeltje waar mijn vriendinnen zaten aanschoof. Mijn andere vriendin Eline was gelukkig wat subtieler: ‘Jeetje, jij bent écht veel afgevallen, zeg!’ Ik glimlachte en wilde net dankjewel zeggen, toen ze eraan toevoegde: ‘Maar je moet nu wel stoppen hoor, anders word je echt te dun. Je lijkt wel een schaduw van jezelf!’

Medelijden

Als ik eerlijk ben, dacht ik tot op dat moment altijd dat skinny shaming iets was wat dunne mensen verzonnen om medelijden op te wekken. O, boehoe, wat afschuwelijk dat mensen je erop wijzen dat je slank bent, schoot altijd door mijn hoofd, als ik in een tijdschrift las dat de vrouwen wier figuur ik zo benijdde zich gekwetst voelden door opmerkingen als: ‘Eet eens een hamburger’ of: ‘Er hangen twee draadjes aan je rok.’

Ik geef toe, dat klinkt niet aardig. Maar dat komt misschien ook omdat ik er alleen maar over lás. In werkelijkheid bleef ik ver uit de buurt van vrouwen met het – in mijn ogen – perfecte figuur. Ik voelde me gewoon nooit echt gemakkelijk bij ze in de buurt, maar ik denk ook dat het zo werkt dat je automatisch vrienden zoekt die dezelfde dingen leuk vinden als jijzelf. Sporten en bewegen hoorden daar in mijn geval niet bij.’

Lees ook:
Kim vergokte al haar spaargeld én dat van haar vriend (uit het magazine)

Geen commentaar

‘Mijn vriendinnengroepje bestond dan ook uitsluitend uit vrouwen die, net als ik, meer hielden van bitterballen eten en wijntjes drinken dan van bootcampen in het park en smoothies blenderen. En ja, dat heeft nu eenmaal zijn uitwerking op je figuur, zeker als je de dertig eenmaal gepasseerd bent.

Het gekke is: toen ik nog bijna honderd kilo woog, zo’n dertig kilo te veel voor mijn lengte, gaf niemand commentaar op mijn figuur. Oké, mijn moeder zei weleens dat het niet gezond was om zo veel extra gewicht mee te dragen.

‘Het gekke is: toen ik nog bijna honderd kilo woog, gaf niemand commentaar op mijn figuur’

Maar van mijn vriendinnen of mijn vriend had niemand ooit commentaar op mijn eetgewoonten. Niet als ik liters frisdrank achterover sloeg en ook niet als ik ‘s avonds laat nog even langs de McDrive of de shoarmatent wilde. Sterker nog: ze gingen maar al te graag met me mee. Maar inmiddels is alles anders. Sinds ik van mijn huisarts te horen kreeg dat mijn bloedsuiker angstwekkend hoog was, besloot ik: nu is het genoeg.’

Wat nou body positivity?

‘Ik ben altijd vol geweest en had daar geen problemen mee. Mijn motto was: liever te dik in de kist dan een feestje gemist. Maar juist omdat ik zo veel van het leven hou en heel erg oud wil worden, waren de serieuze risico’s voor mijn gezondheid de motivatie die ik nodig had om het roer om te gooien.

Niet dat het zo makkelijk ging. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost maar ik weeg, dankzij een uitgebalanceerd dieet van een diëtiste en een trainingsschema, inmiddels een gezonde negenenzestig kilo. Ik voel me beter dan ooit.

Maar wat niet beter voelt, is dat mijn vriendinnen, die niets dan medeleven toonden toen ik nog dik was en zei dat ik wilde afvallen, me nu steken onder water geven omdat ik ‘te dun’ zou zijn. Of beter gezegd: dunner dan zij.

Aanvankelijk steunden ze me nog. Ze vonden het knap dat ik mijn dieet zo goed volhield en complimenteerden me toen ik van maat 48 naar maat 44 was gegaan, maar daar had het denk ik wel moeten stoppen. Want inmiddels ben ik te slank naar hun zin. Er is me al gevraagd of ik echt geen eetstoornis heb, er zijn neerbuigende opmerkingen gemaakt over het ‘geluk’ dat ik heb door zo makkelijk af te vallen, terwijl ik mijn hele eetpatroon heb omgegooid en drie keer per week train!

‘Tijdens een etentje noemden mijn  vriendinnen me een konijn, omdat ik ‘alleen nog maar groenten eet’

Er werd me schamper verteld dat een te hoog BMI echt niet hoeft te betekenen dat je ongezond bent. En laatst werd ik tijdens een etentje met vriendinnen een konijn genoemd, omdat ik ‘alleen nog maar groenten eet’. Vergis je niet: dit zijn dus dezelfde vrouwen die hun mond voortdurend vol hebben over body positivity.

Van jezelf houden, van je lichaam houden, ieder lijf is een bikinilijf… noem maar op. Alleen lijkt het er ineens meer op dat ik alleen van mijn lichaam mocht houden zolang ik overgewicht had. ‘Zou je dat frietje nu wel eten? Je bent al zo dik!’ Als iemand deze opmerking zou maken, staat de body positivity movement op zijn achterste benen. Maar ‘eet je wel genoeg?’ moet blijkbaar gewoon kunnen.’

Zogenaamde grapjes

‘Mijn vriend was de enige die nog normaal deed. Hij zei dat ik absoluut niet hoefde af te vallen voor hem. Hij houdt sowieso van me, of ik nu honderd kilo weeg, of vijftig. Maar hij vindt me nu wel aantrekkelijker, vooral ook omdat hij merkt dat ik mezelf sexyer voel.

En natuurlijk vindt hij het net als ikzelf fijn dat ik nu een gezond gewicht heb. Maar vanwege de opmerkingen van mijn vriendinnen in de trant van ‘Je bent toch niet ziek?’ was het toch lastig om gelukkig te zijn met mijn gezonde gewicht.

Een keer vroeg Katja wanneer ik voor het laatst een fatsoenlijke maaltijd had gehad. Toen ik nog dik was, heb ik die vraag nooit gekregen. Ik wist dus echt niet hoe ik daarop moest reageren. Skinny shaming is iets waar je heel lastig je vinger op kunt leggen. De opmerkingen zijn zo onderhuids, meestal in de vorm van ongevraagd advies, bezorgdheid of ‘grapjes’.

En dan vaak op een zogenaamd bezorgd toontje, met een meelevende blik of met een lach, alsof dat het acceptabel maakt. Het gekke is: skinny shaming wordt veel meer geaccepteerd dan fat shaming. Alsof je, zolang je slank bent, daar blij mee moet zijn en je vooral je mond moet houden als iemand commentaar heeft op je uiterlijk. Maar het heeft toch dezelfde negatieve emotionele impact om voor ‘langpootmug’ te worden uitgemaakt als voor ‘zeekoe’?’

Niet meer onzichtbaar

‘Aanvankelijk probeerde ik het te laten gaan, maar het voelde steeds meer of mijn vriendinnen, Katja voorop, me probeerden neer te halen. Op een middag zat ik met haar op een terras toen een man met een wasbord voor onze neus zijn spieren begon te flexen terwijl hij opzichtig naar me keek.

Ik moest erom lachen, maar tegelijkertijd stak het me ook. Het is raar als je ineens niet meer onzichtbaar bent, zoals ik heel lang heb ervaren. Ik weet dat ik een leuke persoonlijkheid heb. Ik heb doelen in het leven, ben ambitieus, intelligent, grappig en zorgzaam en vrij gemakkelijk in de omgang. Het steekt me als ik bedenk dat de mannen die nu naar me kijken me geen blik waardig zouden gunnen als ik nog dik was.

Dat wilde ik tegen mijn vriendin zeggen, maar de zin bleef halverwege in mijn keel steken toen ze met haar ogen rolde. ‘Schat, zeg maar niets. Ik snap het. Het is vréselijk om sjans te hebben met de dubbelganger van Chris Hemsworth en in maatje 36 te passen. Ik heb met je te doen hoor. Écht.’ Toen slikte ik mijn woorden maar in. Ik verzon een smoes dat ik nog langs mijn moeder moest, maar in werkelijkheid ging ik verdrietig naar huis.

Adele

Toen ik las dat zangeres Adele zo veel was afgevallen, was ik benieuwd naar de reacties. En die kwamen er. Artikel na artikel verscheen online, waarin werd gezegd dat haar succes voor een groot deel juist te danken was aan haar rondingen en ‘girl next door’-look, en dat ze een stuk minder leuk was nu ze eruitzag alsof ze niets liever deed dan quinoa eten.

Degenen die wél iets positiefs over haar gewichtsverlies zeiden, werden volledig afgemaakt. Er verschenen zelfs hele essays over hoe het complimenteren van gewichtsverlies problematisch kan zijn omdat je daarmee zou stellen dat dunnere lichamen waardevoller zijn, wat vetfobie in de hand zou werken.

Ik vond het bizar om te lezen; dit was precies hoe mijn vriendinnen zich naar mij toe gedroegen! Het leek net of het kwartje toen pas echt bij me viel. Zij maakten die rottige opmerkingen niet omdat ik zo was afgevallen, maar omdat ze negatieve gevoelens over zichzelf hadden. En omdat mij aanvallen een  prima defensiemechanisme is tegen die rottige gevoelens. Door lullige opmerkingen tegen mij maken, onthulden ze – onbedoeld en misschien wel onbewust – hun eigen pijn.’

Lees ook:
Kyra: ‘Met mij maakte hij trouwplannen. Met haar zat hij in een ivf-traject’

Skinny bitch

‘Na enkele maanden van zogenaamd bezorgde of grappige opmerkingen was ik het zat. Inmiddels wist ik wat ik kon verwachten op een vriendinnenavondje, dus bij de volgende  zette ik me schrap voor wat ging komen. En ik hoefde er niet eens lang op te wachten. ‘Ja hoor, daar heb je onze skinny bitch!’ riep Katja toen ik binnenkwam. Dit was mijn moment.

Ik schraapte mijn keel en zei: ‘Zeg Katja, jij bent toch zo van de body positivity? Waarom kun je dan met geen mogelijkheid respecteren dat ik dat ook ben? Ik zet mijn lichaam op de eerste plaats en maak er iets van wat ik als positief kan beschouwen. Dát is waar body positivity over zou moeten gaan. In plaats van op de bank te liggen en een plank Franse kaas naar binnen te werken, zou jij ook kunnen doen wat ik doe: sporten. Gezond eten. Dat je daar geen zin in hebt, is prima, maar hou eens op met te doen alsof ik gewoon een hamburger moet eten en mijn mond moet houden. Ik ben nog gewoon dezelfde, alleen zonder de overtollige ballast die ik de hele dag rondsjouwde.’ Toen ik wegbeende, zag ik uit mijn ooghoeken hoe een perplexe Katja me nakeek. Ik had wel pijn in mijn buik. Pure zenuwen, want meestal ben ik niet zo assertief. Maar dit was echt even nodig, ik had het zo gehad!’

Sommige artikelen kun je maar gedeeltelijk lezen op viva.nl, omdat ze afkomstig zijn uit de papieren VIVA. Uit respect naar onze abonnees én om te zorgen dat wij online leuke gratis content kunnen blijven maken, linken wij je door naar onze magazine-shop om het hele artikel te lezen. Dit is een online platform waar je alle edities van VIVA ook los kunt bestellen. We hopen te kunnen rekenen op je begrip!

Tekst: Vivienne Groenewoud

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de VIVA-nieuwsbrief.

Het bericht Nathalie (33) wordt geskinny shamed: ‘Waar zijn je tieten gebleven?’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Deze week hebben we drie saladebars op een rijtje gezet die je zeker eens bezocht moet hebben. Want bij deze toko’s maak je van gezond eten een feestje! Dit zijn 3x de lekkerste saladebars. 

Vers geoogst

De producten die ze gebruiken bij Saladebar Oogst in Alkmaar zijn bijna allemaal biologisch en zo veel mogelijk in de omgeving geoogst. Daarna worden ze omgetoverd tot verse maaltijden, van salades tot wraps.

Image may be NSFW.
Clik here to view.
saladebaroogst.nl

Het bericht Hotspots: 3x de lekkerste saladebars verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Hou je van wat extremere sporten? Dan is parkour een leuke uitdaging. Het idee: geen muur, brug of ander obstakel houdt je tegen om je eindbestemming te bereiken.

Ontsnappingstechniek

Bij parkour draait het om hindernissen overwinnen en je zo snel en vloeiend mogelijk van a naar b verplaatsen. Daarbij is de stad (denk: muurtjes, hekken, daken en bankjes) je speeltuin.

Het stamt af van een ontsnappingstechniek bedacht door de Franse marineofficier Georges Hébert die zijn soldaten op elke situatie wilde voorbereiden en ze leerde zo veel mogelijk hindernissen te overwinnen. Een soldaat, de turner Raymond Belle, maakte later met zijn zoon David van de techniek de huidige gymnastiekdiscipline parkour.

Een afgeleide van parkour is freerunning. Het verschil is dat bij de laatste meer acrobatiek komt kijken, zoals salto’s en andere sprongen, terwijl het bij parkour meer om snelheid gaat. Vaak worden beide wel door elkaar beoefend.

Lees ook:
Fit met VIVA: Heel Holland rent én wordt fitter

Wat doet het met je?

Met parkour (en freerunning) ren, klim, rol en spring je dat het een lieve lust is en daarmee is het een full body work-out. Door al dat buigen en draaien met je core, wordt deze supersterk.

Doordat je snel moet beslissen hoe je een obstakel ‘te lijf’ gaat, zal je snelle denk-vermogen vooruitgaan en krijgt ook je creativiteit een boost. Net als je zelfvertrouwen, want een muurtje waarvan je nooit dácht om erover heen te springen, doe je na een tijdje met twee vingers in je neus.

En wat vooral belangrijk is: het is leuk! Het is een beetje alsof je weer kind bent en de hele dag mag spelen.

Dat wil ik!

Ben je wel in voor deze extreme sport? Ervaren parkour/freerunners doen dit outdoor in de stad. Tik het maar eens in op YouTube en je ziet de meest geweldige – en soms angstaanjagende – runs voorbij komen. Laat dat je niet afschrikken, want zijn er ook veel indoorplekken waar je kunt oefenen, met zachte ondergronden en trampolines om tegen muren aan te lopen.

Bij onder andere jump-academy.com in Den Haag, infinityfreerun.nl in Utrecht, parkourdisciplines.com in Zoetermeer, Benthuizen en Alphen aan den Rijn, fastforwardsports.nl in Woerden en vrog.nl in Amsterdam kun je een proefles nemen.

Tekst: Jessica van Zanten | Foto: shutterstock

Deze VIVA-Fit komt uit VIVA-2020-38. Dit nummer ligt t/m 22 september in de winkel of kun je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

Het bericht Fit met VIVA: Opzij, opzij, opzij! verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Met groente in de hoofdrol eet je niet alleen gezond en duurzaam, maar vooral heel smakelijk. Daarom dit verrukkelijke vegan recept.

Voor vier personen
Bereidingstijd: 45 minuten

Benodigdheden

Voor de currypasta:

• 1 ui, grof gesnipperd
• 4 teentjes knoflook
• 2 groene pepers
• 3 el tomatenpuree
• 1 tl kurkuma
• 1 tl komijnpoeder
• 1 tl korianderpoeder
• 1 tl foeliepoeder
• 1 tl fenegriekpoeder
• 1 tl zeezout

Verder nodig:

• 1 el olijfolie
• 2 bloemkolen, buitenste bladeren verwijderd, in grote roosjes
• 3 el amandelschaafsel
• 3 el (blanke) rozijnen
• gehakte verse koriander
• rijst, gekookt zoals aangegeven op de verpakking
• limoenpickle

Bereiding

Verwarm de oven voor tot 190 °C. Begin met het maken van de currypasta. Doe alle ingrediënten in een blender. Pulseer kort en voeg genoeg water toe zodat er een vrij gladde pasta ontstaat. Verhit de olijfolie in een grote, ovenbestendige koekenpan op middelhoog vuur. Voeg de currypasta toe, bak vier tot vijf minuten en voeg dan de bloemkoolroosjes toe. Bak de bloemkool een paar minuten en bestrooi dan met het amandelschaafsel en de rozijnen.

Zet het vuur uit, dek de pan zorgvuldig af met aluminiumfolie en zet hem 30 minuten onder in de oven. Verwijder de aluminiumfolie na 25 minuten zodat de bloemkool aan de bovenkant bruin en nog lekkerder wordt. Steek na nog eens vijf minuten een mes of spies in een van de roosjes om te controleren of de bloemkool gaar is. Zet de bloemkool een paar minuten terug in de oven als de roosjes nog te hard zijn. Serveer de bloemkool met wat gehakte koriander, rijst en eventueel limoenpickle.

Vaker vegan

Ingewikkelde recepten vind je niet in dit kookboek van Gaz Oakley, een stoere chef-kok uit Wales die bekendheid kreeg als ‘the avant-garde vegan’. De meer dan zeventig plantaardige recepten in Plants only kitchen zijn stuk voor stuk bijzonder smakelijk; van originele pasta’s en curry’s tot lekkere soepen, burgers en desserts. € 25,95 Good Cook

Productie: Michelle Wolfkamp | Tekst: Gaz Oakley | Foto’s: Simon Smith en Peter O’Sullivan

Benieuwd naar de andere recepten? Die staan in VIVA-38, deze editie ligt t/m 22 september in de winkel of bestel ‘m hier.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER «

Het bericht Verrukkelijk vegan: Geroosterde currybloemkool verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

We belden even met Thekla Reuten. Want: ze speelt de hoofdrol in de Engelstalige bioscoopfilm Marionette.

Hoe gaat het met je?

‘Tijdens corona lag m’n werk helemaal stil. Al heb ik de quarantaine als een fijne tijd beschouwd. Het was voor mij als een soort bezinning. Ik zag in wat écht belangrijk is: familie. We brachten veel tijd door samen met het gezin. Iets wat we in het normale leven minder doen omdat we zo druk zijn. Maar ik moet eerlijk zeggen: nu de filmwereld weer een beetje op gang begint te komen, vind ik werken ook wel weer lekker. Ik heb het echt gemist.’

Waar gaat Marionette over?

‘Het is een spannende psychologische thriller. We hebben gefilmd in Luxemburg en op prachtige plekken in Schotland. Het verhaal gaat over een Amerikaanse kinderpsychiater die na de dood van haar man een nieuw leven begint in Schotland. Een van haar nieuwe patiënten, de tienjarige Manny, heeft een ongewone waan en beweert dat alles wat hij bedenkt ook echt gebeurt en dat hij Mariannes toekomst kan beïnvloeden. Ik speel de psychiater, een prachtige hoofdrol. Ik zit letterlijk in elke scène.’

Spannend om jezelf op het grote doek te zien?

‘Ik heb hard gewerkt voor deze rol. Nachtenlang deed ik aan research, ik heb het script duizend keer gelezen. Met een coach heb ik aan mijn Amerikaanse accent gewerkt. Ik wilde er alles uithalen, mezelf bewijzen. Dat geeft een kick. Ik heb altijd gezonde spanning om mezelf op het grote doek te zien. Omdat ik in elke scène zit, was ik close met de regisseur Elbert van Strien. Ik weet zeker dat we er met z’n allen iets moois van hebben gemaakt.’

Wat zijn je toekomstplannen?

‘De komende twee maanden draai ik voor een Nederlandse film. We mogen eindelijk weer op de set staan, wel met aangepaste regels en strenge protocollen, maar het is heerlijk om weer te mogen spelen. Gister heb ik het goede nieuws gekregen dat de Netflix-serie Warrior nun een tweede seizoen krijgt. Begin volgend jaar zullen we daarvoor draaien in Spanje. Maar in de tussentijd wil ik vooral meer thuisblijven. Als ik íets heb geleerd van de afgelopen periode, is het dat niets zo belangrijk is dan gezond te zijn en het fijn te hebben met elkaar. Dat is veel belangrijker dan welk werk dan ook.’

Marionette gaat op 29 september in première op het Nederlands Film Festival en is vanaf 1 oktober in de bioscoop te zien.

Bekijk hieronder de trailer:

Even bellen met is afkomstig uit VIVA 38-2020. Deze editie ligt t/m 22 september in de winkel of kun je hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Het bericht Thekla Reuten over de film ‘Marionette’: ‘Ik wilde er alles uithalen, mezelf bewijzen’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Er zitten flink wat voordelen aan een nummertje maken voor dag en dauw.

Met het juiste been uit bed

Een erotische start van de dag is niet alleen maar een leukere manier van wakker worden. Een groot voordeel is dat er door de seks een flinke dosis van de feelgood-hormonen endorfine, dopamine en serotonine vrijkomen. Goed tegen een ochtendhumeur en voor een energieboost.

Volgens wetenschappers van de universiteit van Cincinnati is ochtendseks een anti-stressmiddel waar je tot wel zeven dagen nadien de vruchten van plukt. Een beter excuus om langer in bed te blijven liggen, bestaat er niet.

Bron van eeuwige jeugd

Uit onderzoek is gebleken dat mensen die vaker van bil gaan jonger lijken dan mensen die dit genoegen niet hebben. Dit komt waarschijnlijk doordat je bloed sneller stroomt, waardoor het zuurstofgehalte in je lichaam stijgt en huidcellen zich sneller vernieuwen.

Daarnaast verbetert de tint én textuur van je huid door de stijging van je oestrogeengehalte. En ga er vooral flink tegenaan, want door te zweten worden je poriën gereinigd, wat helpt tegen onzuiverheden.

Lees ook:
Lessen tussen de lakens: Netflix & Chill

Eerst seks, dan werk

Een goed begin is het halve werk. Letterlijk, want verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat seksen je cognitieve functies en geheugen verbeteren. Altijd mooi meegenomen voor de werkdag die wellicht daarna volgt. Volgens onderzoek van de universiteit van Oregon is het dan ook nog zo dat mensen met een goed seksleven gelukkiger zijn op hun werk.

Piekfijn

Mocht het libido van je lover niet helemaal matchen met dat van jou, dan is ochtendseks wellicht the answer to all your prayers. Een goede hormoonhuishouding draagt bij aan je libido en wanneer je net wakker bent, zijn bij mannen en vrouwen oestrogeen- en testosteronniveaus het hoogst, wat de ochtend dus hét moment maakt om seks te hebben. En zeker niet te vergeten: deze hormonen zorgen er ook nog voor dat je partybox extra gevoelig is.

Groene orgasmes

Tot slot even iets heel anders. Seks in de vroege ochtenduurtjes kan ook nog eens lief zijn voor je portemonnee en voor het milieu, maar dan moeten jullie er wel een onderwatershow van maken (en er niet te lang over doen).

Door de sekssessie naar de douche te verplaatsen, besparen jullie tijd en water. Bovendien: niks is opwindender dan elkaar inzepen en warm water maakt alles lekkerder.

De beste positie is er dan een waarbij jij voorovergebogen staat. Tip: wanneer jullie glijmiddel gebruiken, zorg er dan voor dat het er een is op basis van siliconen en niet op waterbasis, want daar heb je niks aan tijdens een sexy badkamersessie.

Tekst: Samantha Lakker | Foto: Unsplash

Lessen tussen de lakens is afkomstig uit VIVA 38-2020. Deze editie ligt t/m 22 september in de winkel. Je kunt de editie ook hieronder online bestellen.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Het bericht Lessen tussen de lakens: Ochtendglorie verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Dol op realitytelevisie? Daar hoef je je niet voor te schamen. Ons brein wordt namelijk heel blij van de emotionele drama’s, de enorme clichés en het veilig aftasten van onze morele grenzen.

Lianne weet er alles van. ‘Het is woensdagmorgen en een week na de laatste aflevering van De Bachelorette. Ik voel me onrustig. Wekenlang zat ik elke woensdagochtend te genieten van Gaby en haar mannen en nu is er toch een soort leegte. Ik lach mezelf een beetje uit: ik ben 31, universitair opgeleid en mis een realityprogramma waarbij een BN’er in een Zuid- Afrikaans kasteel op zoek gaat naar de prins op het witte paard.

Een programma waarvan ik natuurlijk hartstikke goed weet dat er een hoop in scene is gezet én waarbij de kans klein was dat er uiteindelijk een serieuze relatie uit zou voortkomen. En toch heb ik er elke week van genoten.

Gefascineerd

Niet alleen werd ik dolblij van De Bachelorette, ook heb ik vele seizoenen van Temptation Island verslonden en hoor ik mijn vriendinnen regelmatig praten over Love Island en Ex on the beach. Stuk stuk programma’s waarvan je nou niet bepaald kunt zeggen dat het niveau hoog ligt – diepgaande gesprekken worden amper gevoerd en je ziet vooral veel seks, vreemdgaan, losbandig gedrag en een hele hoop alcoholgebruik voorbijkomen. Hoe komt het dat mijn (intelligente) vriendinnen en ik daar zo gefascineerd door zijn?

Ik vraag het psycholoog Michelle Coenen, die lachend toegeeft zelf óók naar deze programma’s te kijken. ‘Veel hoogopgeleiden ervaren in het dagelijks leven een behoorlijke druk. Ze willen een mooie carriere, hebben veel sociale verplichtingen en zijn vaak perfectionistisch ingesteld. Ook hebben ze een heel duidelijk beeld van hoe het ‘hoort’ – wat kun je maken en wat juist niet. Welk gedrag gaat een morele grens over en wat wordt gedoogd.

Daarbij hebben hoogopgeleiden hun leven vaak hartstikke gestructureerd ingedeeld. Natuurlijk drinken we weleens te veel of gaan we los op een festival, maar al mer als springen we niet zo vaak uit de band. Zo’n realityprogramma, waarin veel morele grenzen worden opgezocht, is daarmee een heel lekkere afwisseling voor ons brein.’

De bachelorette

Coenen vraagt me wie ik de leukste jongen vond in De bachelorette. ‘Niek!’ antwoord ik direct. ‘En waarom dan?’ Ik denk even na. ‘Omdat hij zo lekker zichzelf was, zo authentiek, en omdat-ie z’n eigen plan trok en zich van niemand iets leek aan trekken.’ Ze lacht. ‘Dat is dus precies wat ik bedoel. We vinden het heerlijk om op televisie naar excentrieke types te kijken, omdat zij ons eraan herinneren dat het ook anders kan. Iedereen zei over Niek: ‘Met hem wil ik wel een avond stappen’, want het lijkt ons allemaal geweldig om een hele avond vermaakt te worden door iemand die zo zichzelf is en vooral: anders dan we gewend zijn.’

Door reality-tv gaan we anders kijken naar het keurslijf waarin wij onszelf vaak stoppen

Een lekkere fantasiewereld

Door reality-tv gaan we anders kijken naar het keurslijf waarin wij, hoogopgeleiden mensen, onszelf vaak stoppen. Ons brein snakt er namelijk naar om soms de morele grenzen op te zoeken, leert Coenen me. ‘Maar we weten die drang in het dagelijks leven vaak zorgvuldig te negeren. Toch denken we stiekem allemaal weleens: Hoe zou het zijn als je meedoet aan Temptation island? of : Hoe zou ik reageren, als ik met tien knappe dates werd opgesloten in een landhuis in Zuid- Afrika?

Door het kijken van zo’n programma kunnen we onszelf even compleet verliezen in buitensporig gedrag, terwijl we daar zelf de grenzen niet voor hoeven op te zoeken. We laten ons op een veilige manier gaan.’ Zelf denk ik tijdens het kijken ook vaak: wat zou ík doen in die situatie? En in Whatsapp-groepen met m’n vriendinnen, waarin afleveringen van De bachelorette maar ook Temptation island zorgvuldig worden nabesproken, worden er vaak dingen geroepen als ‘ik zou dat niet tolereren hoor!’ Of juist: ‘Wat reageerde zij overdreven, hij houdt zich keurig aan alle regels en nog is ze chagrijnig.’

Michelle Coenen: ‘Door het kijken van zo’n programma, durven we onszelf even te laten gaan in een fantasiewereld en nemen we onze morele bezwaren onder de loep. Wat vinden we nou écht te ver gaan? Daarna leggen we vaak verbinding met de mensen die dat ook doen, die dezelfde programma’s kijken: onze vriendinnen of collega’s. Dat geeft ons het gevoel dat we onderdeel zijn van een groep, dat we erbij horen, dat we dezelfde ideeën hebben als de rest.’

De kracht

Dat is de kracht van deze programma’s: ze houden hele groepen mensen in hun greep. Ieder mens wil erbij horen – dat is onze natuur. Als we buiten de groep vallen, voelen we ons bedreigd. Onbewust zijn we daarom altijd aan het scannen wat anderen in onze omgeving doen, zodat we ons daarop kunnen aanpassen. Dus als al je collega’s De bachelorette volgen of Temptation island standaard wordt besproken op de vrijdagmiddagborrel, ga je vanzelf ook kijken. Naar die verbondenheid met elkaar snakken we allemaal en daar handelen we naar.

Sommige artikelen kun je maar gedeeltelijk lezen op viva.nl, omdat ze afkomstig zijn uit de papieren VIVA. Uit respect naar onze abonnees én om te zorgen dat wij online leuke gratis content kunnen blijven maken, linken wij je door naar onze magazine-shop om het hele artikel te lezen. Dit is een online platform waar je alle edities van VIVA ook los kunt bestellen. We hopen te kunnen rekenen op je begrip!

Tekst: Lianne Sanders | Foto: Unsplash

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de VIVA-nieuwsbrief.

Het bericht Dit is waarom we zo houden van reality-tv (+) verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Nog even gauw honderd boeken schrijven, vijftig documentaires maken en vooruit, een kinderdorp oprichten in het Midden-Oosten. Documentaire- en programmamaker Sinan Can heeft haast, want hij denkt dat z’n tijd bijna op is.

Ligt je werk op z’n gat door de coronacrisis?

‘Nee, eigenlijk niet. Ik ben bezig met een aantal boeken en documentaires, dat is natuurlijk mijn core business. Sinds kort heb ik een programma op Radio 1, Sinans atlas, waarin ik met gasten praat over het land waar zij hun hart aan hebben verloren. En ik ga een rubriek schrijven voor de VARA gids.

Verder wacht ik een beetje totdat er weer gereisd mag worden, zodat we kunnen draaien voor mijn nieuwe programma Sinan op zoek naar het paradijs. Het gaat over het Midden-Oosten, zoals altijd bij mij, maar nu vanuit een ander perspectief. Het is gewoonlijk veel kommer en kwel, maar ik wil nu eens de hoopvolle, romantische en lieve kant van het gebied laten zien.’

Lees ook:
Jeangu Macrooy: ‘Echt een losbol kun je me niet noemen’

Komt dat voort uit een persoonlijke behoefte?

‘Ja, absoluut. De afgelopen negen jaar heb ik midden in de ellende gezeten, want er zijn veel conflicten en oorlogen in het Midden-Oosten. Maar er zijn ook hoopvolle verhalen en mooie kanten. Soms kom ik in een oorlogsgebied en denk ik: wat is het mooi, en wat jammer dat mensen hier niet naartoe kunnen reizen om deze archeologische plek te bewonderen.

Ik weet nog dat ik in 2017 in Samarra in Irak, een prachtige oude stad, bij het oude paleis van de kalief stond en dacht: wat zonde dat niemand dit kan zien. Het is een beetje gek, want er werd overal om ons heen knoerthard gestreden, maar het voelde als een soort oase in de misère.’

Waar komt jouw fascinatie voor het Midden-Oosten vandaan?

‘Mijn ouders zijn geboren en getogen in Turkije, dus ik ben van huis uit begaan met wat daar gebeurt. We reisden vaak naar het oosten van Turkije en ik kende het Midden-Oosten uit de boeken die ik las: Duizend-en-een-nacht en andere sprookjes. Ik was als kind al enorm geïnteresseerd in de geschiedenis en de conflicten, wat ook komt doordat ik uit een rood, socialistisch nest kom.

Mijn ouders waren bezig met de apartheid in Zuid-Afrika, de verschrikkelijke regimes die in Latijns-Amerika zaten, de slechte situatie in Turkije in de jaren tachtig en negentig. Het venster naar de wereld stond wijd open, met als belangrijkste boodschap: solidariteit met mensen over de hele wereld die te maken hebben met onrecht.’

Stond jij als kind met je benen in twee verschillende culturen?

‘Ja. Thuis en in mijn directe omgeving was het Nederlands-Turks, op school was er een mix van Nederlandse, Turkse en Marokkaanse kinderen. Ik heb het altijd als een meerwaarde beschouwd dat ik me in beide werelden naar behoren kan bewegen, wat een gevolg is van de bubbel waarin ik ben opgegroeid. Ik heb nooit te maken gehad met discriminatie of racisme, het was veilig en liefdevol, waardoor ik tot volle ontplooiing kon komen en me zowel thuis voelde op een Turkse bruiloft als op een Nederlandse verjaardag.’

Lees ook:
Alex Ploeg: ‘Humor is een soort sociaal glijmiddel’ (uit het magazine)

Hoe kijk jij naar discussies over integratie?

‘Het verbaast me dat er vaak wordt gezegd dat de culturele samenleving is mislukt. Misschien is het niet overal even goed gelukt, maar als ik het bekijk vanuit de kleine stad Nijmegen waar ik ben opgegroeid en waar ik nog steeds woon, dan heb ik nooit het gevoel gehad dat het is mislukt. Ik zie diversiteit als rijkdom, en door het vele reizen ben ik er alleen maar meer van gaan houden.

In het Midden-Oosten kom je in gebieden waar verschillende keukens, talen, religies en etnische achtergronden allemaal door elkaar lopen. En ja, dat zorgt voor conflicten, maar ook voor veel mooie dingen. Je wilt toch ook niet in een bos rondlopen waar maar één soort boom staat? De struiken en het onkruid horen net zo goed bij de diversiteit van het leven. In een tijd waarin het lijkt alsof alles kommer en kwel is, moeten we daar ook oog voor hebben.’

Sta je optimistisch in het leven?

‘Als je zoveel ellende hebt gezien als ik, zou het normaal zijn dat je het vertrouwen in de mensheid verliest en verbitterd raakt. Maar ik merk dat het bij mij andere krachten en gevoelens losmaakt, in de zin van dat er altijd hoop is. Er zullen mensen blijven die zich verzetten, onder welke omstandigheden dan ook, maar elke situatie is omkeerbaar, als we het maar willen.

Ik zeg vaak dat beschaving voortschrijdend inzicht is, omdat het iets is wat zich ontwikkelt. In de vorige eeuw was palingtrekken in Amsterdam een normale hobby, nu zouden we het niet in ons hoofd halen om in een boot zo hard mogelijk aan een levende paling te trekken. Zo veranderen er meer dingen, waaronder Zwarte Piet, een traditie die al lang niet meer kan, vind ik.’

‘Ik hou ervan om langs afgronden te balanceren, dat is al heel lang een soort levensstijl. Daarom ben ik journalistiek gaan studeren’

Schuilt er een wereldverbeteraar in jou?

‘Na de middelbare school stond ik op het punt om me in te schrijven voor de studie geschiedenis, toen ik dacht: past dit wel bij me? Ik vind het een mooi vak, maar sluit het aan bij de drive die ik met de paplepel ingegoten heb gekregen? Namelijk: iets doen voor de samenleving, verandering teweegbrengen, het verschil maken, ook al is het maar in het leven van één persoon.

Een studie journalistiek matcht beter met die maatschappelijke betrokkenheid, en ook met de reislust die ik heb, de hang naar avontuur. Ik hou ervan om langs afgronden te balanceren, dat is al heel lang een soort levensstijl. Daarom ben ik journalistiek gaan studeren.’

Tekst: Fleur Baxmeier | Foto: Maaike van Haaster

Met dank aan No Rules, Amsterdam

Dit is niet het volledige interview met Sinan Can. Benieuwd naar het gehele interview? Dat kun je lezen in de nieuwste VIVA #39, die vanaf vandaag in de winkels ligt. Weet je dat je de nieuwste VIVA ook als losse editie heel makkelijk kunt bestellen via deze link?

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Het bericht Sinan Can: ‘Ik hou ervan om langs afgronden te balanceren’ (+) verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

2020 gaat niet voor veel mensen als topjaar de boeken in, maar wel voor presentatrice Evi Hanssen (41). Ze werd ten huwelijk gevraagd én schreef een boek vol levenslessen. ‘Het leven is een reis, en reizen is een doel op zich.’ In VIVA 39 praat ze openhartig over haar vorige huwelijk, haar komende trouwfeest en het feit dat ze is gestopt met drinken. 

Over dat laatste zegt ze: ‘‘Dit jaar zou ontzettend druk worden, met een rol in de musical Mamma mia! en mijn nieuwe programma Help, mijn borsten staan online. Dat wilde ik goed doen, uitgerust zijn en dat tot een goed einde brengen, en onderwijl ook nog een aangename moeder zijn. Dat was voor mij de reden om de alcohol in 2020 te laten staan. Ik vind het wel saai hoor, een glas wijn geeft toch glans aan activiteiten. Maar ik merk duidelijk wat het me oplevert, ik heb zo veel energie, bijna net als de Evi van vroeger. ’s Avonds denk ik: och, kon ik maar een wijntje drinken, ’s ochtends is het: woehoe, wat fijn dat ik niet drink.’

Sinan Can

Naast Evi Hanssen lees je in VIVA 39 ook een interview met Sinan Can. Hij wil nog even gauw honderd boeken schrijven, vijftig documentaires maken en vooruit, een kinderdorp oprichten in het Midden-Oosten. De documentaire- en programmamaker heeft haast, want hij denkt dat z’n tijd bijna op is. ‘Het is een stomme gedachte misschien, maar ik denk dat mijn tijd bijna op is. Ik heb haast en voel een soort onrust.’

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Van knap naar afgeknapt

Woest aantrekkelijk was hij of zij. Was. Want ergens onderweg is die schoonheid verschwunden. Wat te doen als je je partner niet meer aantrekkelijk vindt en het daar knap moeilijk mee hebt? Tip 1: Wees je bewust van onrealistische, onrecht- vaardige of veeleisende verwachtingen. In de nieuwe VIVA duiken we dieper in deze onaantrekkelijke materie.

En over knap gesproken: Michelle is 30 jaar, heeft ME en loopt met een rollator. ‘Jarenlang dachten ze dat ik selectief lui was.’ Toch lukt het haar om positief te blijven. ‘Ik ben 30 en ik heb een rollator. Nou en? Het is fijn om eindelijk gezien te worden, maar nog belangrijker: ik heb een deel van mijn leven teruggekregen.’

Dit en meer vind je in VIVA 39 die vanaf vandaag in de winkels ligt. Je kunt de editie ook los bestellen via deze link.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Het bericht Schitterende sterren: Evi Hanssen en Sinan Can stralen in VIVA 39 verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Vanaf haar vijfde kampt Michelle van der Heijden (30) al met vermoeidheidsklachten. Pas zeventien jaar later kwam de diagnose: ME. ‘Jarenlang dachten ze dat ik selectief lui was.’

‘Mijn batterij is opgeladen, maar slechts tien procent vol. Vroeger was het meer, maar moe ben ik al mijn hele leven. Zo erg dat het opviel: toen ik vijf was, werd ik al voor het eerst getest op de ziekte van Pfeiffer. Uitslag negatief. Als puber was ik niet meer moe, maar doodop. Ik werd weer getest op pfeiffer, maar was volgens de bloeduitslagen kerngezond. Op mijn veertiende, na nog een test, bleek dat ik het toch onder de leden had gehad en dat was dat. Voor de dokter dan. Ik kreeg rond die leeftijd te maken met onverklaarbare pijntjes. Mijn knieën deden zeer, mijn enkels voelden overbelast. Toch weerhield mijn moeheid me niet van een sportief leven.

‘Mijn huisarts zei dat het tussen mijn oren zat’

Ik danste mijn hele leven al fanatiek – van klassiek ballet tot modern en tapdance – maar gek genoeg werd het nooit makkelijker. Ik voelde mijn spieren verslappen, kreeg ineens blessures van lessen die ik eerder nog kon bijbenen. Weer ging ik naar de huisarts, maar hij zei dat het tussen mijn oren zat. Dat gebeurt snel: als het medisch niet te vinden is, moet het wel psychisch zijn. Hij opperde overspannenheid of een depressie. Natuurlijk voelde ik me neerslachtig door alles, maar depressief of overspannen? Ik twijfelde. Toch ging ik braaf naar cognitieve gedragstherapie. De dokter zal het wel weten, toch?

Opgeven is geen optie

Zo goed en kwaad als het ging, leefde ik mijn leven. Hoe meer mijn lijf tegenstribbelde, hoe meer ik wilde bewijzen dat er heus niets mis met me was. Dus ik rondde de middelbare school af en begon aan meerdere opleidingen. Iets afmaken lukte niet, het was te zwaar. Toch had ik een druk bestaan: toneelles, zangles, paardrijden, dansles. Ik heb zelfs nog – een deel van – de Musicalopleiding gedaan. Achteraf gezien snap ik ook niet hoe: mijn voet was tijdens de laatste auditieronde al ingezwachteld. Soms was ik een maand uit de roulatie, zo moe was ik, maar daarna voelde ik me altijd weer een soort van uitgerust. Bovendien was opgeven geen optie, zeker niet zolang het probleem ‘tussen mijn oren zat’.’

Lees ook:
Zoë (32) belandde in een toxische relatie: ‘Emotioneel misbruik is geniepig’

Eindelijk een diagnose

‘In de tussentijd liet ik nog weleens bloedprikken, maar verder dan vitamine B12-tekort en een keer bloedarmoede kwamen ze niet. Na aandringen kreeg ik nog een MRI, dit vanwege mijn heftige hoofdpijnen. Er kwam een urine-onderzoek, maar echt verder hielpen deze onderzoeken me niet. Dit veranderde op mijn 22ste.

Mijn verstandskiezen moesten eruit en na die operatie ben ik nooit meer de oude geworden. Het had zo’n grote aanslag op mijn weerstand, dat ik nooit meer volledig herstelde. De tijd van een maand rusten
en weer door, was voorgoed voorbij. Mijn lichaam haperde nu echt. Het was inmiddels zo erg geworden dat ik op momenten mijn benen niet meer op kon tillen. Tijdens het dansen, zakte ik zelfs door mijn benen. Dat dat niet normaal was, zag iedereen in. Mijn familie en nu – gelukkig – ook de dokter.

‘Tijdens het dansen, zakte ik door mijn benen’

In het ziekenhuis werd ik grondig onderzocht en kwam er eindelijk antwoord op de vraag die me al mijn hele leven bezighield. Ik heb ME, voluit Myalgische Encefalomyelitis genoemd. Door ontstekingen in mijn hersenen en ruggenmerg heb ik veel soorten lichamelijke klachten. Het is een inspanningstolerantieziekte, dat betekent dat ik letterlijk ziek word van inspanning. En het is niet te genezen. Bepaald geen goed nieuws, maar toch herinner ik me vooral de opluchting.

Toekomstdromen

Zelfs toen dat betekende dat ik mijn toekomstdromen op moest geven. Dat ik nooit de (musical)actrice zou worden waar ik al die jaren zo hard voor had gewerkt. Naast die vooropleiding had ik een rol gehad in Spangas, er stonden nog draaidagen Achter gesloten deuren op de planning. Maar ook dat ging niet meer. De migraine op zo’n draaidag werd zo erg, dat ik tussen de opnames door in de auto moest gaan liggen. Natuurlijk was het moeilijk om mijn dromen op te geven. Maar eindelijk had ik daar een legitieme reden voor.’

Vooroordelen

‘Voor ik de diagnose kreeg, vond ik het het allerergst dat mensen me als selectief lui zagen. Waarom kon ik op het ene moment wel dansen, maar lukte even staan op een verjaardag niet? Ik kreeg opmerkingen als: ‘Heb je die weer hoor’ als ik snel op de laatste stoel ging zitten. Ik kon op zo’n moment niet meer, was allang misselijk en duizelig, maar anderen zagen me als een verwende prinses. Toch zag ik er de zin niet van in om uit te leggen hoe ik me voelde. Zonder diagnose zouden mensen me misschien nog meer veroordelen.

Toen ik eenmaal het label had, was dat voorbij dacht ik. Een misvatting. Toen een dansvriendin eens vroeg hoe het met me ging, reageerde ze niet meer toen ik vertelde hoe slecht ik me voelde. Schijnbaar deelden we alleen de liefde voor dansen en deed mijn gezondheid haar weinig. Pijnlijk. Ik werd ook steeds minder vaak meegevraagd door vrienden. ‘Michelle gaat toch nooit mee.’ Ergens begrijp ik het onbegrip ook wel. De buitenwereld kent me alleen op goede dagen. Niemand ziet me wanneer ik doodziek in bed of op de bank lig. Niets helpt dan, zelfs het sterke Tramadol doet niets. Met een beetje geluk kan ik slapen en zo herstellen, maar ik zit of lig dan dus letterlijk de tijd uit.

Lees ook:
Juliëtte (32) deed meerdere zelfmoordpogingen: ‘Ik vond het leven niet meer leefbaar’

Niet meer praten van de pijn

Ik heb altijd een voorraad noedels in huis, want water koken lukt op zo’n moment nog net. Soms kan ik niet eens meer praten of op mijn zij liggen van de pijn. Werken zit er voor mij allang niet meer in. Ik kan maximaal twee uur zitten per dag, dus zelfs een dagbesteding is nu te zwaar. Ik ben van mild naar matig gegaan, de klachten zijn verergerd. ME is een heel complexe ziekte waarbij het altijd zoeken is naar de balans. Ga ik over mijn fysieke grenzen heen, dan ga ik achteruit. Dan kan ik net weer iets minder dan ik daarvoor kon, misschien wel voor altijd. Er bestaat medicatie waardoor je de pijn

en vermoeidheid, maar daarmee ook je grenzen, minder voelt. Vorig jaar verschoof ik daardoor met verhuizen toch net die ene doos – dat kan toch wel? – maar dat betekende maandenlang hevige pijnen. Het voelde alsof er messen in me staken. Keer op keer. Met speciale ME-medicatie ben ik sindsdien heel voorzichtig, een wondermiddel bestaat er nog niet.’

Grote liefde

‘Mijn grote steun en toeverlaat is mijn vriend, we zijn samen sinds mijn 25ste. Hij is zes jaar ouder dan ik en mijn eerste echt serieuze relatie. We leerden elkaar via internet kennen en daar was ik gek genoeg meteen heel open. Sterker nog: mijn diagnose stond gewoon in mijn profiel! Toch vond ik het wel spannend toen we aan de praat raakten en zelfs plannen maakten om af te spreken. Wist hij wel wat hij zich op de hals haalde? Dat we nooit een berg zouden beklimmen tijdens een verre vakantie? Dat maakte hem niet uit.

Tijdens onze eerste ontmoeting bleek dat hij zich had ingelezen. Zo lief vond ik dat. Natuurlijk weet je nooit hoe het gaat lopen, maar vanaf dat moment wist ik dat hij heel bijzonder was. Binnen vier maanden woonden we samen in zijn huis. Dat was een snelle maar logische stap, daarvoor woonde ik bij mijn moeder. Niet ideaal als twintiger, al verhuisde ik natuurlijk voor de liefde en niet voor het gemak.

Al maakt hij mijn leven natuurlijk wel makkelijker. Samen komen we beter rond dan ik in m’n eentje. Echt op mezelf wonen gaat niet met mijn Wajong-uitkering. Onze relatie is natuurlijk anders dan die van anderen. Er is geen 50/50-regeling, want hij doet het allemaal: fulltime werken, het huishouden en voor mij zorgen. Mijn eigen haar wassen lukt bijvoorbeeld niet meer. Toch hebben we wel een volwaardige romantische relatie.’

Sommige artikelen kun je maar gedeeltelijk lezen op viva.nl, omdat ze afkomstig zijn uit de papieren VIVA. Uit respect naar onze abonnees én om te zorgen dat wij online leuke gratis content kunnen blijven maken, linken wij je door naar onze magazine-shop om het hele artikel te lezen. Dit is een online platform waar je alle edities van VIVA ook los kunt bestellen. We hopen te kunnen rekenen op je begrip!

Tekst: Kimberley van Heiningen | Foto: Yasmijn Tan

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je in voor de VIVA-nieuwsbrief.

Het bericht Michelle (30): ‘Ik ben dertig en heb een rollator. Nou en?’ verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Dat er zoiets bestaat als ‘maatregelmoe’ is zeven maanden na de lockdown wel duidelijk. Een aantal BN’ers is al actief aan het protesteren en #ikdoenietmeermee houdt de gemoederen flink bezig. Neem nou het verplichte mondkapje, iets waar Nederlanders veel weerstand bij voelen. Heeft het nou wel of geen nut?

Het is met name dat ‘verplichte’ waardoor veel mensen in de anti-stall schieten, en over het nut van het masker zijn de geleerden het ook niet eens. Om een voorbeeld te noemen: waarom hoeven wij ’m alleen op in het ov, terwijl je er in andere landen niet zonder de deur uit mag?

VIVA 39, die vanaf vandaag in de winkels ligt, is actueler dan ooit. Daarin duiken we dieper in de zin en onzin van het mondkapje.

Gordels

Om je alvast op een mooie vergelijking te trakteren: ‘Wie met het openbaar vervoer reist, ziet ook weleens types die niet aan een mondkapje willen. Ze voeren fikse discussies als ze worden aangesproken of laten hun kapje de hele reis aan één oor bungelen. Maar een trein of bus vol weigeraars? Nope. In de jaren na de verplichtstelling van de autogordels (1975) morden heel wat buur­mannen en ooms ook dat ze niet lekker zaten. Die riemen sneden in hun vel en potverdorie, ze mochten toch zeker zelf wel weten of ze vast wilden zitten? Er deden ook wilde verhalen de ronde. Raakte je auto te water, dan kwam je onmogelijk nog los, bijvoorbeeld. Of: uit de auto geslingerd worden zou je kans op overleven van een ongeluk juist verhogen. Nu klikt bijna iedereen zichzelf zonder na te denken veilig vast.’

Een zinnig antwoord op het mondkapjesvraagstuk krijgen we waarschijnlijk pas over een jaar, als we meer weten over het virus. Tot die tijd kun je je met VIVA 39 prima inlezen over wat we nu wél weten. Je kunt de editie los bestellen via deze link.

»BESTEL VIVA ONLINE | KLIK HIER«

Image may be NSFW.
Clik here to view.

Het bericht Speciaal voor alle #friedepiepel: de zin en onzin van de coronamaatregelen deze week in VIVA 39 verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.

Famke Louise (21) is VIVA’s Spraakmaker van de Week. Want: samen met tientallen andere BN’ers postte ze een statement tegen het coronabeleid met de hashtags #ikdoenietmeermee en #freethepeople. Al is die laatste inmiddels gekscherend omgedoopt tot #friedepiepol.

‘Nee, ik houd m’n bek niet! Ik zeg nee tegen alle coronamaatregelen,’ aldus Famke Louise tegen haar één miljoen volgers. Op het moment dat er serieus gevreesd wordt voor een tweede golf, plaatsen tientallen artiesten een identiek statement tegen het coronabeleid. De actie komt uit een appgroep met Viruswaarheid-leider Willem Engel en zo’n zeventig BN’ers onder wie Tim Douwsma, Thomas Berge en rapper Bizzey. In hun posts delen ze één en dezelfde boodschap: ‘Alleen samen krijgen we de overheid onder controle. Ik doe niet meer mee, free the people.’ Ze roepen hun volgers op hetzelfde te doen. Famkes deelname aan het statement is saillant, want in het voorjaar ontvingen zij en rapper Boef nog 65 duizend euro overheidsgeld om de coronamaatregelen te promoten. Ze maakte drie video’s waarin ze haar jonge volgers aanspoort zich aan de regels te houden. Met #ikdoenietmeermee verkondigt ze nu het tegenovergestelde. ‘Voortschrijdend inzicht’ noemt ze dat zelf. Een ‘merkwaardige move’ vindt Hugo de Jonge het. En de minister is niet de enige die geen goed woord over heeft voor de actie. Claudia de Breij: ‘Mogen de artsen als jij hulp nodig hebt dan ook zeggen #ikdoenietmeermee?’ Tim Hofman: ‘We horen je ondanks je grote platform nooit over maatschappelijke kronkels, onrecht en kapotte systemen, maar nu je schnabbels in het geding komen ben je er opeens?’ En Özcan Akyol: ‘Als narcisme zwaarder gaat wegen dan volksgezondheid…’

Wat vindt Famke Louise zelf?

‘Hoe langer we leven in coronatijd, hoe meer ik overtuigd raak dat de maatregelen en gevolgen erger zijn dan de kwaal. Het kabinet heeft te weinig oog voor mensen die op een andere manier aan het virus lijden. Mensen kunnen hun ding niet meer doen, bedrijven gaan failliet en de entertainmentindustrie ligt plat. En als ik het ergens niet mee eens ben, dan zeg ik dat. Ongeacht wie me betaalt.’ Overigens blijft Famke zich wél aan alle maatregelen houden. De hashtag #ikdoenietmeermee was volgens haar nodig om de aandacht te trekken. ‘En dat is gelukt.’

Wat vinden anderen?

Axel Dees, woordvoerder van Hugo de Jonge
‘Om het virus te kunnen bestrijden is en blijft het héél belangrijk dat iedereen meedoet en zich aan de afspraken houdt. Vragen stellen is goed, kritiek is prima, maar #ikdoenietmeermee is onverantwoord en gevaarlijk. Famke Louise heeft een grote invloed op jongeren en we hebben de hele samenleving nodig om het virus onder controle te krijgen. Binnenkort gaat de minister in gesprek met een aantal van deze influencers om uit te leggen waarom we deze maatregelen nemen.’

Dorien Rose, model en actrice
‘Toen Willem Engel mij vroeg om iets te doen, heb ik een appgroep met BN’ers en een aantal artsen en juristen opgezet. Samen bedachten we #ikdoenietmeermee. Waarom? We zijn bezorgde burgers die antwoord willen op onbeantwoorde vragen. Want waarom waren mondkapjes eerst onnodig en zijn ze nu opeens verplicht in het ov? Waar is de wetenschappelijke onderbouwing hiervan én van de anderhalvemeterregel? En zo hebben we nog tientallen andere vragen. De coronamaatregelen maken immers alles kapot. Bedrijven gaan failliet, mensen plegen zelfmoord en er is veel meer huiselijk geweld. Ik respecteer de afstand tussen mensen die ik niet ken, maar niemand kan mij vertellen dat ik mijn familie en vrienden niet mag knuffelen. #ikdoenietmeermee heeft de aandacht getrokken, maar onze vragen zijn nog steeds niet beantwoord. Hugo de Jonge heeft ons nu wel uitgenodigd, maar mijn doel is pas bereikt als we antwoord hebben op onze vragen.’

Madeleijn van den Nieuwenhuizen, bekend van haar Instagram-account Zeikschrift

‘Het is heel belangrijk om kritisch te zijn en zo veel mogelijk transparantie te vragen van onze politici, maar deze actie zaait vooral wantrouwen. Mensen als Famke Louise insinueren dat de overheid een corrupt bolwerk is dat het volk onder de duim probeert te houden. Als je zulke dingen zegt, moet je ook met gedegen argumenten komen. Tegelijkertijd vind ik het ook kwalijk dat deze mensen vaak worden weggezet als complot-gekkies. Je moet het niet weghonen, maar de dialoog aangaan. Wel vind ik deze Instagram-posts erg opruiend en kort door de bocht. Ik heb onder een aantal van deze posts een reeks concrete vragen gesteld. Alleen Brace reageerde. Althans, hij negeerde mijn vragen en zei dat ik zelf maar onderzoek moest uitgaan. Dat vind ik een te gemakkelijke reactie. Ik vraag het aan jou, want jij plaatst deze vage en provocerende caption. Als je een knuppel in het hoenderhok gooit, moet je ook verantwoordelijkheid nemen en toelichten wat je nou precies bedoelt.’

Kim Marquardt, ic-verpleegkundige
‘Ik vind het heel bijzonder dat de aandacht gaat naar mensen als Famke Louise en niet naar waar het eigenlijk om zou moeten gaan. En dat is het effect van corona op de zorg. Deze sector heeft het sowieso al zwaar – corona of geen corona – maar wordt nu ook nog eens geconfronteerd met een tweede golf. Verpleegkundigen zijn nog helemaal niet klaar om grote aantallen patiënten op te vangen, maar ondertussen heeft het hele land het over een paar ‘BN’ers’ die het genoeg vinden. Ik vind de hashtag onverantwoord en het is nog maar de vraag welke consequenties dit gaat hebben. Voor Famke Louise betekent het misschien geen optredens, maar voor mij, mijn collega’s en alle mensen die ziek worden zijn de consequenties véél groter. En daar moet het over gaan. #ikdoenietmeermee en alle ophef leidt alleen maar af van de kern van de boodschap.’

Rick van Baaren, hoogleraar Gedragsverandering & Maatschappij
‘Famke eist in haar statement transparantie van de overheid, maar eerlijk gezegd denk ik dat ze er gewoon klaar mee is. Deze regels hebben haar al teveel beperkt en haar werkzaamheden zijn hard geraakt. Ze vindt het te lang duren en gaat daarom op zoek naar dingen die – volgens haar – niet kloppen. Psychologisch gezien is het helemaal niet gek dat mensen in deze verwarrende situatie in opstand komen. Dit rebellerende gedrag komt voort uit een mix van twee dingen. Deels is het opstandigheid, want ze heeft er genoeg van en wil niet meer luisteren naar overheidsregels. Daarnaast is het een vorm van scepticisme en twijfelt ze of de maatregelen überhaupt wel zin hebben. Dit wordt gevoed door een al sluimerend wantrouwen tegen de overheid. Het statement zorgt in de maatschappij in elk geval alleen maar voor meer polarisatie, maar het verdere effect van #ikdoenietmeermee hangt echt af van hoe de coronacijfers zich ontwikkelen. Als we weer geconfronteerd worden met overspoelde ic’s, ben ik ervan overtuigd dat dit geluid zal verstommen. En zo niet? Dan zal dit statement steeds meer bijval krijgen…’

Lees ook: Speciaal voor alle #friedepiepel: de zin en onzin van de coronamaatregelen deze week in VIVA 39

Dit artikel verschijnt volgende week in VIVA 40. Wil je VIVA als eerste op de mat ontvangen? Al voor 8,65 euro per maand heb je een wekelijks abonnement. Kijk hier voor de nieuwste aanbieding. 

Tekst: Michelle Wolfkamp, Naomi Zonnebelt en Isabel Ribbink

Het bericht Spraakmaker Famke Louise, alle meningen op een rij verscheen eerst op V!VA - Niets te verbergen.